Kur besimi eshte ne muret e kishes!

Kjo pikturë shpreh atë që ka ndodhur vazhdimisht kur osmanllinjtë pushtuan territore të krishterë dhe kishat që nuk i shkatërruan i kthyen në xhami ose objekte të tjera. Muralet me mesazhet dhe simbolet e krishtera u fshinë. Në atë kohë kur njerëzit ishin të palexuar dhe vareshin nga ajo që i thonin priftërinjtë, shkatërrimi i objekteve të tilla ishte shumë i dëmshëm sepse shpesh ishte pika e kontaktit të tyre me Perëndinë. Prishja e ndërtesave të kishave apo referencave të tjera biblike, sëbashku me presionin në drejtimin financiar dhe social, i bënë gjithmonë e më shumë shqiptarë të perandorisë osmane të largoheshin nga rrënjët e tyre fetare.

Po sot, çfarë presioni mund të bëjë shqiptarët t’i kenë të zhveshur muret e jetës së tyre nga elementet hyjnore?

Po ata që i janë kthyer adhurimit të Zotit në godinat e shenjta, ç’do të bëjnë kur vajtja në këto godina nuk do jetë e mundur apo e lehtë?

Çfarë po bëjnë sot besimtarët që COVID nuk i lejon të shkojnë tek ndërtesa e shenjtë?

Ndërsa vëzhgoj kalimtarë dhe shoferë që kalojnë afër shtëpisë sime që gjendet pranë një objekti të tillë fetar dhe jo rrallë arrij të kap në të qindat e sekondës, që bëjnë kryqin ndërsa kalojnë shpejtazi afër. Është një kujtesë e mirë e simbolit më të rëndësishmë të krishtërimit. Po a mjafton që ta mbajë një person të gjallë shpirtërisht, bërja e një kryqi afër ndërtesës së kishës? Apo lutja përpara një ikone në shtëpi?

Më kujtohet në Shqipëri sa herë shihja shoferë që përpara makinës mbanin librin e shenjtë të fesë së tyre, duke harruar që nuk ishte kartoni i librit ai që ju jepte atyre mbarësi, por fjalët brenda librit.

Justifikimi kryesore që kam dëgjuar këto 25 vjet si i krishterë mbi apatinë e individëve ndaj mësimeve të krishtera ishte që “Enveri i shkatërroi kishat e xhamiat dhe ne u rritëm pa Zot”. 

Imagjino të shkosh në një vend ku nuk ka patur shkollë dhe justifikimi të mos ndërtohet shkolla e re, të jetë që për 40 vjet ky vend nuk ka patur shkollë dhe ne jemi rritur pa mësues.

Pas 91′ misionarë dhe misione të cdo kahu erdhën në Shqipëri: arabë, italianë, grekë dhe protestantë nga dhjetra kombe (anglezë, gjermanë, amerikanë, kanadezë, hollandezë, italianë, brazilianë, etj etj). Unë i përkas grupit të katërt dhe jam fryt i atyre misionarëve që punuan me mish e shpirt me njerëz që erdhën nga xhungla mendjeshplarë ish-komuniste.

Por mentaliteti anti-teist shikonte tek shumë misionarë vetëm një gjë: ndërhyrjen e vendeve nga vinin në punët e brendshme të Shqipërisë. Koncepti i spiunëve nuk kishte dalë ende nga mendja jonë. Kur unë u bëra predikues, numri i atyre që mbështetën vendimin tim ishte gati ZERO. (Krejt ndryshe kur këtë gjë merrnin vesh njerëzit në Kanada – kishin zakonisht respekt për njerëzit e kishës. Jo më kot jemi 2 shekuj diferencë në mentalitet). Me kalimin e viteve nuk ishin të paktë ata që e lidhnin punën time për kishën veç me një arësye: të japin rrogë të mirë. Mendja anti-teiste nuk shikonte dot përtej hundës së vet materialiste.

Si përfundim, dua të ftoj cdo lexues të konsiderojë të njohë Perëndinë përtej afreskeve të mureve të kishave dhe të lejojë që piktura më e bukur të gdhendet në shpirtin e vet. Atë nuk ka asnjë qeveri dhe asnjë barbarizëm që mund të fshijë.

MOS IA JEP PERLAT DERRAVE!

Jo rralle Jezusi gjate mesazheve te tij tha gjera te veshtira per t’u kuptuar dhe njera prej tyre eshte tek Mateu 7:6 “Mos ia hidh perlat derrave”. Pak me pare ai thote “mos u jep gjera te shenjta qenve”. Te dy simbolet e derrit dhe qenve tregojne ate qe kthehet tek te vjellat. tek plehrat dhe nuk arrin te vleresoje as te shenjten dhe as te cmuaren. Pak me lart Jezusi flet nje mesazh shume te forte lidhur me hipokritet dhe mosgjykimin. Kjo e fundit eshte bere kaq e perdorur sa po keqperdoret ne nje menyre te tille sa veshtireson cdo lloj korrigjimi, sepse pergjigja shpesh eshte e tille: “Kush je ti qe me gjykon mua!?”

A mund te mendojme qe perlat dhe e shenjta eshte e njejta gje? Ndoshta eshte mesazhi i shenjte i Perendise qe Jezusi predikoi dhe ia dha nxenesve te tij te vazhdojne t’ia thone kujtdo. A do te jemi te suksesshem me cilindo? Jo. Jezusi thote qe kur nuk e presin mire mesazhin, atehere shkundni pluhurin e atij qyteti apo fshati nga kembet dhe me nje fare menyre i thoni: “Ju dolem borxhit”.

Nga ana tjeter e dime qe dashuria e Perendise nuk heq dore duke i ofruar shanse mekatareve.

Pra, kush jemi ne qe te behemi gjykates dhe te vendosim qe te mos i predikojme me nje grupi njerezish nese na refuzojne heren e pare?

A nuk na thote Jezusi qe te mos gjykojme dhe te mos shikojme pamjen e jashtme?

Pse duhet te shkundim pluhurin drejt njerezve qe i njohim kur refuzojne Jezusin?

A nuk duhet te vazhdojme dhe te tregojme dashuri dhe te presim per nje mundesi tjeter per te folur me ta? Patjeter qe po. Por do te kete raste kur do te duhet te besh pjesen qe eshte me e veshtire. Dhe kjo nuk eshte gjykim por dallim.

Zoti po na meson sesi te behemi te zgjuar dhe te bejme sic thoshte pastor Tomori: “Mos harxho kohen me kedo por shko tek ai qe eshte i uritur per Zotin”

Pra, pavaresisht se Ai na ka thirrur te shkojme si delet mes ujqerve, ai na thote qe te jemi te paster si pellumbat dhe te mencur si gjarperinjte. Ne nuk jemi thirrur te jemi budallenj per gjerat qe jane te dukshme. Ketu kerkohet dallim dhe jo gjykim, kur nje person apo grup njerezish tregojne qe nuk duan te degjojne per Jezusin. Kush eshte fati i tyre? Zoti e di, nese do te kete nje dite tjeter qe ata do te degjojne, por Perendia nuk do luftoje gjithmone me njeriun duke kerkuar qe ta ktheje nga rruga e gabuar. Ne nje moment te caktuar ai do i thote cdo krenari dhe te pabinduri “u befte vullneti yt”. Perendia nuk con njerez ne ferr me zor, njerezit zgjedhin te jetojne pa Zotin dhe ferri eshte vendi ku drita dhe Zoti nuk eshte.

Zgjidh Zotin sa nuk eshte vone.

9 MESIME NGA EUNUKU DHE FILIPI

VEPRAT E APOSTUJVE 8:26-35 

Dhe një engjëll i Zotit i foli Filipit, duke i thënë: “Çohu dhe shko drejt jugut, në rrugën që nga Jeruzalemi zbret në Gaza; ajo është e shkretë.” Ai u ngrit dhe u nis; dhe ja, një njeri Etiopas, eunuk, një zyrtar i lartë i Kandaces, mbretëreshës së Etiopisë, përgjegjës i të gjitha thesareve të saj, i cili kishte ardhur në Jeruzalem për të adhuruar. Tani ai po kthehej dhe, i ulur në karrocën e vet, lexonte profetin Isaia. Dhe Fryma i tha Filipit: “Afrohu dhe arrije atë karrocë!.” Filipi iu turr afër dhe, duke dëgjuar se po lexonte profetin Isaia, i tha: “A e kupton atë që lexon?” Ai tha: “E si do të mundja, po s’pata një që të më udhëzojë?.” Pastaj iu lut Filipit të hipë dhe të ulet pranë tij. Por pjesa e Shkrimit që ai po lexonte ishte kjo: “Atë e çuan si delja në thertore; dhe ashtu si qengji është memec përpara qethtarit, kështu ai nuk e hapi gojën e vet. Në përuljen e tij iu mohua çfarëdolloj drejtësie; po kush do të mund ta përshkruajë brezin e tij? Sepse jeta e tij u hoq nga toka.” Dhe eunuku iu kthye Filipit dhe tha: “Të lutem, për kë e thotë profeti këtë? Për veten e vet apo për ndonjë tjetër?” Atëherë e mori fjalën Filipi dhe, duke filluar nga ky Shkrim, i shpalli Jezusin. 

9 vargje qe kane 9 mesazhe brenda:

1- Engjejt kane komunikuar me njerezit dhe i kane dhene udhezime (kujtoni Jozefin, Marien, Apostullin Pjeter, Apostullin Gjon) Nese kane komunkuan ne te kaluaren mund te komunikojne dhe sot. Ceshtja eshte qe besimtaret duhet te mesojne te dallojne zerin e Zotit nga zeri i te ligut nese u flet nje qenie supernatyrore.

2-Filip Ungjilltari ishte ne mes te nje zgjimi frymeror ne Samari dhe ai ishte fillestari. Ne mes te kesaj ZOti kishte nje plan tjeter. Ai duhet te linte punen e filluar per te shkuar ne nje rruge te shkrete. Filipi u bind sepse puna ishte e Zotit dhe Zoti ishte ai qe drejtonte sherbyesit e tij se ku duhet te shkonin dhe ku duhet te sherbenin. Per Filipin nuk kishte rendesi lloji i sherbeses, por se ne emer te kujt po sherbente. Ai cdo gje e bente per Jezusin dhe Jezusi e dinte se kush duhet te degjonte mesazhin e Tij.

3- Nuk ka rastesi ne punen per Zotin. Ndersa ne mund te cuditemi me “koincidencen” ajo qe do te na duhet te mendojme eshte se cfare do te ndodhte nese Filipi kishte bindje te vonuar – shkonte tek ajo rruge te nesermen. Bindja eshte me e rendesishme sesa sakrificat dhe rrebelimi eshte me i rrezikshem se magjia.

4-Eunuku po kthehej nga pelegrinazhi ne Jeruzalem. Ai ishte nje i konvertuar ne judaizem dhe kerkonte Zotin me shpirt. Por ishte nje besimtar i klasit te dyte sepse nuk kishte lindur Izraelit dhe nuk vinte nga gjak Izraeliti. Perendia shikon se kush po e kerkon Ate me sinqeritet, pa marre parasysh se ne cilin grup fetar ben pjese. Ne menyren e vet Perendia u shfaqet atyre qe e kerkojne Ate me gjithe zemer dhe i drejton drejt Vetes. Eshte shume e rrale te drejtosh dike qe nuk eshte i orientuar drejt Zotit, ashtu sic gati e pamundur te drejtosh nje anije qe ka ndaluar ne port.

5-Eunuku ishte njeri i pasur. Ai ishte ministri financave per mbretereshen dhe ky nuk ishte pozicion 4 vjecar sic i shohim sot rendom keto ministra. Nese ai e bente punen mire, mbreteresha do e mbante derisa ishte gjalle. AI kishte pasuri materiale, por ishte ne kerkim te pasurise shpirterore. Ai nuk llogariste koston e rruges per te shkuar dhe adhuruar Perendine ne Jeruzalem. Ndoshta kishte shume izraelite qe e kishin shtepine ne Jeruzalem, por nuk kishin zell per Perendine. Sot ka besimtare qe kane nje liste justifikimesh pse nuk udhetojne dot larg per te shkuar ne takime biblike apo pse nuk shpenzojne financa per te adhuruar Perendine.

6-Eunuku kur po kthehej per ne shtepi nuk ishte me pak besimtar. Ai nuk po mendonte qe e mbaroi adetin, sakrificen dhe pelegrinazhin dhe mezi te priste te kthehej ne jeten qe ta jetonte sic kishte qejf.  Ai ende po lexonte fjalet e profeteve. Ai ishte i uritur per Zotin dhe vizita ne tempull nuk e shoi urine e Tij per Perendine, ai donte te kuptonte se cfare kuptimi kishin profecite e profeteve.

7-Eunuku ishte i perulur sepse sapo Filipi e pyeti nese e kuptonte ate qe po lexonte, ai pranoi qe megjithese po perpiqej ai nuk po e kuptonte dot. Jo rralle ne gjendemi ne situata te tilla, ku nuk arrijme te kuptojme sic duhet dhe kur dikush na ofron mundesi per ta shpjeguar, aty testohemi. A mund te pronojme nje interpretim nga kushdo? Eunuku nuk e pyeti Filipin mbi kredencialet fetare, por e ftoi qe t’i jepte shpjegimin e tij. Eunuku ishte zemerhapur dhe ne duhet e jemi te tille e te pranojme te degjojme dhe nga ata qe jane ndryshe nga ne.

8-Eunuku pranon qe jo cdo gje ne bibel kuptohet nga leximi personal, ka nevoje per mesues. Bibla thote qarte ne vende te ndryshme qe Zoti cakton mesues per popullin per te mesuar dhe interpretuar Fjalen e Shenjte. Sot ne kohen kur kemi shume mundesi per ta patur Fjalen e Zotin ne menyre personale – Bible ne Shtepi, bibel ne celular, predikime ne kompjuter-mund te behemi krenare dhe te heqim dore nga te mbledhurit sebashku me besimtare te tjere duke menduar qe nje marredhenie personale me Zotin eshte e vetmja qe ka rendesi dhe eshte e mjaftueshme. Perkundrazi Bibla flet gjithe kohen per bashkesine e besimtareve, aty ndodh jeta ne Zotin dhe aty rriten dhe zhvillohen dishepujt e Jezusit. Ai qe di me shume shume meson ate qe di me pak dhe kjo ndodh fare mire ne komunitetin e besimit.

9-Filipi i predikoi Krishtin. I gjithe testamenti i vjeter te con tek Krishti Jezus, I vajosur, Mesia, ai qe pritej te vinte. Kur ne predikojme Krishtin atehere te gjitha mesazhet e tjera behen dytesore dhe duhet te vihen ne rradhe pas Krishtit. Sot gabimisht degjojme mesazhe te perziera me ligjin e Moisiut, letrat e Palit dhe predikimit e Jezusit. Ne kohen tone ne predikojme Krishtin-ai qe lindi nga e virgjera, jetoi pa mekat, u denua padrejtesisht por u gjykua ne vendin tone, vdiq si fajtor por Perendia e ringjalli prej sevdekurish sepse nuk kishte faj personal ne emrin e Tij. Ai u ngrit serisht ne qiell ku kishte qene por tani, si perfaqesues i races njerezore te shpenguar. Kete predikojme ne, jo rregulla, jo ligje, por Krishtin.

Sa e bukur eshte Bibla, sa shume mesojme kur lexojne nen drejtimin e Frymes se Shenjte, por po ashtu ndersa degjojme te tjeret qe shpjegojne Biblen. Sot shkoni ne nje takim ku flitet Fjala e Perendise dhe meje kete nje zakon te perjavshem-jo nga detyrimi por nga kenaqesia.

Lutje

Ati im i dashur në qiell, ki mëshirë për mua dhe dëgjoji kërkesat e mia. Ti na ke dhënë një mbrojtës, Jezu Krishtin, birin Tënd.
Zot, në të vërtetë unë nuk e meritoj çmimin e madh që ai pagoi për faljen e mëkateve të mia. Kështu, tani vij përpara Teje përmes emrit të Tij, duke të kërkuar të më falësh mëkatet. Unë nuk dua të mëkatoj dhe lutem që në rastet kur unë mëkatoj të jem e ndërgjegjshme për mëkatin e kryer dhe me zemër te penduar të të drejtohem ty për mëshirë. Unë të lutem, o Perëndi, të më ndihmosh të mos mëkatoj me qëllim dhe me vetëdije kundër teje. Unë të jam kaq mirënjohëse, At, që ne kemi Krishtin dhe jetën e Tij si shembull për të ndjekur dhe këtu gjendet dobësia ime, sepse unë e di se nuk
eci ashtu si duhet, sipas hapave të Tij. Më ndihmo, o Perëndi, që të mësoj se si të veproj në mënyrë që të gaboj më pak dhe të bëhem gjithnjë e më shumë si Jezusi. At, e di se të përkas Ty, sepse Ti më ke mbrojtur gjatë gjithë jetës duke më larguar nga jeta e mëkatit dhe duke më afruar drejt jetës që Ti ke planifikuar për mua, edhe pse unë nuk e jetoj këtë jetë
plotësisht ashtu siç duhet. Unë nuk jam në gjendje të kuptoj thellësinë e dashurisë së Krishtit dhe të imitoj dashurinë që Ai ka për mua. Mua më vjen me të vërtetë keq për dhembjen dhe vuajtjen që ai provoi në kryq kur vdiq për të gjithë njerëzit, madje edhe për mua.
Shumë të këqija u ndodhin njerëzve në botë dhe madje këto të këqija u ndodhin edhe atyre që besojnë në Ty. Ndihmo, Zot, që të kthehet mirësia, nderi dhe morali, të paktën kjo të bëhet e mundur nga influenca e familjes Tënde, kishës, në botë.
At, na jep mencurinë e domosdoshme për të kuptuar mesazhin që na dhënë në faqet e Biblës dhe për ta praktikuar atë në jetën tonë. Më ndihmo, At, që, në një farë mënyre, të provoj brenda në zemrën time dashurinë që demonstroi Jezusi. Unë jam shumë e pafuqishme dhe kam nevojë të madhe për ndihmën Tënde.
At, lutem që gjithë njerëzit të kenë integritetin dhe vendosmërinë për të pranuar të vërtetën dhe gjithashtu lutem për ata që do ta dëgjojnë atë të mos mashtrohen nga filozofi të tjera paskëtaj.
At, Ti e di shqetësimin tim për gjithë krishterët. Ndihmoji, Perëndi i dashur, që ata të qëndrojnë në rrugën e drejtë dhe që të mos joshen nga zilia, krenaria apo nga çdo gjë tjetër që mund t’i pengojë që jetën e tyre të ta dedikojnë Ty.
At, lutem për gjithë ata që vuajnë nga sëmundjet, dhembjet, vështirësitë apo nga trishtimi. At, e di se në botë ka shumë njerëz që nuk të njohin. Bëj të mundur që përmes nesh, fëmijëve të tu, çdo njeriu mund të të njohë Ty dhe Birin Tënd, Krishtin. Bëj të mundur që çdo njeri të mësojë për dashurinë e madhe që ke për ne dhe që e tregove me anë të sakrificës së Birit tënd në kryq. Unë të lutem të bekosh sa më shumë ata njerëz që punojnë për mbretërinë tënde.
Ndihmoji që të mos gënjehen nga mësime të rreme, por të mësojnë vetëm të vërtetën Tënde; ji gjithmonë me ta, duke u dhënë shëndet dhe një mendje që udhëhiqet nga Fryma Jote, në gjithçka që thonë dhe bëjnë.
Unë besoj, At i dashur, që Ti je krijuesi ynë, krijuesi i botës dhe i gjithçkaje që ndodhet në të. Unë gjithashtu besoj se Ti kujdesesh për ne dhe na mbron çdo ditë nga të këqijat, sepse Ti na ke dhënë Birin tënd dhe Ai dha për ne jetën e Tij në kryq. Ai vdiq që ne të mund të bëhemi pjesë e familjes Tënde. Zot, unë dua të lutem për pjestarët e familjes sime që nuk janë kristianë. Do të dëshiroja që të gjeje ndonjë mënyrë dhe t’i bindje ata për të pranuar Krishtin, Birin Tënd, duke iu bindur vullnetit tënd. Zot, unë lutem që në familjen time të mos ketë zili, inate, krenari apo çdo gjë tjetër që mund
t’i mbajë ata larg Teje.
I dashur Perëndi, unë kërkoj që Ti të ndërhysh në jetën time dhe të më udhëheqësh të bëj çdo gjë që është e drejtë dhe e mirë për mua dhe për të tjerët. Unë e di, At, që Ti i dëgjon lutjet tona. Më ndihmo që të jetoj ashtu si dëshiron Ti.
Faleminderit, Perëndi, për gjithë bukuritë e natyrës, për punët e duarve të Tua, për madhështinë dhe lavdinë Tënde. Dhe më trego, At, planin dhe vullnetin tënd për jetën time. Në emër të Jezusit, Amen


Kjo eshte lutja e Ruby Fergus, një kristiane besnike qe vdiq në 8 tetor 1994.

Ndoshta, kur te ngopen…

Psalmisti thote sic e kemi te regjistruar ne Psalmin 119:72 “Ligji i gojës sate për mua është më i çmuar se mijëra monedha ari dhe argjendi.”

Ketu psalmisti flet me superlative mbi vleren e urdherimeve te Perendise. I krahason si me te vlefshme sesa mijera monedha ari dhe argjendi.

Kemi degjuar shprehje te tipit “te dua me shume se gjithe bota”, “Te dua aq shume sa nuk me duket askush me terheqes/e se ty” etj si keto krahasime dashurie.

Pyetja ime per ju eshte: “A i ka patur ky psalmist ne dore mijera monedha ari dhe argjendi, dhe pasi ka medituar thelle, ka thene kete deklarate?”

Nuk dihet se kush eshte autori i ketij psalmi. Po te ishte nje nga mbreterit David apo Solomon, mund te merrte nje kuptim interesant ky krahasim sepse ne fakt ata i kishin mijera monedha.

Me kujtohet ish-pastori im anglez ne Shqiperi ne nje bisede lidhur me etjen e madhe te shqiptareve per gjera materiale. Ne nje permbledhje te bisedes ai me tha kotesine e materiales nese Perendia nuk eshte i pari ne jeten e njeriut. Ai kishte patur edhe shtepi dhe makine ne Angli dhe i kishte lene keto per te ndjekur vullnetin e Perendise edhe duke ardhur ne nje vend te shkaterruar si Shqiperia (shenim. Ai erdhi bashke me gruan ne vitin 1992 ne kohen kur shume shqiptare po kerkonin te iknin nga vendi i shkaterruar nga sistemi diktatorial komunist)

Me kujtohet qe i thashe: “Shqiptaret nuk i kane perjetuar as patjen e nje makine apo te nje shtepie sic ajo qe ke lene ti. Ndoshta kur te ngopen me gjerat qe i kane enderruar t’i kene, mund te konsiderojne serisht vleren e te jetuarit sipas udhezimeve te Perendise”.

Nese Psalmisti dhe miku im anglez me thone qe zbatimi i urdherimeve te Perendise eshte me i cmuar se te kesh mijera monedha ari e argjendi, cfare duhet te bej une qe nuk i kam te dyja?

Cfare duhet te synoj te kem ne fillim: deshiren per te njohur dhe zbatuar Fjalen e Perendise apo te bej nje pasuri ne fillim dhe pastaj t’i sherbej Zotit ne nje nivel tjeter ekonomik?

Vite me pare, une zgjodha personalisht te njoh dhe te ve ne zbatim urdherimet e Zotit, kur isha shume here me i varfer sesa tani. Vendosa te kerkoj se pari mbreterine e Tij duke besuar qe te tjerat do te shtohen. Per aresye te ndryshme mund te them qe ekonomikisht jam me mire se dekada me pare kur fillova jeten pas universitetit.

Nuk do te ishte keq te kisha mijera monedha ari dhe argjendi, sepse tani kam ide jo egoiste sesi mund t’i perdor. Me pare do i perdorja vec per vetveten.

Nese lexojme neper kete psalm, qe eshte me i gjati i bibles, do shohim vazhdimisht kerkesen ne lutje te psalmistit drejt Perendise: “Me gjallero”, “Me meso rruget e tua”, “Me bej qe te eci ne rrugen e urdherimeve te tua”

Psalmisti e kupton qe deshirat brenda tij luftojne, sic apostull Pal shkruan shekuj me vone. Por ne vend qe te justifikohet duke thene: “te gjithe mekatare jemi“, apo “bejme me te miren qe kemi mundesi“, ai lutet qe Perendia t’ia ndryshoje zemren, qe deshirat e zemres te drejtohen drejt Perendise, qe hapat e tij te shkojne me deshire ne udhet e Perendise.

Keto lutje dalin te sinqerta kur njeriu kupton vleren e perjetshme te asaj qe ofron i Perjetshmi. Ndoshta sot eshte momenti kur mund te reflektojme mbi ate qe kerkojme dhe si mund te kalibrojme serisht fokusin tone qe te ecim ne rruget e Perendise.

Gjallëromë në rrugët e tua

Keto vargje nxjerre nga PSALMI 119 nuk kane nevoje per shume shpjegim. Shijojini dhe ushqehuni me to!

27  Më bëj që të kuptoj rrugën e urdhërimeve të tua, dhe unë do të mendohem thellë mbi mrekullitë e tua.

28  Jeta ime tretet në dhimbje; më jep forcë sipas fjalës sate.

29  Mbamë larg nga gënjeshtra dhe, në hirin tënd, bëmë të njohur ligjin tënd.

30  Kam zgjedhur rrugën e besnikërisë; i kam vënë dekretet e tua para vetes.

31  Jam i lidhur me porositë e tua; o Zot, mos lejo që unë të hutohem.

32  Do të veproj në rrugën e urdhërimeve të tua, sepse ti do të më zgjerosh zemrën.

33  Më mëso, o Zot, rrugën e statuteve të tu dhe unë do ta ndjek deri në fund.

34  Më jep mënçuri dhe unë do ta ruaj ligjin tënd; po, do ta respektoj me gjithë zemër.

35  Më bëj të ec në rrugën e urdhërimeve të tua, sepse në to gjej kënaqësinë time.

36  Përkule zemrën time parimeve të tua dhe jo lakmisë.

37  Largoji sytë e mi nga gjërat e kota dhe gjallëromë në rrugët e tua.

38  Mbaje fjalën tënde shërbëtorit tënd, që ka frikë nga ty.

39  Largo nga unë fyerjet e rënda, që më trëmbin, sepse dekretet e tua janë të mira.

40  Ja, unë dëshiroj me zjarr urdhërimet e tua; gjallëromë në drejtësinë tënde.

41  Le të më arrijë shpirtmadhësia jote, o Zot, dhe shpëtimi yt sipas fjalës sate.

42  Kështu do të mund t’i përgjigjem atij që më fyen, sepse kam besim te fjala jote.

43  Mos hiq plotësisht nga goja ime fjalën e së vërtetës, sepse unë kam shpresë te dekretet e tua.

44  Kështu do të respektoj ligjin tënd vazhdimisht, përjetë.

45  Do të ec në liri, sepse kërkoj urdhërimet e tua.

46  Do të flas për porositë e tua para mbretërve dhe nuk do të turpërohem.

47  Do të kënaqem me urdhërimet e tua, sepse i dua.

48  Do të ngre duart e mia drejt urdhërimeve të tua, sepse i dua, dhe do të mendohem thellë mbi statutet e tua.

49  Mbaje mend fjalën që i ke dhënë shërbëtorit tënd, me të cilën me kë bërë të kem shpresa.

50  Ky është përdëllimi im në pikëllim, që fjala jote më ka dhënë jetë.

51  Kryelartët më mbulojnë me tallje, por unë nuk largohem nga ligji yt.

52  Mbaj mend dekretet e tua të lashta, o Zot, dhe kjo më ngushëllon.

53  Një indinjatë e madhe më pushton për shkak të të pabesëve që braktisin ligjin tënd.

54  Statutet e tua kanë qenë kantikët e mi në shtëpinë e shtegëtimit tim.

55  O Zot, unë kujtoj emrin tënd natën dhe respektoj ligjin tënd.

56  Kjo ndodh sepse respektoj urdhërimet e tua.

57  Ti je pjesa ime, o Zot, kam premtuar të respektoj fjalët e tua.

58  Të jam lutur shumë, me gjihë zemër; ki mëshirë për mua sipas fjalës sate.

59  Kam shqyrtuar rrugët e mia dhe i kam kthyer hapat e mia ndaj urdhërave të tua.

60  Pa asnjë mëdyshje nxitova të respektoj urdhërimet e tua.

61  Litarët e të pabesëve më kanë mbështjellë, por unë nuk e kam harruar ligjin tënd.

62  Në mes të natës ngrihem që të të kremtoj, për shkak të dekreteve të tua të drejta.

63  Unë jam shok i gjithë atyre që kanë frikë prej teje dhe i atyre që respektojnë urdhërimet e tua.

64  O Zot, toka është e mbushur me mirësinë tënde; më mëso statutet e tua.

65  Ti i ke bërë të mira shërbëtorit tënd, o Zot, sipas fjalës sate.

66  Më mëso të gjykoj drejt dhe të kem njohje, sepse u besoj urdhërimeve të tua.

67  Para se të pikëllohem endesha sa andej e këndej, por tani ndjek fjalën tënde.

68  Ti je i mirë dhe bën të mira; më mëso statutet e tua.

69  Kryelartët kanë trilluar kundër meje, por unë do të respektoj urdhërimet e tua me gjithë zemër.

70  Zemra e tyre është e pandjeshme si dhjami; por unë kënaqem me ligjin tënd.

71  Ka qenë një e mirë për mua të jem pikëlluar, që kështu të mësoja statutet e tua.

72  Ligji i gojës sate për mua është më i çmuar se mijëra monedha ari dhe argjendi.

73  Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë; më jep zgjuarësi që të mund të mësoj urdhërimet e tua.

74  Ata që kanë frikë prej teje do të më shohin dhe do të kënaqen, sepse pata shpresë në fjalën tënde.

75  Unë e di, o Zot, që dekretet e tua janë të drejta, dhe që ti më ke hidhëruar në besnikërinë tënde.

76  Mirësia jote qoftë përdëllimi im, sipas fjalës që i ke dhënë shërbëtorit tënd.

77  Ardhshin tek unë dhemshuritë e tua të mëdha dhe kështu paça mundësi të jetoj, sepse ligji yt është kënaqësia ime.

78  U ngatërrofshin mëndjemëdhenjtë, sepse më trajtojnë në mënyrë të padrejtë dhe pa arsye; por unë mendohem shumë mbi urdhërimet e tua.

79  Le të drejtohen tek unë ata që kanë frikë nga ti dhe ata që njohin urdhërat e tua.

80  Le të jetë zemra ime e paqortueshme lidhur me statutet e tua, me qëllim që unë të mos ngatërrohem.

81  Shpirti im shkrihet nga dëshira e zjarrtë e shpëtimit tënd; unë kam shpresë në fjalën tënde.

82  Sytë e mi dobësohen duke pritur të shkojë në vend fjala jote, ndërsa them: “Kur do të më ngushëllosh?”.

83  Ndonëse jam bërë si një calik i ekspozuar në tym, nuk i kam harruar statutet e tua.

Kujdes çfarë dëgjoni!

Postimi i meposhtem eshte nga Pastor Tomor Ajeti dhe gjendet ne blogun e tij-Per Miqte e Mi. Ju ftoj te lexoni postimet e tjera te tij.

Secili prej nesh këto ditë për shkak të karantinës duket se jemi të detyruar në një mënyrë ose tjetër të mendojmë se si do ta përdorim gjithë atë kohë që e kemi në dispozicion. Kjo përfshin shumë njerëz të cilët janë brenda shtëpive të tyre dhe ndoshta nuk e ushtrojnë dot profesionin nga shtëpia. Në po të njëjtin grup janë edhe ata të papunë dhe të rinj që  tani kanë më shumë kohë në dispozicion për të harxhuar.Por çfarë ndodh me njeriun i cili është i mbyllur brenda për një kohë të gjatë. Ai/ajo do të shikojë për mënyra për të dalë jashtë ambientit ku ndodhet. Dhe nëse jeton në një pallat, ku mundësia për pak ajër mund të jetë ballkoni, atëherë ngelet që çdo gjë mediatike mund të na tundoj si një derë për të dalë jashtë.Kjo është dalja me e shpejtë nga realiteti dhe celularët, tabletat, televizori dhe kompjuteri duken si mundësitë më të shpejta për këtë gjë. Por në vend që të marrim ajër të pastër ose të pushojmë sytë nga bukuria e krijimit, bota virtuale nuk mund të na i zëvendësojë këto por na jep një ngushëllim të momentit dhe ‘na humbet mendjen’ me video të ndryshme, muzike, filma etj.Në fillim mund të duket shumë e pafajshme kjo gjë dhe nuk e kuptojmë që shumë shpejt mund të kalojmë në varësi dhe pastaj nuk arrijmë ta kuptojmë se si na ikën koha aq shpejt dhe nuk bëjmë asgjë produktive gjatë ditës.
Një ndër gjërat që ne si të krishterë ( por edhe çdo njeri tjetër pavarësisht besimit) duhet të jemi të kujdesshëm ka të bëj me atë që jemi duke dëgjuar gjatë ditës. Shikoni thënien e Jezusit: Kini kujdes se çfarë dëgjoni (Marku 4:24). Pse është aq e rëndësishme për ne se çfarë dëgjojmë? Ja disa arsye:
E para, besimi vjen nga dëgjimi. (Rom.10:17.) Nëse besimi vjen nga dëgjimi, dhe ajo që po dëgjon sjell besim tek ty atëherë patjetër vazhdo, dhe dëgjo dhe ridëgjo atë mësim ose predikim. Sot në Internet ka me miliona predikime të mira që mund të na ndërtojnë dhe forcojnë besimin tonë. Por jo të gjitha predikimet online janë për ne dhe jo të gjitha ndërtojnë besimin. Ti duhet të jesh shumë shumë i kujdesshëm se çfarë dëgjon në Internet. Jo çdo person që predikon ka qëllimet e duhura. Disa janë pas famës, disa pas parasë, disa janë pas gjërave jobiblike dhe disa janë thjeshtë mashtrues. Disa predikojnë Krishtin për smirë dhe për grindje, por disa të tjerë me vullnet të mirë. Disa predikojnë Krishtin me qëllime jo të pastra, disa predikojnë Krishtin nga dashuria. Pra ka motive të ndryshme në predikim dhe ti duhet të kesh shumë kujdes.Si pastor më është dashur në raste të caktuara të paralajmëroj njerëzit e kishës që të mos shikojnë predikime të caktuara sepse besimi i tyre mund të dëmtohej. Disa prej tyre më kanë dëgjuar por ka edhe nga ata që nuk dëgjojnë.  Pastorët janë barinjtë e kishave dhe nëse je në një kishë është gjithmonë e mirë të komunikosh me pastorët e tu në lidhje me predikimet që i dëgjon jashtë kishës tënde lokale. 
E dyta, mashtrimi vjen nga dëgjimi poashtu. Siç e përmenda më lart ka besimtarë që duke shikuar në Internet predikime të ndryshme janë larguar edhe nga besimi. Jam shumë i bindur që ka shumë mashtrues që predikojnë mësime të rreme dhe pretendojnë sikur vetëm ata kanë doktrinën e vërtetë dhe nga ana tjetër shajnë dhe ulin poshtë të tjerët, përdorin gjuhën e shpifjes dhe urrejtjes e të mos them që janë plot me urrejtje edhe vet. Jezusi nuk na ka thirrur të shpërndajmë urrejtje për njerëzit dhe aq më tepër të flasim keq për dikë që i shërben Perëndisë. Bibla nuk ka nevojë për mbrojtje njerëzore, kemi mijëra vite që Bibla ekziston dhe nuk e rrëzon kush Fjalën e Perëndisë. Është një varg në Bibël tek Romakëve 14:4 Kush je ti që gjykon shërbyesin e tjetrit? A qëndron mbi këmbë ose rrëzohet, është punë e zotit të tij… Disa kanë marr përsipër punën e Gjykatësit para kohe. Për fat të keq nuk e kanë lexuar Biblën që thotë që kjo karrige tashmë është e zënë nga vetë Perëndia. Janë dy karrige në botën frymërore që nuk duhet t’i zëmë asnjë herë. E para është Karrigeja e Gjykatësit Hyjnor, dhe kjo i përket Jezus Krishtit, sepse Ai do të gjykojë gjithë njerëzimin një ditë. Dhe e dyta është Karrigeja e Akuzuesit – e cila është zënë përjetësisht nga i ligu. As këtë karrige nuk duhet ta ngacmojmë. Po ja që shumë njerëz e ndjejnë si obligim moral të jenë herë në njërën e herë në tjetrën. Kujdes nga këto persona! Janë shumë të rrezikshëm për besimin tonë dhe për ecjen tonë përpara në Perëndinë.
E treta, frika vjen nga dëgjimi. Lajmet se çfarë do të ndodh me botën dhe në veçanti se çfarë mund të ndodh me njerëzimin i ka shtyrë njerëzit t’i boshatisin supermarketet brenda ditës dhe të shtyhen me njëri tjetrin edhe për një pako letrash toaleti! Pse ndodh kjo? Sepse duke dëgjuar lajme plot frikë nga media e pakontrolluar ankthi dhe paniku hyjnë në zemrat e njerëzve të thjshtë dhe njeriu nuk përdor më arsyen sepse frika mbizotëron dhe mposht edhe arsyen e tyre.Të gjithëve mund të na ketë ndodhur që pasi kemi parë një film horror kemi hasur në vështirësi për të fjetur nga mendimet se mund të ketë ndonjë fantazmë poshtë shtratit ose pas derës. Pse ndodh kjo? Sepse kemi dëgjuar dhe parë diçka që ka futur frikën në ne. Një nga gjërat më të shëndetshme për të bërë në këtë kohë është që të shikojmë lajme sa më rrallë. Dhe mundësisht lexoni lajmet mos i shikoni ato, sepse lajmet sot janë më shumë sesa një informim- ato kanë një tendencë që të mbajnë me orë të tëra pranë ekranit dhe njëkohësisht të të bombardojnë me reklama kot! Disa njerëz nuk e kuptojnë që janë të varur nga lajmet sepse i shikojnë 5 herë në ditë në disa kanale dhe nuk ngopen dot. Dhe kjo gjë është një budallallëk.Prandaj nëse doni lajme – lexojini ato në celular ose kompjuter, dhe mundësisht vetëm titujt. Ajo që vërtetë është e rëndësishme për ta ditur do të jetë me shkrim diku patjetër. Lajmet e tjera mund t’i lini për pensionistët sepse ata kanë kohë për t’i parë. Dhe  nëse keni gjyshërit në shtëpi lajmet e ditës mund të përsëriten sërish nga ta.
Këto janë vetëm disa nga gjërat që ndodhin në ne kur dëgjojmë diçka. Prandaj Jezusi na paralajmëroi që të kemi kujdes së çfarë dëgjojmë dhe si dëgjojmë. Njeriu nuk dëgjon vetëm me vesh fizik. Janë edhe dy mënyra dëgjimi që janë edhe më të fuqishme sesa veshët fizik. Është veshi i arsyes dhe veshi i intuitës.
 Arsyeja i përket pjesës shpirtërore të njeriut dhe intuita i përket pjesës frymërore të njeriut. Arsyeja zhvillohet ndërsa rrisim kapacitetin tonë intelektual përmes edukimit / librave që stimulojnë mendjen tonë tek ajo që është e mirë, njerëzore dhe praktike ndërsa intuita zhvillohet përmes disiplinave frymërore të përcaktuara në Bibël. Ajo që mpreh intuitën tonë si të krishterë është Bibla – Fjala e Perëndisë. Ajo ka kapacitetin ta ndihmojë edhe arsyen dhe intuitën  dhe biles Bibla ka aftësinë e vetmë të bëj ndarjen e shpirtit nga fryma, pra të bëj edhe dallimin nëse një gjë është shpirtërore ose frymërore.
Të dyja këto aftësi, arsyeja dhe intuita janë të kufizuara dhe ndikuara nga ambienti ku ne jemi rritur, nga familja që na ka edukuar dhe shoqëria ku ne jetojmë. Pra as arsyeja as intuita nuk janë burime të sigurta në vendimet që marrim. Ajo që mund ta çojë edhe arsyen dhe intuitën tonë në nivelet fisnike, në nivelet ku është edhe vet arsyetimi hyjnor është Fryma e Perëndisë. Fryma e Shenjtë ka aftësinë të na jap vesh të tillë më të mprehtë dhe në situata të caktuara do të arsyetojmë dhe do të dallojmë ashtu siç arsyeton dhe dallon vetëm Perëndia. Jezusi ka premtuar që Fryma e Shenjtë, kur Ai të vijë do të na drejtojë në çdo të vërtetë. (Gjoni 16:13) Prandaj për ta arritur këtë nivel ndërgjegjeje neve duket të fokusohemi që të dëgjojmë më shumë Frymën e Perëndisë sesa çdo gjë ose person tjetër, sepse vetëm në këtë mënyrë do të ruajmë qartësinë e arsyes dhe intuitës sonë përgjatë jetës sonë me Perëndinë dhe të tjerët.
Bashkësia me Frymën e Shenjtë është ajo që të krishterët e hershëm e patën kujdes. Ata ishin të kujdesshëm që të mos e shuanin Frymën dhe të mos e trishtonin Atë. Po ne? A jemi të kujdesshëm për të mos e bërë të njejtën gjë?
Ajo çfarë dëgjojmë ndikon në frymën dhe shpirtin tonë, jo vetëm në fizikun tonë. Prandaj kini kujdes se çfarë dëgjoni çdo ditë dhe në çdo kohë. Ashtu si jemi të kujdesshëm kur hamë ushqim sepse nuk duam që trupi ynë të helmohet nga ushqime të skaduara ose të papastra (prandaj pastrojmë produktet, gatuajmë ushqimet etj) sepse duam të jemi të shëndetshëm. Jam i mendimit që po të njejtin kujdes, biles edhe më shumë duhet të tregojmë për çfarë lejojmë të futet ne zemrat dhe mendjet tona. Kemi vetëm një jetë për ta jetuar, pse ta mbushim veten me plehrat e të tjerëve. Preferoj të përdor kazanin e plehrave për këto gjëra dhe jo jetën time!

PER CFARE JENI DUKE U LUTUR SEFUNDMI?

Ndersa lexova nje postim qe m’u duk i cuditshem po bej nje reflektim qe do te jete me vlere per secilin. Postimi i permbledhur thote “Jam shume e gezuar qe jam zgjedhur te lexoj dhe te komentoj mbi librin e filan pastori, lutuni qe ta lexoj librin dhe qe libri te kete efekt ne mbare boten”. Qesha me vete duke ditur projektin ne fjale. Pastori qe eshte nje shoku im ka shkruar nje liber dhe ka ftuar te njohurit e tij te lexojne librin dhe te japin komentet (sic shohim vazhdimisht ne paratheniet e shume prej librave). Ajo qe dua une te fokusohem eshte nje problem kryesisht i brezave te rinj qe kerkojne lutje per gjera qe i kane ne dore t’i bejne. Kjo vajze kerkon lutje qe te lexoje librin qe vullnetarisht aplikoi ta lexoje. Dikush tjeter kerkon lutje gjate sezonit te provimeve te marre provimin, ndersa e di qe nuk ka mesuar gjate gjithe vitit. Nje tjeter kerkon lutje per mbrojtje nga virusi, por jo duke marre masa mbrojtese nga ana tjeter. Nje tjeter kerkon lutje te gjeje nje pune, pa trokitur ne asnje dere dhe pa u pergatitur per nje pune te re. Nje tjeter kerkon lutje qe te lexoje Biblen. Ende nuk kam degjuar kerkesa lutjeje te tipit: “Lutuni qe une te ha mengjes, se jam mesuar te zgjohem vone dhe te pi nje kafe”,apo “Lutuni qe te hap facebookun se u be nje jave qe nuk e kam bere”, apo “Lutuni qe te shoh ndeshjet e kampionatit te futbollit se nuk po gjej kohe se me duhet te punoj” apo “Lutuni qe te gjej kohe te blej xhinse te reja sepse nuk me bejne keto qe kam veshur”.

Me kuptoni? Kur Perendia na thote te lutemi nuk ka ndermed qe te lutemi per gjerat qe pertojme t’i bejme, por kur nuk dime ose nuk kemi fuqi te mjaftueshme. Lutja eshte kerkese per ndihme nga lart dhe jo justifikim per pertesen tone. Lutja na afron tek Perendia qe te kuptojme deshiren e Tij dhe aresyen per te bere gjerat sic duhet – qofshin keto praktike apo frymore. Ndersa Pali na thote lutuni ne cdo kohe, nuk eshte se ai po na fton ne nje jete ku ne s’bejme asgje vete por lutemi dhe Zoti e te tjeret i bejne gjerat qe ne jemi supozuar t’i bejme. Ne duhet t’i lexojme mesazhet biblike jo me mendje mishore dhe te interpretuara sipas rehatllekut te vendit ku kemi vendosur te qendrojme, por me mendjen te rinovuar nga Fjala dhe Fryma e Shenjte.

Nese gjejme kohe per te bere dicka, atehere do te thote qe e quajme te rendesishme per ta bere. Le te reflektojme sot dhe te shohim se cfare kemi perparesore ne jeten tone dhe nese do te na duhet te rivendosim disa prej prioriteteve ne nje renditje tjeter. Prioritetet tona do ndryshohen nga lutjet dhe lutjet do fillojne te ndryshojne prioritetet kur behen me nje zemer te sinqerte.

KUSH ESHTE PLANGPRISHESI?

Perpara se te jesh femije plangprishes, te duhet te jesh pjese e familjes.Te duhet te kesh shijuar miresine e te qenurit ne nje familje.

Jo rralle degjoj shpjegimin e tregimit qe Jezusi dha sikur u referohej te gjithe njerezve qe nuk ecnin me Zotin. Ne fakt u drejtohet atyre qe mund t’i quajme ndjekes se udhes apo besimtare, qe per nje fare kohe vendosen te jetojne te pavarur nga familja e besimit. A jane te lidhura besimi ne Zot dhe pjesemarrja ne familjen e besimit? Une besoj qe PO.

Kur dikush pagezohet ne Zotin ai pagezohet ne familjen e Zotit. Nuk ka mundesi zgjedhje ne kete drejtim. Njesoj sikur nje femije lind nga dashuria e dy prinderve dhe merr vesh qe ka dhe femije te tjere nga prinderit e tij/saj. Ne nuk e zgjedhim dot familjen, por ne zgjedhim te largohemi nga familja sebashku me rregullat dhe pergjegjesite e saj.

Djali plangprishes nuk deshironte te jetonte nen rregullat e babait te vet, duke marre parasysh qe kishte dhe nje vella me te madh-qe nganjehere mund te behet me i rrepte se dhe vete babai. Ai donte te jetonte i pavaruar nga normat, parimet dhe rregullat. Ai nuk donte te mendonte per neser por te shijonte vec te sotshmen. Prandaj ai kerkoi pjese nga pasuria e babait perpara kohe qe te shijonte te sotshmen-pa punuar, pa pergjegjesi- te shkoje sa te shkoje.

A nuk ndodh sot here pas here kjo? Njerez qe i pelqen koncepti i marredhenies me Perendine dhe thone publikisht qe besojne. Por pastaj per aresye te ndryshme duan te marrin vec bekimet e kesaj marredhenie dhe te largohen per te bere ate qe u duket atyre e aresyeshme? Ata largohen nga njerezit qe jane kujdesur per ta shpirterisht, dhe nga familja qe priste kontributin e tyre dhe vendosin qe ta bejne jeten e krishtere vetem.

Nje i krishtere qe largohet nga familja e besimit, praktikisht largohet dhe nga Zoti, sepse Zoti Jezus e ka thene qarte se ai erdhi per te patur nje marredhenie me nusen e tij tokesore-dhe kjo nuse nuk eshte asnje besimtar individualisht, por eshte eshte Kisha. Nje i krishtere plangprishes, largohet kryesisht nga familja e besimit kur ai mendon qe eshte mire dhe s’ka nevoje per te tjere, jo ne moment te veshtire kur ai ka nevoje per te tjere.

Por e verteta eshte qe kohet e veshtira do te vijne per te gjithe, dhe i krishteri plangprishes do mendoje kohet e bukura qe kishte kaluar me familjen e paperkryer te besimit dhe do e krahasoje me jeten e vet individualiste. Te gjithe e mendojne kete! Ndryshimi eshte qe disa e ulin krenarin e tyre dhe pendohen, ndersa te tjere e hane krenarine me buken e perditshme dhe urojne qe ta kalojne veshtiresine vetem. 

Sot mik dhe mikeshe, nese je larg Zotit, afrohu me familjen e Tij. Do e kuptosh ndryshimin.

A mund të qëndrojë si besimtar dikush që shërben nën një qeveri të korruptuar?

Shumë vite më parë në një nga takimet e VUSH-it (Vëllazëria Ungjillore Shqiptare) pata një diskutim me disa pastorë rreth temës së përfshirjes së besimtarëve ungjillorë në politikë. Dukej që grupi ku unë isha, ishte kundra përfshirjes në politikë dhe si për rrjedhojë në nivele të larta të qeverisjes. Unë i pyeta:

  • “A nuk lutemi ne për ata që janë në pushtet?”
  • “Po”-m’u përgjigjën.
  • “A nuk lutemi që ata të shpëtohen dhe të vijnë në njohurinë e Jezus Krishtit?”.
  • “Patjetër”.
  • “Atëherë çfarë presim ne që të ndodhë me ata politikanë dhe qeveritarë që bëhen besimtarë, a duhet të largohen nga pozicionet e tyre?”

Kjo bisedë më kujtohet herë pas here, sepse dalin figura të caktuara të cilët janë të përfshirë si në politikë dhe në jetën e kishës. Më kujtohet dikush vite më parë që mora vesh ishte besimtar i krishterë Adventist. I thashë atyre që njihja në atë qytet të votonin për të. Kur ai fitoi pozicionin bashkiak, por u bë gjithashtu zëdhënës i partiës së tij, u zhgënjeva sepse nuk pashë asgjë ndryshe tek ai person që nuk e kishin të dhunshmit e tjerë partiakë. Më pas mora vesh për pastorë apo drejtues kishash që u përfshinë në nivele të ndryshme të partive dhe qeverisjes. Shumicën e tyre nuk i njoh personalisht, pra nuk kam pirë kafe dhe t’i njoh nga afër. Ajo që di për ta është çfarë më thonë të tjerët.

Ndërsa politika shqiptare është përçudnuar në të gjitha nivelet, nuk mund të rrish dot pa menduar: “A janë kripë për ambjentin ku janë ata besimtarë të krishterë, apo i janë përshtatur ambjentit dhe s’kanë më shije?”

Të shohësh një të krishterë pranë një bashkë-zyrtari të korruptuar dhe mashtrues, nuk është garanci që edhe besimtari është bërë po ashtu. Por s’mund të thuash që s’ka bërë gjë, qoftë me indiferencën e vet.

Të shohësh një të krishterë të ngjitet në karrierë politike apo shtetërore, nuk është shenjë që patjetër ky person është i korruptuar siç të tjerë. Ka disa heronj biblikë që kanë shërbyer nën lidera monstruozë, ku dy më të njohurit janë Jozefi dhe Danieli. Të dy në nivele kryeministrore, nën urdhërat e Faraonit dhe të tmerrshmit Nebukadnetzar.

Gjykatësi i shpirtrave i ka sjellë në librat historiko-teologjikë këto personazhe për të na kujtuar diçka. A mos mbretëresha Ester ishte po ashtu një fituese e modelit të hershëm të “Bachelor”, pra e padenjë të konsiderohet si dikush me respekt? Po Obadiah që ishte administrator në shtëpinë mbretërore të Ashabit dhe Jezebelit, a mund të konsiderohej si besimtar në atë kohë të zymtë për Izraelin, duke qenë në kontrast të fortë me mesazhet e profetit Elijah?

Teoria që nëse një besimtar nuk i konfronton ata që janë në qeverisje, patjetër duhet të jetë palë me ta, duhet të peshohet me shumë kujdes. Trimëria nuk duket sesa ballas dikush del kundra të keqes, por të dalësh ballas në kohën e duhur me mesazhin e duhur. Vetë Jezusi nuk doli përballë turmës që donte ta vriste, por shumë herë ju shmang. A ishte kjo shenjë që ai kishte frikë nga turma? Absolutisht JO. Ai bënte atë që Ati i thoshte, dhe ne të gjithë e dimë që në kohën e caktuar ai ju dorëzua pa përpjekje atyre që erdhën për ta arrestuar dhe gjykuar me vdekje.

Kur na jepet neve e drejta për të gjykuar të tjerët? Sipas shkrimeve biblike është një balancë e kujdesshme që të paditurit dhe të zhgënjyerit me jetën e tyre, nuk e mbajnë asnjëherë. Mendimi im është që duhet të jemi të kujdesshëm të gjykojmë dhe të japim vendime për secilin sidomos për ata që janë në pushtet. Kjo kërkon durim dhe vëzhgim të kujdesshëm, duke shmangur aludimet e pabazuara dhe thashethemet. Kam vënë re që gjykimet e këtij lloji shpesh bëhen nga njerëz që nuk bëjnë diçka me domethënie. Nuk mund të rri pa menduar që kush punon, nuk ka kohë të merret me jetën e të tjerëve.

Nëse kërkojmë që çdo pushtetar që është i krishterë të japë dorëheqjen nëse punon nën një administratë të përfolur, atëherë sa larg dhe sa thellë do ta ndajmë atë që mendojmë që është e shenjtë me atë që nuk është? Nëse një i krishterë është drejtor shkolle, spitali, qendër shëndetësore, policie, zyre të gjëndjes civile e kështu me rradhë-a duhet të japë dorëheqje sepse është punonjës nën një qeveri të korruptuar? Po një mësues, një mjek, një biznesmen, a duhet të heqin dorë nga profesioni i tyre sepse punojnë nën një sistem të korruptuar?

E njëjta thikë duhet të presë njësoj për të gjithë.

Nëse ty do të jepej mundësia të ishe në një pozicion të lartë vendimmarrës, a nuk do të mendoje që mund të kontribuoje sadopak pozitivisht – përveç përfitimit material që vjen me pozicionin (pra një rrogë më të lartë)?

Le të jemi të ngadalshëm në gjykim, por jo budallenj. Çdo rast duhet marrë me fakte dhe dëshmitarë, dhe jo me aludime. Pra, në raste kur dikush është në qeveri dhe gjithashtu e quan veten pjesë e kishës, ruaje gojën të mos bëhesh pjesë e thashethemeve për të përgjithësuar gjëra që nuk i di. Lër Perëndinë të jetë gjykatësi i tyre për gjërat që nuk i di dhe jep opinionin tënd biblik për detaje që janë të ditura dhe publike. Shikoji ato në dritën e shkrimeve dhe krahasoji me veprimet e tua apo të bashkëqytetarëve të tjerë që nuk janë në syrin publik. Shiko nëse ke një tra në syrin tënd, përpara se ta heqësh nga sytë e të tjerëve.

Le të mos harrojmë që mentaliteti shqiptar  prodhon besimtarë që janë ndryshe nga vende të tjera. Sot ndërsa unë jetoj në Kanada, nuk krahasohen as problemet dhe as sfidat që u duhet të përballojnë kishat dhe besimtarët këtu me ato të Shqipërisë. Por mund të them që edhe këtu, paragjykimet dhe thashethemet për të krishterë në pozitë bëhen në një këndvështrim tjetër.

Nëse ti nuk dëshiron të përfshihesh në politikë sepse nuk e përballon dot presionin e madh që është aty, mirë bën të mos përzihesh sepse nuk është vendi yt. Por disa prej besimtarëve Perëndia do i thërrasë të shërbejnë në politikë dhe në vendimmarrje dhe asnjëherë nuk është e lehtë. Pra, më shumë se gjithçka ato vëllezër dhe motra kanë nevojë për lutjet tona dhe kurdo që është e mundur me dashuri edhe korrigjime. Le të mësojmë nga këshilla e mençur e Gamalielit që u tha këshillit judaik ndërsa kërkonin të vrisnin apostuj. “Nëse kjo është vepër e Perëndisë, atëherë do të gjendemi duke luftuar kundra Perëndisë. Nëse nuk është prej Perëndisë do të venitet”. Pra, nëse këto vëllezër dhe motra janë aty ku janë të drejtuar nga Perëndia dhe me dëshirë për të bërë gjëra për Perëndinë, Perëndia do i mbajë, pavarësisht mëkateve dhe dobësive të tyre. Nëse nuk janë prej Perëndisë, i Mëshirshmi dhe i Drejti, di sesi të merret me ta në mënyrën e duhur. Le të mos bëhemi fajtorë përpara Perëndisë, duke marrë nëpër gojë njerëz që ndoshta Perëndia po i përdor.