Nuk me pelqen vellai!

A ju ka ndodhur te degjoni histori ku marredheniet midis familjareve nuk shkojne mire? Une jam rritur ne ambjente te tilla ku mospelqimet, zenkat dhe mosfaljet ishin te zakonshme. Jo te pakta kane qene rastet kur degjojme ne TV raste kur vellezer kane vrare njeri-tjetrin, ne dukje per nje cope gardh. Vella-vrasja eshte nje ngjarje aq e vjeter sa dhe njerezimi vete. Historia biblike per familjen e pare njerezore, eshte e mbushur me tragjedi, ku vrasja e pare pa dyshim eshte e paharrueshme. Djali i pare i Adamit dhe Eves, vret vellain me te vogel. Ndersa lexojme me kujdes shkrimet duket qe vrasja nuk ishte nje produkt i nje zenke ne nxehje e siper, por i nje urrejtje vellazerore qe kishte filluar si mospelqim dhe ishte trashur.

A ishte e mundshme te shmangej vrasja? PO. Perendia i thote Kainit, te kete kujdes se deshira per te bere te keqen po i rrinte tek dera e zemres. Duket qe Kaini nuk ka qene i kujdesshem. Ndersa ne mund te gjykojme gabimin e Kainit, a mund te mendojme qe ne nje moment te caktuar ne mund te gjendemi ne nje fushe-beteje te ngjashme, kur mund te jemi ose Kaini ose Abeli.

U bene shume vjet duke sherbyer ne kishe dhe kjo me ka dhene mundesi te degjoj rrefime, histori dhe biseda ku me kujton shpesh kete histori te lashte qe na rikujton sot te bejme kujdes. Nuk jane te pakta rastet kur nje besimtar tregon qe nuk i pelqen nje besimtar tjeter per shkak te dickaje qe ka pare, degjuar apo nje konflikti. Shumica shkojne deri aty sa qe hedhin pyetjen:

” A eshte besimtar filani?”

Te njejtet njerez bazuar ne rrefimet e tyre me japim pershtypjen qe jeten e vet nuk e kane kushedi se me te shenjte apo jane me shume “besimtare” se personi tjeter. Por ata nuk e shohin ose sic Jezusi thote fare mire: “kane qe tra ne sy te vet, saqe cdo qime ne syte e tjetrit i duket tra”.

A duhet te mbyllim syte kur shohim dike qe rrefen Jezusin, duke thene apo bere gjera qe ne i dime qe jane gabim? JO.

A duhet te fillojme e krahasohemi qe ata jane me pak besimtare sesa ne? JO

A duhet ta perflasim nje besimtar tjeter duke treguar problemt e tij/saj? JO

Jo rralle ajo qe mund te bezdise dike nuk eshte mekatshmeria e personit tjeter, por lendimi qe mund t’i kete dhene tjetrit. Pra, me nje fjale: “mua nuk me bezdis mekatshmeria jote, derisa ajo nuk pret jeten time”

Nese do te me duhet te zgjidhja si vellazeri biblike vetem ata qe nuk kane asnje problem, ndoshta me mire do te rrija vetem. Nga ana tjeter eshte e mundshme qe mekatet e dikujt tjeter jane te padukshme per drejtuesit e kishes, por menyra sesi ato sillen ne drite duhet te ndjeke parimin biblik te Mateut 18: 15 -17

“Por në qoftë se vëllai yt ka mëkatuar kundër teje, shko dhe qortoje vetëm për vetëm; në qoftë se të dëgjon, ti e fitove vëllanë tënd; por në qoftë se nuk të dëgjon, merr me vete edhe një ose dy vetë, që çdo fjalë të vërtetohet nga goja e dy ose tre dëshmitarëve.Në se pastaj refuzon t’i dëgjojë, thuaja kishës; dhe në qoftë se refuzon edhe ta dëgjojë kishën, le të jetë për ty si pagan ose tagrambledhës“

Thashethemet jane shkaterruese. Ato mund te kete elemente te verteta, por perderise ofrohen ne nje menyre prapashpine, kane elemente negative qe behen pjese e lajmit. Toni i mesazhit behet pjese e mesazhit dhe thashethemexhiu mund te behet fajtor edhe nese mendon qe po ben nje pune te mire duke ekspozuar mekatet e dikujt tjeter.

Si mund te shmanget kjo? Se pari, gjithsekush qe ka deshiren per te treguar dicka per dike tjeter le te kaloje nje kohe ne lutje per personin tjeter. Duke e sjellur personin ne lutje i kerkohet Perendise ta ndihmoje “mekatarin” te vije ne vete. E ndihmon po ashtu te lenduarin te jete me i qarte ne lendimin e vet dhe te fale personin tjeter per cfaredo mekati qe ka bere ndaj tij. Se dyti, pasi e ben hapin e pare, nese ka marrdhenie qofte siperfaqesore me personin tjeter duhet t’i tregoje qe veprimi qe eshte bere eshte i mekatshme dhe e kishte lenduar. Kjo eshte me e lehte per t’u bere kur personi e ka kaluar kete gje ne lutje me pare.

Se treti nese mekati eshte i perseritshem apo personi qe e ka bere nuk pranon qe ka bere faj, le t’i kerkohesh qe ceshtja te shkoje tek nje person a me shume – te mirebesuar nga te dy palet per ta sjellur ceshtjen.

Nese keto dy hapa behen mire, shumicen e rasteve nuk ka fare nevoje te sillet perpara asamblese se besimtareve. Por kur keto hapa nuk behen atehere ndodhin thashethemet qe jane vella-vrasese dhe vrasin me shume se cdo gje tjeter ne marredheniet midis besimtareve dhe ulin kredibilitetin e tyre perpara jo-besimtareve. Kjo e dyta mund te ndodhe kur besimtare qe nuk i zbatojne ato qe shkrova me siper, nuk e kane fare problem ta diskretitojne personin ne fjale perpara jobesimtareve qe i ka per shoqeri. Pra, demi mund te behet shumepalesh, ndersa mund te shmangej nese ndjekim udhezimet biblike.

Nese nuk te pelqen vellau dhe motra jote, kerkoji ndihme Zotit ta pranosh ashtu sic Zoti te ka pranuar dhe ty.

Deri kur?

Eshte veshtire te dallosh virtytet e mira dhe perparesite kur njeriu eshte shume i zene me alament pergjegjesish.
Pse duhet qe te ndodhin fatkeqesi apo te vijne lajme qe parashikojne sfida ne menyre qe perparesite te riformatohen?
Me kane thene njerez qe gjate kohes se koronavirusit njerez po behen me shume besimtare.
Me pare do e pranoja me deshire dhe gezim deklarata te tilla, por tani jam shume skeptik duke marre parasysh kontekstin.
Kur njerezit thone besimtare, nenkuptojne besimtare ne Zotin e vetem, Krijuesin e gjithckaje. Ka te tjere, qe nenkuptojne besimtare te krishtere.
Njerezit nuk behen besimtare brenda dites apo javes. Ndoshta guxojne te pohojne me goje ate qe kane besuar por nuk i kane dhene rendesine e duhur. Kur syte “hapen” dhe kupton qe perparesite duhet ri-vendosur sipas rradhes.
Rralle kam takuar nje shqiptar qe thone qe nuk ka Zot. Pak jane ata qe thone: “nuk dua te besoj qe ka Zot”. Te tjeret besojne, ca nga modeli i dale boje “zoti para une prapa” apo ” te gjithe me zotin jemi”, e te tjere me shume pak njohuri teologjike.
Zoti i therret njerezit te afrohen tek Krijuesi dhe te ecin sipas rruges se tij. Jo me dhune dhe force, por duke ofruar argumenta te mjaftueshme qe kushdo qe sinqerisht kerkon te verteten hyjnore – e gjen.
Miq, akoma jeni te zene te mendoni per gjera hyjnore?
Dhe sa dollare apo euro do ju duhet akoma, qe te ndaloni dhe te mendoni per veten tuaj – se ndoshta deri tani po mendoni se cfare te tjeret duan prej teje?
A mos duhet te ndertohet nje kishe ne cdo hyrje rruge qe te mos ecesh me shume se 2 minuta ne kembe ne menyre qe te kesh deshire te shkosh aty ku flitet Fjala hyjnore?
Nje dite justifikimet do te mbarojne dhe ajo qe mbetet eshte vetvetja lakuriq. Asnje gjethe fiku apo lutje te mesuar nga dikush tjeter nuk do te mbuloje dot njollat e jetes egoiste mekatare.
Zeri i Kurbanit te persosur te Perendise ende jehon ndersa degjojme: “Fali, se nuk e dine se cfare po bejne!” Kur jehona e ketij zeri te mbaroje dhe te mbyllen te gjitha seansat degjimore ku fajtoret te mund te kerkojne falje dhe heqjen e denimit hyjnor, atehere nuk mbetet gje tjeter pervec se te degjohen bubullima timpanshpuese: “Largohuni prej meje se nuk ju njoh, ju te gjithe qe keni bere paudhesi”.
Miq, uroj qe ne kete kohe, perparesite e jetes suaj te qartesohen dhe te largoheni nga ecja neper gardh, perpara se t’ju shqyhen kembet. Askush nuk mund t’i sherbej dhe Zotit dhe deshires per t’u bere dikushi pa Perendine. Lutem per ju!

Lutje te fresket nga Psalmi 91

Kush banon në strehën e Shumë të Lartit, pushon në hijen e të Plotfuqishmit. Unë i them Zotit: “Ti je streha ime dhe kështjella ime, Perëndia im, të cilit i besoj”. Me siguri ai do të të çlirojë nga laku i gjuetarit të shpendëve dhe nga murtaja vdekjeprurëse. Ai do të të mbulojë me pendët e tij dhe do të gjesh strehë nën krahët e tij; besnikëria e tij do të të shërbejë si mburojë dhe parzmore. Ti nuk do të kesh frikë nga tmerri i natës, sa nga shigjeta që fluturon ditën, as nga murtaja që endet në terr, as nga shfarosja që bën kërdinë në mesditë. Duke qenë se ke thënë: “O Zot, ti je streha ime, dhe e ke bërë Shumë të Lartin strehën tënde, nuk do të të gjejë asnjë e keqe, asnjë plagë nuk do t’i afrohet çadrës sate. Sepse ai do të urdhëroi Engjëjt e tij të të ruajnë në të gjitha rrugët e tua. Duke qenë se ai ka vënë mbi mua dashurinë e tij, unë do ta çliroj dhe do ta çoj lart në vend të sigurt, sepse ai njeh emrin tim. Ai do të më kërkojë dhe unë do t’i përgjigjem; do të jem me të në fatkeqësi; do ta çliroj dhe do ta përlëvdoj. Do ta ngop me jetë të gjatë dhe do t’i tregoj shpëtimin tim. (Pjese te marra nga Psalmi 91)

Ju ftoj te lutemi bashke: “I dashur Perendi, te falenderoj per pranine Tuaj me ne, te falenderoj qe ti je streha jone. Frika qe ndjejme ne kete kohe, eshte e prekshme. Duket ne mendimet dhe veprimet tona. Shpesh duam te sfidojme idene qe mund te semuremi ne kete kohe dhe duam te thyjme dhe rregullat qe na jane vene nga qeverisjet lokale. Here te tjera ndjehemi me te sigurte kur nuk jemi ne kontakt me askend.  Nuk dime me siguri jo vetem te ardhmen por dhe ate qe duhet te bejme per ne dhe per familjaret tane. Ka raste qe na duket sikur lutjet tona nuk shkojne pertej tavanit, por ja jemi serisht duke u lutur. Kuptojme ne kete kohe sesa delikate jemi si qenie njerezore, pavaresisht se vazhdimisht mburremi me pikat tona te forta. Ne ndihmo te vijme ne vete dhe te gjejme vendin tone ne kete situate. Te jemi mirenjohes per kedo qe perpiqet nga deshira apo pozicioni i punes per te siguruar sherimin e te semureve, menaxhimin e kesaj situate dhe per te qetesuar mendjet e frikesuara. Ti je paqja e vertete, ne jemi vec reflektimi yt i dobet. Na ndihmo qe ne kete kohe jo vetem te shikojme drejt Teje, por te kthehemi drejt teje, te ecim drejt Teje. Na nxirr nga kjo situate pa u demtuar. Te deklarojme sot si keshtjellen tone ku ne gjejme sot mbrotje dhe paqe. Ne Emer te Jezusit. Amen!

10 Arsye pse nuk lahem!

1. Mua më detyronin me zor të lahesha që fëmijë.

2. Njerëzit që lahen janë hipokritë; ata mendojnë se janë më të pastër se të tjerët.

3. Ka kaq shumë lloje sapunësh, dhe s’e vendos dot cili është më i miri.

4. Dikur lahesha, por u mërzita dhe s’e bëj më.

5. Lahem vetëm në raste të rralla si Pashka dhe Krishtlindja.

6. Asnjë nga shokët e mi nuk lahet.

7. Do të filloj të lahem kur të plakem dhe të jem më pis.

8. Jam shumë i zënë, s’gjej dot kohë.

9. Banja ime s’është kurrë e ngrohtë sa duhet në dimër, dhe as e freskët në verë.

10. Njerëzve që shesin sapunin, iu interesojnë vetëm lekët e mia.

Këto janë gjithashtu të njëjtat arsye përse njerëzit nuk shkojnë në kishë, nuk luten dhe refuzojnë të bëjnë vullnetin e Perëndisë.



Si te mbrohemi nga frika?

Cfare duhet te bejme ne nje situate te tille ku Covid19 po vret njerez dhe sigurine e milionave te tjereve?

Bibla na flet per situata te tjera shume te veshtira ku njerezimi ka kaluar dhe Zoti u ka folur njerezve ne ate kohe me fjale qe na flasin edhe ne sot.

Isaia 41:10 Mos ki frikë, sepse unë jam me ty, mos e humb, sepse unë jam Perëndia yt. Unë të forcoj dhe njëkohësisht të ndihmoj dhe të mbaj me dorën e djathtë të drejtësisë sime.

Besimi dhe frika vijne nga fjalet, nga ajo qe ne degjojme. Sot te gjitha lajmet flasin vazhdimisht sa individe jane infektuar, sa kane vdekur, sa eshte inflacioni, sa vende pune po mbyllen.

Sa lajme na mjaftojne qe duhet te degjojme? Ndersa ne s’duhet te rrime si struci me koken ne rere, duhet te ruhemi qe te mos e mbajme koken vetem ne drejtimin me lajme jo inkurajuese.

Na duhet te disiplinojme veten te mos degjojme lajme gjate gjithe kohes dhe te mos rrime shume ne median sociale, qe te shmangim riperseritjen e asaj qe degjojme nga ekrani ne ato qe mendojme dhe flasim.

Na duhet kohe te reflektojme dhe mundesisht te degjojme ndonje fjale prej Perendise per kete situate. Perendia pavaresisht se mund te nderhyje ne kete situate (eshte dicka qe nuk eshte ne doren tone), cfare ne kemi nevoje eshte qe te nderhyje ne jeten tona. Mbreteria e Perendise vepron aty ku Perendia nderohet. Perendia mund te na ndryshoje ne, dhe ne mund te ndryshojme situatat. Ndersa stafet mjekesore, brenda aftesive dhe njohurive te tyre perpiqen te bejne maksimumin ne drejtimin pozitiv, ne te njejten menyre dhe ne qe besojme ne Krishtin na duhet te bejme maksimumin ne baze te asaj qe jemi thirrur te bejme.

Por fuqia dhe fokusi yne do te varen shume nga motivacioni i brendshem:1) nxitur nga frika per te ardhmen apo 2) nga besimi qe ne Perendine e ardhmja jone eshte ne duar te sigurta.

Ndoshta frika eshte duke prekur gjera te rendesishme ne jeten tone dhe ne duhet te pyesim veten se cfare eshte perparesi ne ate qe bejme dhe kemi. Nese jeta jone eshte ngarkuar me gjera te panevojshme per udhetimin, atehere me dashjen tone ose nga halli mund te ndodhe qe keto te humbasin rruges.

Kjo eshte nje kohe prove, nuk eshte prova e madhe qe do te vije mbi njerzimin, por edhe kjo prove eshte e dhimbshme, sepse afer shpirtit tone jane ngjitur shume elemente qe nuk duhet te jene aq afer.

Zoti Jezus ki meshire per ne mekataret dhe fali fajet tona dhe te bashkekombasve tane. Na cliro nga frika dhe na meso sesi te besojme Ty ne keto kohe te veshtira. Amen!

Rrefimi i sinqerte

Javen qe kalova predikova ne nje kishe dhe dikush me coi nje mesazh shume interesant. Pasi me beri prezantimin dhe vleresimin per mesazhin tim, me permendi qe kishin disa te perbashketa: 1) te lindur te dy ne vende ish-komuniste, 2) te rritur ne familje ateiste, 3) kemi mbaruar universtitetin ne te njejten dege.

Me pas me shkroi: “Ndoshta une jam i vetmi jo i krishtere ne ate salle, por jam shume i hapur te mesoj prej teje”

U preka nga perulesia e ketij djali te ri qe nga jashte ishte i kompletuar: fizik per t’u pasur zili, i zgjuar, me edukim universitar. Por dhe i perulur. Ai pranoi qe nuk ishte ende besimtar, por ishte i hapur per te degjuar dhe mesuar. Kjo lloj perulje eshte kaq e rralle sa vendosa ta ndaj me ju ne kete postim.

Krishti ka premtuar qe kushdo qe e kerkon me gjithe zemer do ta gjeje te verteten. Une lutem qe ky djale sic dhe shume te tjere ta gjejne te verteten qe eshte ne Jezusin. Te ftoj dhe ty lexues, per te reflektuar dhe pyetur veten, nese ti je pjese e besimtareve te Krishtit apo je ne procesin qe je duke mesuar per te marre nje vendim te sigurt dhe jetendryshues.

Besimi intelektual perballe besimit transformues

Apostull Jakobi ne letren e tij prek nje problem te asaj kohe, por qe duke studiuar historine e kishes dhe duke vezhguar sot njerezit, mund te them qe eshte per te patur vemendjen tone edhe sot.

Jakobi 2:14-26 Ç’dobi ka, vëllezër të mi, nëse dikush thotë se ka besim, por nuk ka vepra? A mund ta shpëtojë atë besimi? Dhe në qoftë se një vëlla ose një motër janë të zhveshur dhe u mungon ushqimi i përditshëm, dhe dikush nga ju u thothë atyre: “Shkoni në paqe! Ngrohuni dhe ngopuni”, dhe nuk u jepni atyre gjërat për të cilat kanë nevojë për trupin, ç’dobi ka? Po kështu është edhe besimi; në qoftë se s’ka vepra, është i vdekur në vetvete. Po dikush do të thotë: “Ti ke besimin, dhe unë kam veprat”; më trego besimin tënd pa veprat e tua dhe unë do të të tregoj besimin tim me veprat e mia. Ti beson se ka vetëm një Perëndi. Mirë bën; edhe demonët besojnë dhe dridhen. Po, a dëshiron të kuptosh, o njeri i kotë, se besimi pa vepra është i vdekur? Abrahami, ati ynë, a nuk u shfajësua me anë të veprave, kur e ofroi birin e vet, Isakun, mbi altar? Ti e sheh se besimi vepronte bashkë me veprat e tij, dhe se, nëpërmjet veprave, besimi u përsos. Kështu u përmbush Shkrimi, që thotë: “Edhe Abrahami i besoi Perëndisë, dhe kjo iu numërua për drejtësi”; dhe u quajt miku i Perëndisë. Ju shikoni, pra, se njeriu shfajësohet nga veprat dhe jo vetëm nga besimi. Gjithashtu a nuk u shfajësua edhe Rahabi, lavirja, nga veprat, kur i priti të dërguarit dhe i përcolli nga një udhë tjetër? Sepse, sikurse trupi pa frymën është i vdekur, ashtu edhe besimi, pa vepra, është i vdekur.

Ndersa Shqiperia lejoi ne vitin 91′ perhapjen e ungjillit, turma njerezish u turren per te degjuar se cfare po thonin misionaret e pare te asaj periudhe. Jo pak besuan dhe permes predikimit te brezit te pare e te dyte te besimtareve ende sot shqiptare vijne ne njohurine e Perendise dhe te asaj qe Perendia ka bere per ne permes vepres se Jezus Krishtit.

Po t’i sjellesh te gjithe shqiptaret qe besojne ne Jezusin ne nje rresht te drejte, besoj qe do te ishte nje rresh shume i gjate i cili do te mund te verifikohej me shpejt nese do kaloje paralelisht me makine.

Po t’i kerkosh te gjithe atyre qe jane rreshtuar, nese e lexojne Biblen rregullisht dhe nese e kane lexuar nje here te pakten nga fillimi ne fund – te bejne nje hap perpara, besoj nje grup i konsiderueshem do e beje kete hap.

Menjehere do te shikohet nje dallim midis atyre qe bejne nje deklarim besimi dhe atyre qe kane vendosur te informohen mire per ate qe besojne.

Nese grupit qe eci perpara do i kerkohet qe ” te bejne nje hap perpara, kushdo qe eshte pjese e nje kishe lokale”, me shume mundesi nje pjese e shqiptareve do te benin nje hap perpara, duke lene te tjere prapa. Kush jane kata qe mund te rrine prapa?

1) Mund te jene besimtare qe jetojne te izoluar ne vende ku nuk ka nje kishe, ndoshta besimi i tyre eshte i fshehur nga te afermit per shkak te frikes nga persekutimi.

2) Mund te jene besimtare qe jane zgjenjyer per dicka ne kishen ku kane qene dhe kane vendosur ta jetojne besimin e tyre pa drejtues shpirterore, jo rralle duke u ushqyer permes internetit nga predikues te preferuar. Ky grup, pavaresisht se ka nje aresye per mosbashkim me te krishtere te tjere, eshte ne nje pozicion qe nuk eshte shume i perdorshem per Mbreterine e Perendise. Pse? Se pari sepse nuk ka lejuar qe madheshtia dhe plani i Perendise te fitoje mbi lendimet dhe pakenaqesite e tij/saj. Se dyti, nuk lejon Perendine ta bekoje permes bashkebesimtareve te tjere qe jetojne ne te njejtin komunitet. Eshte per te ardhur keq qe disa besimtare jane me te lidhur me kisha qe nuk i njohin (pervec permes asaj qe kisha vendos ne Internet) sesa me kishen ne lagje apo qytetin ku banon. Se treti, nuk lejon qe Perendia ta perdore sic duhet. Perendia punon permes kishes dhe jo permes individeve individualiste.

3) Mund te jene besimtare qe teorikisht jane bere te krishtere, por jo se kane patur nje ndryshim te jetes se tyre, keshtu qe edhe ajo qe ofrojne per Perendine nuk eshte domethenese. Nje pjese prej tyre, vijne nga familje me tradite te krishtere dhe ambjenti normal i tyre eshte kisha, por jo se e kane zgjedhur kete ambjent. Nje pjese e tyre, krahasohen me besimin musliman dhe u duket nga jashte jo i pershtatshem dhe thone qe besimi i krishtere eshte me i mire. (Ky krahasim eshte bere nga njerez reale, dhe nuk eshte per te treguar nje deklarim zyrtar-kjo eshte per t’u sqaruar ne postime te tjera-lexo nje ketu)

Ne qofte se do u kerkohej atyre qe bene nje hap perpara, te konsideronin nese 1) benin dicka per kishen, pervec se vajtjes ne takime, 2) a sherbenin me shpirt ne kishe, 3) a jepnin nga financat e tyre per mbreterine e Perendise, 4) a ndihmonin te varferit ne kishe dhe jashte saj, etj, grupi me siguri do te zvogelohej ne fund.

Bejeni kete ushtrim me veten tuaj duke lexuar letren e Jakobit, ose pjesen qe postova me siper. A eshte besimi juaj ne Krishtin vec intelektual apo vertet Krishti per ju eshte Shpetimtari qe meriton gjithcka qe ti ke: adhurimin, kohen, dhuntine, planet?

Ky artikull nuk u shkruajt per te gjykuar disa prej jush, por per t’ju ofruar me dashamiresi perspektiven biblike te asaj qe sheh Perendia ne jeten dhe veprat tona. Nese veprat tona, nuk reflektojne Perendine dhe vepren e Krishtit atehere eshte koha per te ndaluar trenin dhe verifikuar: 1) ne cilin tren ke hipur, 2) a po shkon ne drejtimin e duhur.

Njeriu me mend ne koke, shkon dhe kontrollohet tek doktori kur kupton qe dicka nuk shkon, sepse nuk deshiron qe nje problem i mundshem te zmadhohet me pasoja fatale. Krishti ju ndricofte rrugen!

@Endrit Mullisi

Si na drejton Perendia?

Perendia vepron dhe realizon planin e Tij permes nesh nepermjet menyrave te ndryshme. Le te shohim se cfare na thote Shkrimi i Shenjte lidhur me kete.

  1. Permes situatave. Te gjithe e kemi pare veten ne situata te tilla ku pas reflektimeve te mevonshme kemi kuptuar qe nuk ka qene rastesi. Disa prej situatave kane qene te dhimbshme dhe jo rralle e konfuzojme veten dhe te tjeret me planin e Perendise qe te kalojme permes vuajtjesh. Apostulli Pal dhe bashkeudhetari i tij Sila u gjenden ne burg pa ndonje aresye te forte. (Veprat e Apostujve 16) Me vone shohim qe ndersa ata lavderojne Zotin ne burg, burgu tronditet nga nje termet dhe dyert hapen. Nderkohe Zoti kishte hapur dhe zemren e gardianit te burgut per te pranuar ungjillin. Ai dhe familja e tij besojne dhe pagezohen. Te nesermen apostujt largohen duke reflektuar sesi Perendia lejon te shkojme ne situata te tilla duke patur ne mendje njerezit qe do te takojme aty.
  2. Permes urdherimeve. Nje shtet i rregullt behet i tille per shkak te ligjeve te drejta dhe zbatimit te tyre. Ne nje vend qe kerkon te beje vullnetin e Perendise, urdherimet vijne si vijezimet e dukshme ne nje hapesire ku secili ben ate qe i vjen per shkurt dhe per mbare. Kur Perendia thirri popullin e Izraelit te ishte nje popull qe do ekzistonte per lavdine e Perendise dhe nje drite per kombet e tjera, kjo do te vinte permes ndryshimit te veprimeve te tyre dhe mbi te gjitha te menyres se menduarit. 10 urdherimet kryesore dhe te tjera pas ketyre ishin per ta kufizuar por dhe per ta drejtuar popullin e Zotit. Ata qe i binden urdherimeve kane mundesi te perjetojme me shume bekimet dhe miresine e Perendise sesa ata qe nuk i binden. Sigurisht qe miresia e Zotit ben qe te bjere shiu i meshires se Tij mbi te mire dhe te keqinj, por sigurisht per zbatuesit e urdherimeve te Tij shperblimi eshte ndryshe si ne kete jete dhe ne ate te perjetshme.
  3. Permes Frymes se Shenjte qe punon me nje mentalitet te reformuar. Nje mendje e ndricuar merr vendime ndryshe sesa nje mendje e mbushur me krenari, deshira te pashenjteruara, zili apo egoizem. Rom 12 na inkurajon qe ndersa lejojme fjalet e Perendise te banojne ne mendjen tone dhe ne fillojme mendojme si Perendia, ne do te kemi mundesi jo vetem te dallojme te miren nga e keqja por dhe te kuptojme vullnetin e Perkryer te Perendise. Shumica e vendimeve qe marrim nuk mund te sqarohen permes nje aplikimi direkt te urdherimeve ne Bibel. Pra, ne kete rast jemi ne qe marrim vendimet.
  4. Deklarata direkte. Bibla ka raste ku Perendia apo nje engjell i tij urdherojne njerezit te shkojne diku apo te bejne dicka. Pavaresisht se kjo nuk ndodh perdite dhe s’duhet te jete menyra kryesore qe ne marrim orientime, kjo ndodh. Ne kete rast pergjegjesia eshte me e madhe per ate qe merr urdherimin sesa ne rastet kur personi ka nje ide apo nxitje te brendshme per te bere nje gje. Kujtoni ungjilltarin Filip ndersa Zoti e urdheroi te shkoje drejt rruges midis Jeruzalemit dhe Gazes. (Veprat 8). Me vone ndersa Filipi ishte ne ate rruge, Zoti serisht i thote: “Shko dhe arrij ate karrocen perpara teje”. Moisiu mori urdhera nga Perendia disa here, qe nga momenti i pare ne shkurren e zjarrte e deri ne momentin kur do te ndahej nga populli i Izraelit dhe sesi te caktonte zevendesuesin e tij.

Rreziku eshte ne dy drejtime: 1) kur gjithcka qe na pershtatet, vendimet ia atribuojme Perendise. Ne kete rast personi nuk ka problem te beje gjithcka pa e vrare shume ndergjegja. Ky person eshte krenar dhe me vetesiguri te tepruar. 2) kur behet ajo qe eshte me e lehte, qofte sepse dikush tjeter po na thote ta bejme ose na duket rruga me e mire. Shpesh Perendia nuk i therret njerezit e tij ne rruge pa probleme, por ne situata ku vendimmarrja jone (sipas kendveshtrimit te Perendise) do te sjelle ndryshime pozitive.

Ne pergjithesi Perendia bashkevepron me ne, qofte kjo kur na vendos ne situata te paparashikuara apo kur na urdheron te bejme, te themi apo te shkojme diku. Se fundmi ne jemi pergjegjes per ate qe na ndodh neve dhe te tjereve. Dostojevski diku ka thene (po e pergjithesoj) qe ne jemi fajtore per ate qe kemi bere ne dhe ate qe kemi lejuar te tjeret te bejne.

Mendo per kete gje sot!

Endrit Mullisi

Pse eshte e rendesishme te marresh pjese ne nje grup te vogel?

Ne takimet e se dieles formati qe ofrohet nuk krijon shume hapesira per besimtaret te ndertojne miqesi te forta apo te ndajne me shume nga ajo qe po ndodh ne jeten e tyre. Prandaj prej shume vitesh shume kisha ofrojne mundesine qe besimtaret te takohen dhe jashte dites se diel. Dhe kjo eshte shume fleksibel: disa takohen ne pushimin e drekes (per ata qe e kane punen afer), disa takohen ne nje prej shtepive te besimtareve, disa takohen ne kafeteri. Vendi nuk eshte kryesor, por bashkesia qe ndertohet ne  nje grup eshte shume bekim. Kontakto me ne per te marre pjese ne nje grup ekzistues ose per te diskutuar fillimin e nje grupi ku mund te marresh pjese.