Apostull Jakobi ne letren e tij prek nje problem te asaj kohe, por qe duke studiuar historine e kishes dhe duke vezhguar sot njerezit, mund te them qe eshte per te patur vemendjen tone edhe sot.

Jakobi 2:14-26 Ç’dobi ka, vëllezër të mi, nëse dikush thotë se ka besim, por nuk ka vepra? A mund ta shpëtojë atë besimi? Dhe në qoftë se një vëlla ose një motër janë të zhveshur dhe u mungon ushqimi i përditshëm, dhe dikush nga ju u thothë atyre: “Shkoni në paqe! Ngrohuni dhe ngopuni”, dhe nuk u jepni atyre gjërat për të cilat kanë nevojë për trupin, ç’dobi ka? Po kështu është edhe besimi; në qoftë se s’ka vepra, është i vdekur në vetvete. Po dikush do të thotë: “Ti ke besimin, dhe unë kam veprat”; më trego besimin tënd pa veprat e tua dhe unë do të të tregoj besimin tim me veprat e mia. Ti beson se ka vetëm një Perëndi. Mirë bën; edhe demonët besojnë dhe dridhen. Po, a dëshiron të kuptosh, o njeri i kotë, se besimi pa vepra është i vdekur? Abrahami, ati ynë, a nuk u shfajësua me anë të veprave, kur e ofroi birin e vet, Isakun, mbi altar? Ti e sheh se besimi vepronte bashkë me veprat e tij, dhe se, nëpërmjet veprave, besimi u përsos. Kështu u përmbush Shkrimi, që thotë: “Edhe Abrahami i besoi Perëndisë, dhe kjo iu numërua për drejtësi”; dhe u quajt miku i Perëndisë. Ju shikoni, pra, se njeriu shfajësohet nga veprat dhe jo vetëm nga besimi. Gjithashtu a nuk u shfajësua edhe Rahabi, lavirja, nga veprat, kur i priti të dërguarit dhe i përcolli nga një udhë tjetër? Sepse, sikurse trupi pa frymën është i vdekur, ashtu edhe besimi, pa vepra, është i vdekur.

Ndersa Shqiperia lejoi ne vitin 91′ perhapjen e ungjillit, turma njerezish u turren per te degjuar se cfare po thonin misionaret e pare te asaj periudhe. Jo pak besuan dhe permes predikimit te brezit te pare e te dyte te besimtareve ende sot shqiptare vijne ne njohurine e Perendise dhe te asaj qe Perendia ka bere per ne permes vepres se Jezus Krishtit.

Po t’i sjellesh te gjithe shqiptaret qe besojne ne Jezusin ne nje rresht te drejte, besoj qe do te ishte nje rresh shume i gjate i cili do te mund te verifikohej me shpejt nese do kaloje paralelisht me makine.

Po t’i kerkosh te gjithe atyre qe jane rreshtuar, nese e lexojne Biblen rregullisht dhe nese e kane lexuar nje here te pakten nga fillimi ne fund – te bejne nje hap perpara, besoj nje grup i konsiderueshem do e beje kete hap.

Menjehere do te shikohet nje dallim midis atyre qe bejne nje deklarim besimi dhe atyre qe kane vendosur te informohen mire per ate qe besojne.

Nese grupit qe eci perpara do i kerkohet qe ” te bejne nje hap perpara, kushdo qe eshte pjese e nje kishe lokale”, me shume mundesi nje pjese e shqiptareve do te benin nje hap perpara, duke lene te tjere prapa. Kush jane kata qe mund te rrine prapa?

1) Mund te jene besimtare qe jetojne te izoluar ne vende ku nuk ka nje kishe, ndoshta besimi i tyre eshte i fshehur nga te afermit per shkak te frikes nga persekutimi.

2) Mund te jene besimtare qe jane zgjenjyer per dicka ne kishen ku kane qene dhe kane vendosur ta jetojne besimin e tyre pa drejtues shpirterore, jo rralle duke u ushqyer permes internetit nga predikues te preferuar. Ky grup, pavaresisht se ka nje aresye per mosbashkim me te krishtere te tjere, eshte ne nje pozicion qe nuk eshte shume i perdorshem per Mbreterine e Perendise. Pse? Se pari sepse nuk ka lejuar qe madheshtia dhe plani i Perendise te fitoje mbi lendimet dhe pakenaqesite e tij/saj. Se dyti, nuk lejon Perendine ta bekoje permes bashkebesimtareve te tjere qe jetojne ne te njejtin komunitet. Eshte per te ardhur keq qe disa besimtare jane me te lidhur me kisha qe nuk i njohin (pervec permes asaj qe kisha vendos ne Internet) sesa me kishen ne lagje apo qytetin ku banon. Se treti, nuk lejon qe Perendia ta perdore sic duhet. Perendia punon permes kishes dhe jo permes individeve individualiste.

3) Mund te jene besimtare qe teorikisht jane bere te krishtere, por jo se kane patur nje ndryshim te jetes se tyre, keshtu qe edhe ajo qe ofrojne per Perendine nuk eshte domethenese. Nje pjese prej tyre, vijne nga familje me tradite te krishtere dhe ambjenti normal i tyre eshte kisha, por jo se e kane zgjedhur kete ambjent. Nje pjese e tyre, krahasohen me besimin musliman dhe u duket nga jashte jo i pershtatshem dhe thone qe besimi i krishtere eshte me i mire. (Ky krahasim eshte bere nga njerez reale, dhe nuk eshte per te treguar nje deklarim zyrtar-kjo eshte per t’u sqaruar ne postime te tjera-lexo nje ketu)

Ne qofte se do u kerkohej atyre qe bene nje hap perpara, te konsideronin nese 1) benin dicka per kishen, pervec se vajtjes ne takime, 2) a sherbenin me shpirt ne kishe, 3) a jepnin nga financat e tyre per mbreterine e Perendise, 4) a ndihmonin te varferit ne kishe dhe jashte saj, etj, grupi me siguri do te zvogelohej ne fund.

Bejeni kete ushtrim me veten tuaj duke lexuar letren e Jakobit, ose pjesen qe postova me siper. A eshte besimi juaj ne Krishtin vec intelektual apo vertet Krishti per ju eshte Shpetimtari qe meriton gjithcka qe ti ke: adhurimin, kohen, dhuntine, planet?

Ky artikull nuk u shkruajt per te gjykuar disa prej jush, por per t’ju ofruar me dashamiresi perspektiven biblike te asaj qe sheh Perendia ne jeten dhe veprat tona. Nese veprat tona, nuk reflektojne Perendine dhe vepren e Krishtit atehere eshte koha per te ndaluar trenin dhe verifikuar: 1) ne cilin tren ke hipur, 2) a po shkon ne drejtimin e duhur.

Njeriu me mend ne koke, shkon dhe kontrollohet tek doktori kur kupton qe dicka nuk shkon, sepse nuk deshiron qe nje problem i mundshem te zmadhohet me pasoja fatale. Krishti ju ndricofte rrugen!

@Endrit Mullisi