Psalmisti thote sic e kemi te regjistruar ne Psalmin 119:72 “Ligji i gojës sate për mua është më i çmuar se mijëra monedha ari dhe argjendi.”

Ketu psalmisti flet me superlative mbi vleren e urdherimeve te Perendise. I krahason si me te vlefshme sesa mijera monedha ari dhe argjendi.

Kemi degjuar shprehje te tipit “te dua me shume se gjithe bota”, “Te dua aq shume sa nuk me duket askush me terheqes/e se ty” etj si keto krahasime dashurie.

Pyetja ime per ju eshte: “A i ka patur ky psalmist ne dore mijera monedha ari dhe argjendi, dhe pasi ka medituar thelle, ka thene kete deklarate?”

Nuk dihet se kush eshte autori i ketij psalmi. Po te ishte nje nga mbreterit David apo Solomon, mund te merrte nje kuptim interesant ky krahasim sepse ne fakt ata i kishin mijera monedha.

Me kujtohet ish-pastori im anglez ne Shqiperi ne nje bisede lidhur me etjen e madhe te shqiptareve per gjera materiale. Ne nje permbledhje te bisedes ai me tha kotesine e materiales nese Perendia nuk eshte i pari ne jeten e njeriut. Ai kishte patur edhe shtepi dhe makine ne Angli dhe i kishte lene keto per te ndjekur vullnetin e Perendise edhe duke ardhur ne nje vend te shkaterruar si Shqiperia (shenim. Ai erdhi bashke me gruan ne vitin 1992 ne kohen kur shume shqiptare po kerkonin te iknin nga vendi i shkaterruar nga sistemi diktatorial komunist)

Me kujtohet qe i thashe: “Shqiptaret nuk i kane perjetuar as patjen e nje makine apo te nje shtepie sic ajo qe ke lene ti. Ndoshta kur te ngopen me gjerat qe i kane enderruar t’i kene, mund te konsiderojne serisht vleren e te jetuarit sipas udhezimeve te Perendise”.

Nese Psalmisti dhe miku im anglez me thone qe zbatimi i urdherimeve te Perendise eshte me i cmuar se te kesh mijera monedha ari e argjendi, cfare duhet te bej une qe nuk i kam te dyja?

Cfare duhet te synoj te kem ne fillim: deshiren per te njohur dhe zbatuar Fjalen e Perendise apo te bej nje pasuri ne fillim dhe pastaj t’i sherbej Zotit ne nje nivel tjeter ekonomik?

Vite me pare, une zgjodha personalisht te njoh dhe te ve ne zbatim urdherimet e Zotit, kur isha shume here me i varfer sesa tani. Vendosa te kerkoj se pari mbreterine e Tij duke besuar qe te tjerat do te shtohen. Per aresye te ndryshme mund te them qe ekonomikisht jam me mire se dekada me pare kur fillova jeten pas universitetit.

Nuk do te ishte keq te kisha mijera monedha ari dhe argjendi, sepse tani kam ide jo egoiste sesi mund t’i perdor. Me pare do i perdorja vec per vetveten.

Nese lexojme neper kete psalm, qe eshte me i gjati i bibles, do shohim vazhdimisht kerkesen ne lutje te psalmistit drejt Perendise: “Me gjallero”, “Me meso rruget e tua”, “Me bej qe te eci ne rrugen e urdherimeve te tua”

Psalmisti e kupton qe deshirat brenda tij luftojne, sic apostull Pal shkruan shekuj me vone. Por ne vend qe te justifikohet duke thene: “te gjithe mekatare jemi“, apo “bejme me te miren qe kemi mundesi“, ai lutet qe Perendia t’ia ndryshoje zemren, qe deshirat e zemres te drejtohen drejt Perendise, qe hapat e tij te shkojne me deshire ne udhet e Perendise.

Keto lutje dalin te sinqerta kur njeriu kupton vleren e perjetshme te asaj qe ofron i Perjetshmi. Ndoshta sot eshte momenti kur mund te reflektojme mbi ate qe kerkojme dhe si mund te kalibrojme serisht fokusin tone qe te ecim ne rruget e Perendise.