Si të bëjmë vetë-examinim si të krishterë?

Si të bëjmë vetë-examinim si të krishterë?

Vetë-examinimi është një disiplinë thelbësore shpirtërore për të krishterët, pasi na ndihmon të vlerësojmë zemrat, veprimet dhe marrëdhënien tonë me Perëndinë. Ky proces na ndihmon të rritemi në shenjtëri dhe të përputhemi me vullnetin e Tij. 2 Korintasve 13: 5 thote "Ekzaminoni veten per te pare nese po qendroni ne besim". Ne mund te ftojme dike tjeter te na beje keto pyetje dhe ndoshta mund te vihemi pak me shume ne pergjegjesi, por nese jemi te sinqerte dhe serioze ne mund t’ja bejme vetes keto pyetje, sepse ne fakt jane per te miren tone. Disa hapa për të kryer një vetë-examinim të kuptimtë mund t’i gjeni me poshte:

1. Filloni me lutje

Ftojeni Frymën e Shenjtë të udhëheqë mendimet tuaja. Ne fakt ky nuk eshte vete-ekzaminim por ftese qe Fryma te ndihmoje dhe zbuloje te verteten e brendshme qe ne si njerez ndoshta nuk duam ta degjojme ne kushte joekzaminuese. Kërkoni që Perëndia t’ju zbulojë fusha në jetën tuaj që kanë nevojë për vëmendje, bindje dhe transformim.

  • Psalmi 139:23-24: "Hulumtome, o Perëndi, dhe njihezemrën time; provoje dhe njihi mendimet e mia. Dhe shiko nëse ka ndonjë udhë të keqe dhe më udhëhiq në udhën e përjetshme."

2. Ekzaminoni marrëdhënien tuaj me Perëndinë

Reflektoni mbi ecjen tuaj me Krishtin. Pyetni veten:

  • A kaloj kohë të rregullt në lutje, lexim të Biblës dhe adhurim?E deshiroj kete gje?
  • A kërkoj sinqerisht vullnetin e Perëndisë mbi vullnetin tim?
  • A ka fusha ku jam bërë i ftohtë apo larg Perëndisë?
  • A kam besim te Perëndia në të gjitha rrethanat, apo mbaj veten sikontrollor?

3. Vlerësoni bindjen tuaj ndaj Fjalës së Perëndisë

Shikoni se si jeta juaj përputhet me mësimet e Shkrimit:

  • A po jetoj në bindje ndaj urdhërimeve të Perëndisë?
  • A ka mëkate specifike që duhet të rrëfej dhe të braktis?
  • A e dua Perëndinë me gjithë zemrën, shpirtin dhe mendjen time? (Mateu 22:37)
  • A shmang sjelljet mëkatare si gënjeshtra, thashethemet, lakmia apo krenaria?
  • A ndjek shenjtërinë në mendimet dhe veprimet e mia?

4. Vlerësoni marrëdhëniet tuaja me të tjerët

Krishterimi thekson dashurinë për të tjerët. Reflektoni mbi ndërveprimet tuaja me familjen, miqtë dhe të tjerët:

  • A mbaj mëri, hidhërim ose mosfalje?
  • A i trajtoj të tjerët me mirësjellje, durim dhe përulësi?
  • A e ndaj dashurinë e Krishtit përmes fjalëve dhe veprimeve të mia?
  • A praktikoj pajtimin dhe përpiqem të jetoj në paqe me të tjerët? (Romakëve 12:18)

5. Reflektoni mbi përdorimin e kohës, talenteve dhe burimeve tuaja

Perëndia na thërret të jemi kujdestarë të asaj që Ai na ka dhënë. Pyesni veten:

  • A e përdor kohën time me mençuri për të nderuar Perëndinë?
  • A shërbej në kishë apo ndihmoj ata që kanë nevojë?
  • A jam bujar me burimet e mia, duke dhuruar me gëzim për të mbështetur veprën e Perëndisë?
  • A janë prioritetet e mia të përqendruara në gjëra të përjetshme apo të përkohshme?

6. Kontrolloni gjendjen e zemrës tuaj

Ekzaminoni motivet dhe dëshirat tuaja të brendshme:

  • A luftoj me krenarinë, smirën apo ambicien egoiste?
  • A kërkoj vlerësimin dhe aprovimin e të tjerëve mbi atë të Perëndisë?
  • A po rritem në frytet e Frymës: dashuri, gëzim, paqe, durim, mirësjellje, mirësi, besnikëri, butësi dhe vetëkontroll? (Galatasve 5:22-23)

7. Shikoni se ku keni hapesire per rritje

Vetë-examinimi nuk është vetëm për të identifikuar gabimet, por edhe për të njohur fusha ku mund të rriteni. Pyesni veten:

  • Cilët disiplina shpirtërore mund të përmirësoj (p.sh., lutjen, agjërimin, meditimin mbi Shkrimin)?
  • Si mund të thelloj marrëdhënien time me Perëndinë?
  • Si mund të shërbej më besnikërisht të tjerëve?

8. Rrëfeni dhe Pendohuni

Nëse Fryma e Shenjtë ju bind për mëkat, rrëfejani atë Perëndisë. Pendohuni duke u larguar nga mëkati dhe duke u angazhuar për bindje. Besoni premtimin e Perëndisë për falje:

  • 1 Gjonit 1:9: "Nëse i rrëfejmë mëkatet tona, ai është besnik dhe i drejtë për të na falur mëkatet dhe për të na pastruar nga çdo paudhësi."

9. Rinovoni angazhimet tuaja

Pas reflektimit mbi jetën tuaj, rinovoni angazhimin tuaj ndaj Perëndisë. Vendosni qëllime specifike dhe të zbatueshme për t’u rritur në besim, bindje dhe dashuri. Kërkoni forcë dhe mençuri nga Perëndia për t’i ndjekur ato.

10. Përfundoni me mirënjohje

Mbylleni vetë-examinimin tuaj duke falënderuar Perëndinë për hirin, faljen dhe besnikërinë e Tij. Lëvdoni Atë për veprën që po bën në jetën tuaj dhe për mundësinë për t’u afruar më shumë me Të.

Këshilla për një vetë-examinim të frytshëm

  • Bëjeni rregullisht: Vetë-examinimi është më i efektshëm kur bëhet rregullisht, jo vetëm gjatë krizave apo stinëve të veçanta (p.sh., Kreshmës).
  • Përdorni Shkrimin: Lëreni Biblën të udhëheqë reflektimet tuaja, pasi ajo është standardi përfundimtar për të vlerësuar jetën tuaj.
  • Jini të sinqertë: Shmangni justifikimin apo minimizimin e mëkateve. Jini të sinqertë me veten dhe Perëndinë.
  • Kërkoni llogaridhenie: Ndani reflektimet tuaja me një mik të krishterë të besuar, mentor ose pastor për të marrë inkurajim dhe mbështetje.

Vetë-examinimi nuk ka të bëjë me ndjenjën e fajit apo kërkimin e përsosmërisë; ka të bëjë me rritjen në ngjashmërinë me Krishtin përmes hirit të Perëndisë. Lëreni këtë proces t’ju çojë në një intimitet më të thellë me Zotin, një kuptim më të qartë të qëllimit tuaj dhe një ndjenjë të ripërtërirë të gëzimit në udhëtimin tuaj të besimit.

Kete artikull mund ta perdorni per vete apo te tjere. Si të bëjmë vetëekzaminim

Pse ecim në këtë rrugë të veçantë dhe jo në një tjetër?

Dita e Dyte – Pse ecim në këtë rrugë të veçantë në udhën tonë të besimit dhe jo në një tjetër? Le te meditojme mbi Mishërimin, se si Zoti e shikon botën me dashuri dhe hyn në të. Në mënyrë të ngjashme, Perëndia shikon rremujen e jetës sonë dhe hyn në të. Në jetën tonë gjejmë vazhdimisht dëshmi të Perëndisë që vepron në ne. Medito mbi Thirrjen e Mbretit, mbi thirrjen bindëse të zërit të Jezuit në jetën tonë. Te gjitheve na paraqen dy standarte, qe krijojne thirrjet konkurruese në jetën tonë për «pasuri, nderim dhe krenari» ose për «varfëri, çnderim dhe përulësi». Tekste të sugjeruara: Gjoni 1:35-45 Luka 5:1-11 Mateu 9:9-13 Mateu 4:1-11 Pika për meditim: Medito për aktivitetin e Perëndisë në jetën tënde dhe për zërat e ndryshëm që të thërrasin. Medito për Mishërimin: Si hyn Perëndia në mes te jetës sate? Ku i gjen dëshmitë e Perëndisë në veprim: në heshtjen e lutjes  apo në jetën tënde të përditshme? Thirrja e Mbretit: Përfytyro një udhëheqës të botës dhe pastaj imagjino Jezuin. Cfaredo beje po te therriste nje drejtues i njohur financiar, politik apo strategjik? Ku e dëgjon zërin e Jezuit në jetën tënde? Ne c’drejtim po të thërret Jezusi? Dy pyetje:
  • Kur tundohesh të ndjekësh pasurinë, nderimin dhe krenarinë në një mënyrë jo të shëndetshme?
  • Si po të fton Jezusi të thellohesh në varfëri, çnderim dhe përulësi?

Nuk dimë çfarë të bëjmë, por sytë tona janë drejtuar te ti

Kjo eshte fjalia permbyllese e lutjes se mbretit te Judes kur ai dhe populli moren vesh qe tre ushtri ishin bashkuar per t’i sulmuar. ( 2 Kronikave 20: 12)

Ky ishte nje mbret qe nuk kishte frike nga lufta, kishte ushtare, ishte i pergatitur, por nga ana tjeter ishte i ndergjegjshem per friken qe e kish zene per shkak te epersise qe kishin kundershtaret.

Ky mbret, Jehozafati, konsiderohet si nje nga mbreterit e mire, qe bene ate qe ishte e duhur ne syte e Zotit. Ky ishte mbret qe kishte besim te Zoti dhe po e tregon kur po lutet.

Nganjehere ne papjekurine tone, ne mund te mendojme qe perderisa une kam besim, asgje nuk me pengon. Kjo deklarate eshte e bukur kur behet te djelave nga podiumi apo ne studimet biblike, por realiteti eshte i tille qe betejat fitohen me dicka me shume se deklaratat.

Ajo qe dua te them ketu eshte qe pavaresisht se Mbreti ishte besimtar, kishte ushtri, dinte te luftonte, prape se prape ai i kerkoi Perendise per ndihme. Ai kerkoi sic paraardhesi i tij, Solomoni – per urtesi. Te marresh vendimet e duhura kerkon shume urtesi dhe kushdo qe ka marre vendime ne jeten e tij, do kuptoje pergjegjesine e vendimeve kur jetet e te tjereve jane ne duart e tua.

Mbreti u perul duke bere nje deklarate: “Nuk dime cfare te bejme” – pra “nuk kemi Zot asnje plan per te arritur fitoren”. Ky mbret ashtu sic duhet te jemi dhe ne, nuk e shikonte luften si dicka qe duhet bere, pa pergjegjesi nese humb apo fiton. Nganjehere ne mund t’ia veshim vullnetit te Zotit, ate qe varej nga ne: qofte pergatitja, pertacia, nenvleftesimi, apo mungesa te ndryshme. Ketu mbreti po kerkon fitore mbi armiqte, jo thjesht nje beteje me nder. Kjo duhet te na motivoje ne, duke ditur qe Perendia do qe te na jape fitore.

Nuk dime cfare te bejme – eshte nje dorezim. Dhe te dorezohesh perpara Zotit eshte gjeja e duhur kur nuk di se cfare te besh. Kjo eshte shenja e perulesise.

Krenaret perkundrazi edhe kur nuk e dine se cfare duhet te bejne, prane bejne dicka, sepse nuk mund ta pranojne qe nuk dine se cfare te bejne.

Syte i kemi drejtuar nga ty. – Kjo eshte me shume sesa deshperim, nuk eshte vec, “nuk dime se cfare te bejme”. Tregon qe ata besonin qe Perendia kishte rrugezgjidhje per ta. Dhe historia tregon qe Perendia kishte rrugezgjidhje dhe u dha nje fitore ne nje menyre te paimagjinueshme. Ju ftoj ta lexoni gjithe kapitullin.

Nese sot apo ne nje nga ditet ne vijim do te ndjeheni sikur nuk dini cfare te beni, thuaja Zotit. Ai ka rrugezgjidhje. Sille situaten perpara Tij dhe prano qe nuk ke ide fitimtare. Dhe lejo qe Perendia te pergjigjet ne menyra te ndryshme. AI mund te flase direkt ty, permes dikujt tjeter, apo duke lexuar qofte nje pjese biblike apo nje material tjeter. Enderrat dhe vizionet jane specialiteti hyjnor-mundet Perendia te drejton permes tyre. Femijet e Perendise nuk jane supozuar te enden pa urtesi dhe duke marre vendime kuturu. Ai do e drejtoje popullin e Tij.

KUSH I RREZOI MURET?

Jam rritur ne nje shtepi rrethuar me mure dhe ndersa rritesha kam punuar ne ndertimin e mureve rrethues. Kishim nje kopesht me peme pas shtepise dhe te rinjte e femijet e lagjes kalonin murin dhe vidhnin produktet, por jo rralle prishnin pemet. Keshtu qe do te na duhej te mbronim jo vetem pronen, por dhe te mbroheshim nga dhunimi. Muret u bene me te larta, u vendosen xhama dhe tela me gjemba. Vetem guximtaret mundeshin te kalonin. Muri te jep siguri kur siguria mungon rreth e qark. Sot shumica prej nesh jetojne ne vende ku nuk rrezikohemi nga sulme banditesh dhe plackitesish, prandaj nuk shikon mure qe ndajne qytete apo banoret nga komshinjte. Eshte perfolur shume muri qe presidenti amerikan donte te ndertonte me Meksiken. Pra sot ne flasim shume mbi prishjen e mureve ndares duke punuar drejt nje shoqerie me gjitheperfshirese. Aq me prekese eshte ndarja sociale per shkak te frikes se virusit.

Ne ngjarjet biblike ne lexojme jeten te jetuar ne nje kohe dhe kontekst tjeter. Ne njeren prej historive tregohet sesi populli i riorganizuar i Izraelit po shkonte drejt tokes qe Perendia ia kishte premtuar Abrahamit, themeluesit te kombit Izraelit. Qyteti i fortifikuar i Jerikos ishte ne rruge dhe do i duhej qe te binte ne duart e tyre. Historia tregohet ne librin e Jozueut (Joshuas) me detaje. Ajo qe ka bere historiane, arkeologe dhe studiues biblike te kruajne koken eshte pjesa kur muret kane rene pasi trumpetaret i kane rene borive dhe kur njerezit kane bertitur me nje ze. Sot une nuk do analizoj mundesine e realizimit te dickaje te tille sepse jane specialiste qe kane vertetuar mundesine e rrezimit te mureve nga presioni zanor i nje grupi te madh njerezish.

Sot me duhet te fokusohem ne rolin e Perendise ne kete ngjarje te jashtezakonshme qe mund ta injorosh si perralle. Perendia kishte nje plan dhe pjese e ketij plani ishte qe emri i Tij te behej i njohur dhe i nderuar ne ate vend dhe ne te njejten kohe populli qe besonte ne emrin e Tij te kishte sukses ne ate qe Perendia kishte parashikuar. Ne shumicen e rasteve premtimet e Zotit realizohen kur ne bejme pjesen tone. Perendia do ta thyente krenarine e banoreve te Jerikos qe besonin ne fortesine e mureve te tyre. Ata mburreshin me muret e tyre dhe fshiheshin pas tyre sic ne sot fshihemi pas gjerave qe na premtojne siguri. Kjo siguri pavaresisht se nuk eshte absolute dhe e perhershme, na jep nje fare sigurie dhe qetesie qe gjerat do te jene gjithmone mire. Por nese dikush me i forte se muret tona te sigurise shfaqet atehere rrenimi yne do te jete i madh. Prandaj njerez si Davidi e kane quajtur Zotin keshtjellen e tyre dhe strehen e sigurt dhe jo gjerat qe dora e njeriut ben dhe nderton.

E kujt ishte idea per shkaterrimin e mureve te Jerikos? – E Perendise. Izraelitet do te donin te zgjidhnin nje kundershtar me te dobet, sic ne bejme sa here qe nxitemi te luftojme kundra nje padrejtesie. Bejme llogarite dhe vendosim te luftojme dicka qe nuk na kushton shume dhe na jep mundesi te terhiqemi nese e ndjejme veten keq.

A e rrezoi vete Perendia apo kerkoi njerezit te benin dicka? – Njerezit duhet te benin gjithcka sic Perendia urdheroi. Pra kjo perfshinte ditet, personat qe do e benin, sa here do ta benin dhe si do ta benin. Sado qe kjo na duket interesante kur e lexojme, do te na duhet te jemi te sinqerte ndersa analizojme qe ajo qe Perendia u kerkoi te benin Izraelitet ishte e jashtezakonshme. Nuk kishte ndodhur ndonjehere. Bindja eshte kyc ne realizimin e premtimeve te Perendise dhe krenaria jone eshte gjithmone problemi. Ne mendojme qe dime sesi problemet zgjidhen prandaj ose nuk e pyesim Zotin, ose nuk e leme ta mbaroje fjaline, sepse mendojme qe e dime se cfare do te na thote. Me keq eshte kur mendojme qe nuk kemi nevoje per udhezime nga Zoti per te arritur suksese ne emer te Tij. Na pelqen qe t’i bejme planet tona dhe t’i kerkojme Atij te na bekoje planet tona.

Izraelitet (sic dhe ne sot) u sfiduan qe te jene te bindur ndaj Zotit dhe udhezimeve qe u ishin dhene permes drejtuesit te tyre te ri -Joshuas.

Sot ne jemi perballe muresh qe duhet te rrezohen dhe kujtesa e kesaj historie eshte qe te jemi te bendur ndaj asaj qe Perendia na thote per te bere. Davidi thote tek Psalmi 51:10 O Perëndi, krijo tek unë një zemër të pastër. Le te lutemi dhe ne po keshtu qe te mund te pastrohemi nga krenaria qe eshte ndotesi me i madh i jetes sone dhe qe shkaterron themelet e nje jete te ndertuar ne Zotin.