Te jetosh per ca kohe ne Ameriken e Veriut dhe papritur fillon te shikosh gjerat ndryshe. Shtepi te medha, makina te medha, shtepi pushimi ne pyll, ne fshat apo bregdet. Here 2-3 makina ne shtepi apo nje varke. Nje nga gjerat qe nuk ndalon asnjehere eshte blerja e materialeve te ndertimit. Here kontraktoret dhe here pronaret jane gjithmone duke rinovuar, zgjeruar, investuar.

Jezusi tregoi nje here historine e dikujt qe po i shkonte biznesi mbare. Ai burre tha me vete: “Sa po me ecin gjerat mbare! Une e di se cfare do bej: do ndertoj nje hambar edhe me te madh se ky qe kam qe te pergatitem per pension dhe hopa, do bej qejf pastaj”. Krishti tha qe ai nuk e dinte qe ata nate do i merrej shpirti dhe ai nuk do te arrinte as te ndertonte hambarin e madh dhe as te shijonte punen e vet.

Na ben te reflektojme ky pasazh. A eshte keq te punosh fort dhe te jesh i suksesshem? Absolutisht jo. Zoti na kerkon te jemi punetore dhe te punojme fort dhe me ndershmeri. Por ky njeri si mijera te tjere qe takoj shpesh, ne planet e tyre per te ardhem nuk mendojne vecse per kendeveshtrimin material. Nuk mendojne per femijet e tyre. Nuk mendojne per te tjeret. Nuk mendojne qe ndoshta pasurimi i tyre eshte per te bekuar te tjere jo aq fatlume.

Pasuria eshte nje lak sepse teston zemrat e njerezve. Persa kohe njerezit jane te varfer askush nuk e kuptoj zemren e individit. Shenjat duket kur rritet puna dhe si per pasoje te ardhurat financiare. Cfare ben me ate qe te eshte dhene, ben dallimin midis atyre qe kane mendjen e Zotit dhe te tjereve. Te atyre qe jetojne vec per jeten ketu ne toke dhe per ata qe jetojne ne toke me perspektive hyjnore.

Mos u be si ai i pasuri!

Leave a Reply

Your email address will not be published.

Categories