A KE NEVOJE PER MJEK APO GJYKATES?

Mateu 9:12   Jezusi, mbasi i dëgjoi, u tha atyre: “Nuk janë të shëndoshët ata që kanë nevojë për mjekun, por të sëmurët.

Jezusi ua tha kete fetareve dhe mesuesve te ligjit te cilet duke dashur qe te korrigjonin Jezusin per pasionin e tij per te ndenjur me jofetaret, nxorren ne pah nje karakteristike te vecante te Zotit tone. Ai nuk e kishte problem te ulej me ta qe nuk kishin respekt te vecante per zbatimin e rregullave fetare, por kishin respekt per Jezusin.

Fetaret nga deshira per ta mbajtur veten te paster nga bota kishin harruar qe ne bote jane NJEREZIT keshtu qe me kalimin e kohen nuk arrinin te binin dallim midis mekatit dhe mekatarit. Nga deshira per t’iu larguar mekatit ata iu larguan dhe mekatarit. Zemra e tyre ishte ngurtesuar dhe gjithcka qe ata ishin te interesuar per te pare ishte sesa fetare ishin njerezit ne veprimet e tyre. them keshtu sepse zemrat e njerezve i njeh vetem Zoti, ndersa ne shohim ate qe njerezit bejne dhe thone.

Kur profeti Samuel u dergua nga Perendia te zgjedhe nja nga djemte e Isait per t’u bere mbret i Izraelit, ai zgjodhi ne mendje te vet djemte e bukur dhe te fuqishem fizikisht. Por Perendia i tha qe nuk i kam zgjedhur ata, por te voglin e vellezerve, ate qe babai as nuk e kishte konsideruar ta thirrte ne ngjarjen me te madhe te familjes se tyre. Zoti i tha profetit: “Zoti nuk shikon sic shikon njeriu, njeriu shikon pamjen e jashtme, ndersa Zoti shikon zemren”.

Zoti shikon ne zemren e njerezve sot dhe e di se kush eshte duke kerkuar vertet per Perendine. Nga jashte ata njerez duket sikur nuk e cajne fare koken per punet e Zotit dhe bejne ate qe u duket e aresyeshme. Shpesh ndodh sepse njerezit jane zhgenjyer ose nuk arrijne t’i besojne strukturave fetare qe jo rralle kane abuzuar me autoritetin e tyre dhe rregullat qe i kane vendosur perpara njerezve.

Jezusi nuk erdhi si gjykates i cili i shikon njerezit nga veprat qe kane bere dhe u jep denimin perkates, por ai erdhi si nje mjek qe do te kuroje cdo semundje pavaresisht sesa i mire apo i keq eshte personi. A je ti sot dikush qe te dhemb dicka? I lenduar ne shpirt apo i semure ne trup, i zgenjyer nga njerezit apo nga drejtues fetare e shteterore, i lodhur nga hipokrizite apo i lodhur nga kjo jete? Jezusi ka ardhur qe te sheroje TY. Hape zemren sinqerisht per Zotin sot dhe lere ate te sheroje plaget dhe restauroje jeten tende.

MOS IA JEP PERLAT DERRAVE!

Jo rralle Jezusi gjate mesazheve te tij tha gjera te veshtira per t’u kuptuar dhe njera prej tyre eshte tek Mateu 7:6 “Mos ia hidh perlat derrave”. Pak me pare ai thote “mos u jep gjera te shenjta qenve”. Te dy simbolet e derrit dhe qenve tregojne ate qe kthehet tek te vjellat. tek plehrat dhe nuk arrin te vleresoje as te shenjten dhe as te cmuaren. Pak me lart Jezusi flet nje mesazh shume te forte lidhur me hipokritet dhe mosgjykimin. Kjo e fundit eshte bere kaq e perdorur sa po keqperdoret ne nje menyre te tille sa veshtireson cdo lloj korrigjimi, sepse pergjigja shpesh eshte e tille: “Kush je ti qe me gjykon mua!?”

A mund te mendojme qe perlat dhe e shenjta eshte e njejta gje? Ndoshta eshte mesazhi i shenjte i Perendise qe Jezusi predikoi dhe ia dha nxenesve te tij te vazhdojne t’ia thone kujtdo. A do te jemi te suksesshem me cilindo? Jo. Jezusi thote qe kur nuk e presin mire mesazhin, atehere shkundni pluhurin e atij qyteti apo fshati nga kembet dhe me nje fare menyre i thoni: “Ju dolem borxhit”.

Nga ana tjeter e dime qe dashuria e Perendise nuk heq dore duke i ofruar shanse mekatareve.

Pra, kush jemi ne qe te behemi gjykates dhe te vendosim qe te mos i predikojme me nje grupi njerezish nese na refuzojne heren e pare?

A nuk na thote Jezusi qe te mos gjykojme dhe te mos shikojme pamjen e jashtme?

Pse duhet te shkundim pluhurin drejt njerezve qe i njohim kur refuzojne Jezusin?

A nuk duhet te vazhdojme dhe te tregojme dashuri dhe te presim per nje mundesi tjeter per te folur me ta? Patjeter qe po. Por do te kete raste kur do te duhet te besh pjesen qe eshte me e veshtire. Dhe kjo nuk eshte gjykim por dallim.

Zoti po na meson sesi te behemi te zgjuar dhe te bejme sic thoshte pastor Tomori: “Mos harxho kohen me kedo por shko tek ai qe eshte i uritur per Zotin”

Pra, pavaresisht se Ai na ka thirrur te shkojme si delet mes ujqerve, ai na thote qe te jemi te paster si pellumbat dhe te mencur si gjarperinjte. Ne nuk jemi thirrur te jemi budallenj per gjerat qe jane te dukshme. Ketu kerkohet dallim dhe jo gjykim, kur nje person apo grup njerezish tregojne qe nuk duan te degjojne per Jezusin. Kush eshte fati i tyre? Zoti e di, nese do te kete nje dite tjeter qe ata do te degjojne, por Perendia nuk do luftoje gjithmone me njeriun duke kerkuar qe ta ktheje nga rruga e gabuar. Ne nje moment te caktuar ai do i thote cdo krenari dhe te pabinduri “u befte vullneti yt”. Perendia nuk con njerez ne ferr me zor, njerezit zgjedhin te jetojne pa Zotin dhe ferri eshte vendi ku drita dhe Zoti nuk eshte.

Zgjidh Zotin sa nuk eshte vone.

MËKATI I DËSHTIMIT TË DASHURISE PËR TË TJERËT

Pasoja më e rëndë e lënies pas dore të takimeve të kishës!

Ne jetojmë në një kulturë të rehatisë, personalizimit dhe të individualizmit. Ne kemi një milion mënyra të përshtatjes së jetëve që të na shkojë për shtat me çdo preferencë tonë.

Kur gjërat janë të vështira, nuk na shkon nëpër mend që të lëmë pas dore përgjegjësitë dhe riorientimit të jetëve tona larg çfarë do gjëje që nuk na shkon për shtat. Madje mund të shtrihet edhe diçka aq e mirë dhe aq kryesore si përkushtimi ynë ndaj kishës vendore.

Ne të gjithë që jemi përfshirë në kishë lokale kemi parë njerëz që lëkunden dhe largohen nga përkushtimi i tyre. Shumë nga ne na është dashur t’i bëjmë thirrje dikujt që të kthehen te pjesëmarrja, të kthehen te shërbesat e adhurimit. Kur ne e bëjmë këtë, ne shpesh shkojmë Hebrenjëve 10:24-25 për të paralajmëruar mbi rreziqet e “lënies pas dore të takimeve, siç e kanë zakon disa…”

Ne insistojmë që ata që lënë pas dore takimet e kishës do të hasin tundime shpirtërore, rënie shpirtërore dhe madje vdekje shpirtërore. Dhe ndërkohë që e gjitha kjo është e vërtetë, ky nuk është theksi i pasazhit. Në fakt, kur e përdorim pasazhin në këtë mënyrë, ne nuk po shfaqim urgjencën hyjnore mbrapa tekstit, por individualizmin tonë të thellë që ka hedhur rrënjë në ne.

Mëkati i parë i lënies së takimeve të kishës është mëkati i dështimit të duam tjerët.

Shikoni çfarë thotë Hebrenjëve 10:24-25: “Dhe le të kujdesemi për njeri tjetrin, për t’u nxitur për dashuri dhe vepra të mira, pa hequr dorë nga të mbledhurit bashkë tonin, sikurse kanë zakon disa, por të nxisim njeri tjetrin, aq më tepër se e shihni ditën që po afrohet.” Ky pasazh me të vërtetë na paralajmëron mbi mëkatin serioz të mospjesëmarrjes në takimet e kishës, por fokusi nuk është çfarë ne mund të presim përmes syve tanë perëndimorë, syve individualistë.

Ky pasazh nuk na paralajmëron ne mbi që kur lëmë takimet e kishës që ne vëmë veten në rrezik. Për më tepër na paralajmëron ne që kur lëmë takimin e kishës ne i vëmë të tjerët në rrezik. Mëkati i parë i lënies së takimeve të kishës është se dështojmë të duam të tjerët.

Mbledhja e njerëzve të Perëndisë është nuk ka të bëjë me bekimin, por të jesh bekim. Së pari nuk ka të bëjë me marrje, por me dhënien. Ndërsa përgatitemi për adhurim të Dielën, konsiderata jonë e parë duhet të jetë: “për t’u nxitur për dashuri dhe vepra të mira.” Ne vijmë te e diela me qëllim, mezi presim t’ju bëjmë të mirë të tjerëve, të jemi një bekim për ata.

Në këto kohë ne ndjejmë zellin tonë të dobësohet, kur ne ndjejmë tundimin të lëmë takimin e të dielës ose tërhiqemi fare, ne duhet të konsiderojmë detyrën që na ka dhënë Perëndia për të “të nxisim njeri tjetrin, aq më tepër se e shihni ditën që po afrohet.” Ky tekst nuk është për ne, por për ata. Ky tekst nuk është për të krishterë individë, por komunitete të Krishtera.

Dhe sigurisht përkushtimi ynë ndaj kishës lokale është më i rëndësishëm sesa përkushtimi ndaj shërbesave të Ditës së Diel. Është përkushtimi ynë ndaj të tjerëve për gjatë gjithë jetës. Është një përkushtim për të adhuruar me ta njëherë apo dy herë në javë, pastaj për të pasur bashkësi me ta, për t’iu shërbyer atyre dhe për t’u lutur për ata të gjithë përgjatë javës.

Ky tekst është për ne për të na lidhur bashkë në një besëlidhje në të cilin ne premtojmë t’iu bëjmë mirë atyre, t’i bëjmë ata objektin e veçantë të vëmendjes dhe inkurajimit tonë. Është një premtim që do të identifikohemi dhe përdorim dhuntitë shpirtërore për të mirën e tyre në mënyrë që t’ju shërbejmë, forcojmë dhe bekojmë ata.

Çdo i krishterë ka një vend në kishën lokale. Çdo i krishterë është i nevojshëm brenda një kishe lokale. Çdo i krishterë ka përgjegjësi brenda një kishe lokale.

Çdo i krishterë duhet të përkushtohet ndaj anëtarëve të kishës lokale për t’i dashur, inkurajuar dhe për t’i nxituar ata në zell deri ditën e kthimit të Krishtit.

Tim Challes (perkthyer nga Genci Cesula)

Lutje

Ati im i dashur në qiell, ki mëshirë për mua dhe dëgjoji kërkesat e mia. Ti na ke dhënë një mbrojtës, Jezu Krishtin, birin Tënd.
Zot, në të vërtetë unë nuk e meritoj çmimin e madh që ai pagoi për faljen e mëkateve të mia. Kështu, tani vij përpara Teje përmes emrit të Tij, duke të kërkuar të më falësh mëkatet. Unë nuk dua të mëkatoj dhe lutem që në rastet kur unë mëkatoj të jem e ndërgjegjshme për mëkatin e kryer dhe me zemër te penduar të të drejtohem ty për mëshirë. Unë të lutem, o Perëndi, të më ndihmosh të mos mëkatoj me qëllim dhe me vetëdije kundër teje. Unë të jam kaq mirënjohëse, At, që ne kemi Krishtin dhe jetën e Tij si shembull për të ndjekur dhe këtu gjendet dobësia ime, sepse unë e di se nuk
eci ashtu si duhet, sipas hapave të Tij. Më ndihmo, o Perëndi, që të mësoj se si të veproj në mënyrë që të gaboj më pak dhe të bëhem gjithnjë e më shumë si Jezusi. At, e di se të përkas Ty, sepse Ti më ke mbrojtur gjatë gjithë jetës duke më larguar nga jeta e mëkatit dhe duke më afruar drejt jetës që Ti ke planifikuar për mua, edhe pse unë nuk e jetoj këtë jetë
plotësisht ashtu siç duhet. Unë nuk jam në gjendje të kuptoj thellësinë e dashurisë së Krishtit dhe të imitoj dashurinë që Ai ka për mua. Mua më vjen me të vërtetë keq për dhembjen dhe vuajtjen që ai provoi në kryq kur vdiq për të gjithë njerëzit, madje edhe për mua.
Shumë të këqija u ndodhin njerëzve në botë dhe madje këto të këqija u ndodhin edhe atyre që besojnë në Ty. Ndihmo, Zot, që të kthehet mirësia, nderi dhe morali, të paktën kjo të bëhet e mundur nga influenca e familjes Tënde, kishës, në botë.
At, na jep mencurinë e domosdoshme për të kuptuar mesazhin që na dhënë në faqet e Biblës dhe për ta praktikuar atë në jetën tonë. Më ndihmo, At, që, në një farë mënyre, të provoj brenda në zemrën time dashurinë që demonstroi Jezusi. Unë jam shumë e pafuqishme dhe kam nevojë të madhe për ndihmën Tënde.
At, lutem që gjithë njerëzit të kenë integritetin dhe vendosmërinë për të pranuar të vërtetën dhe gjithashtu lutem për ata që do ta dëgjojnë atë të mos mashtrohen nga filozofi të tjera paskëtaj.
At, Ti e di shqetësimin tim për gjithë krishterët. Ndihmoji, Perëndi i dashur, që ata të qëndrojnë në rrugën e drejtë dhe që të mos joshen nga zilia, krenaria apo nga çdo gjë tjetër që mund t’i pengojë që jetën e tyre të ta dedikojnë Ty.
At, lutem për gjithë ata që vuajnë nga sëmundjet, dhembjet, vështirësitë apo nga trishtimi. At, e di se në botë ka shumë njerëz që nuk të njohin. Bëj të mundur që përmes nesh, fëmijëve të tu, çdo njeriu mund të të njohë Ty dhe Birin Tënd, Krishtin. Bëj të mundur që çdo njeri të mësojë për dashurinë e madhe që ke për ne dhe që e tregove me anë të sakrificës së Birit tënd në kryq. Unë të lutem të bekosh sa më shumë ata njerëz që punojnë për mbretërinë tënde.
Ndihmoji që të mos gënjehen nga mësime të rreme, por të mësojnë vetëm të vërtetën Tënde; ji gjithmonë me ta, duke u dhënë shëndet dhe një mendje që udhëhiqet nga Fryma Jote, në gjithçka që thonë dhe bëjnë.
Unë besoj, At i dashur, që Ti je krijuesi ynë, krijuesi i botës dhe i gjithçkaje që ndodhet në të. Unë gjithashtu besoj se Ti kujdesesh për ne dhe na mbron çdo ditë nga të këqijat, sepse Ti na ke dhënë Birin tënd dhe Ai dha për ne jetën e Tij në kryq. Ai vdiq që ne të mund të bëhemi pjesë e familjes Tënde. Zot, unë dua të lutem për pjestarët e familjes sime që nuk janë kristianë. Do të dëshiroja që të gjeje ndonjë mënyrë dhe t’i bindje ata për të pranuar Krishtin, Birin Tënd, duke iu bindur vullnetit tënd. Zot, unë lutem që në familjen time të mos ketë zili, inate, krenari apo çdo gjë tjetër që mund
t’i mbajë ata larg Teje.
I dashur Perëndi, unë kërkoj që Ti të ndërhysh në jetën time dhe të më udhëheqësh të bëj çdo gjë që është e drejtë dhe e mirë për mua dhe për të tjerët. Unë e di, At, që Ti i dëgjon lutjet tona. Më ndihmo që të jetoj ashtu si dëshiron Ti.
Faleminderit, Perëndi, për gjithë bukuritë e natyrës, për punët e duarve të Tua, për madhështinë dhe lavdinë Tënde. Dhe më trego, At, planin dhe vullnetin tënd për jetën time. Në emër të Jezusit, Amen


Kjo eshte lutja e Ruby Fergus, një kristiane besnike qe vdiq në 8 tetor 1994.

Ndoshta, kur te ngopen…

Psalmisti thote sic e kemi te regjistruar ne Psalmin 119:72 “Ligji i gojës sate për mua është më i çmuar se mijëra monedha ari dhe argjendi.”

Ketu psalmisti flet me superlative mbi vleren e urdherimeve te Perendise. I krahason si me te vlefshme sesa mijera monedha ari dhe argjendi.

Kemi degjuar shprehje te tipit “te dua me shume se gjithe bota”, “Te dua aq shume sa nuk me duket askush me terheqes/e se ty” etj si keto krahasime dashurie.

Pyetja ime per ju eshte: “A i ka patur ky psalmist ne dore mijera monedha ari dhe argjendi, dhe pasi ka medituar thelle, ka thene kete deklarate?”

Nuk dihet se kush eshte autori i ketij psalmi. Po te ishte nje nga mbreterit David apo Solomon, mund te merrte nje kuptim interesant ky krahasim sepse ne fakt ata i kishin mijera monedha.

Me kujtohet ish-pastori im anglez ne Shqiperi ne nje bisede lidhur me etjen e madhe te shqiptareve per gjera materiale. Ne nje permbledhje te bisedes ai me tha kotesine e materiales nese Perendia nuk eshte i pari ne jeten e njeriut. Ai kishte patur edhe shtepi dhe makine ne Angli dhe i kishte lene keto per te ndjekur vullnetin e Perendise edhe duke ardhur ne nje vend te shkaterruar si Shqiperia (shenim. Ai erdhi bashke me gruan ne vitin 1992 ne kohen kur shume shqiptare po kerkonin te iknin nga vendi i shkaterruar nga sistemi diktatorial komunist)

Me kujtohet qe i thashe: “Shqiptaret nuk i kane perjetuar as patjen e nje makine apo te nje shtepie sic ajo qe ke lene ti. Ndoshta kur te ngopen me gjerat qe i kane enderruar t’i kene, mund te konsiderojne serisht vleren e te jetuarit sipas udhezimeve te Perendise”.

Nese Psalmisti dhe miku im anglez me thone qe zbatimi i urdherimeve te Perendise eshte me i cmuar se te kesh mijera monedha ari e argjendi, cfare duhet te bej une qe nuk i kam te dyja?

Cfare duhet te synoj te kem ne fillim: deshiren per te njohur dhe zbatuar Fjalen e Perendise apo te bej nje pasuri ne fillim dhe pastaj t’i sherbej Zotit ne nje nivel tjeter ekonomik?

Vite me pare, une zgjodha personalisht te njoh dhe te ve ne zbatim urdherimet e Zotit, kur isha shume here me i varfer sesa tani. Vendosa te kerkoj se pari mbreterine e Tij duke besuar qe te tjerat do te shtohen. Per aresye te ndryshme mund te them qe ekonomikisht jam me mire se dekada me pare kur fillova jeten pas universitetit.

Nuk do te ishte keq te kisha mijera monedha ari dhe argjendi, sepse tani kam ide jo egoiste sesi mund t’i perdor. Me pare do i perdorja vec per vetveten.

Nese lexojme neper kete psalm, qe eshte me i gjati i bibles, do shohim vazhdimisht kerkesen ne lutje te psalmistit drejt Perendise: “Me gjallero”, “Me meso rruget e tua”, “Me bej qe te eci ne rrugen e urdherimeve te tua”

Psalmisti e kupton qe deshirat brenda tij luftojne, sic apostull Pal shkruan shekuj me vone. Por ne vend qe te justifikohet duke thene: “te gjithe mekatare jemi“, apo “bejme me te miren qe kemi mundesi“, ai lutet qe Perendia t’ia ndryshoje zemren, qe deshirat e zemres te drejtohen drejt Perendise, qe hapat e tij te shkojne me deshire ne udhet e Perendise.

Keto lutje dalin te sinqerta kur njeriu kupton vleren e perjetshme te asaj qe ofron i Perjetshmi. Ndoshta sot eshte momenti kur mund te reflektojme mbi ate qe kerkojme dhe si mund te kalibrojme serisht fokusin tone qe te ecim ne rruget e Perendise.

Eksperiencë që ndryshoi marrëdhënien me Perëndinë

Sot ndersa shfletova postimet qe ishin bere nga miqte e mi ne facebook, me terhoqi vemendjen ky postim i Artines, te cilin i kerkova leje ta vendos ketu. Eshte nje reflektim i nje jete te ndryshuar, i nje jete qe ka perjetuar ndryshimin nga nje jete fetare per t’i pelqyer Perendise ne nje jete familjare si bij e Tij.

” Të afërmit dhe miqtë e mi, që jeni duke festuar sot, uroj çdo të mirë nga Perëndia për ju dhe të shtrenjtët tuaj ❤🎁 Shumë vite më parë dhe unë kam agjëruar e festuar Bajramin. E kam të gjallë në kujtesë, kur ngrihesha herët e qetësisht përgatisja mëngjesin, pasi pjesa tjetër e familjes ishte në gjumë. E njoh shumë mirë sakrificën dhe përkushtimin e për këtë arsye kam respekt për këdo që agjëron.

Diçka thelbësore ndryshoi 21 vite më parë, kur Jezusi më vizitoi në gjumë/ëndërr dhe nga qielli më thirri në emër, Artina. Dhe pastaj vijoi, “Ty të kam zgjedhur, ti je e imja”. Kjo eksperiencë ndryshoi mardhënien time me Perëndine një herë e përgjithmonë. Kuptova që Perëndia mund të flasë e unë mund ta dëgjoj; nga shërbëtore, u ndjeva 👸bijë; nga mëkatare u ndjeva e pastër, në vend të sakrificës për të marrë falje, fillova të sakrifikoj për dashurinë që më ishte dhënë. Dhe mbi të gjitha kuptova që Jezusi është Kurbani me fuqi hyjnore, dhe nëse pendohem e besoj që Ai ka vdekur për mëkatet e mia, unë marr jetën e përjetshme.

Të afërmit dhe miqtë e mi, shumë të shtrenjtë, lutem 🙏 që Zoti të të flasë sot në atë mënyrë që ti mundesh ta dëgjosh. Dëshiroj të përjetosh dashurinë e Perëndisë e të besosh në zemrën tënde që nuk ka asnjë rrugë për tek Perëndia përceçse nëpërmjet kryqit të Krishtit.“

Miq te mi! Perendia flet sot. Nese ti po e kerkon Perendine dhe jo thjesht te besh me te miren tende per te fituar pike hyjnore, Perendia eshte me afer se ti e imagjinon. Nese te kane thene qe rruga e Krishtit eshte e gabuar, eksperiencat e njerezve si Artina nuk genjejne. Eshte veshtire te pranosh qe duhet te ndryshosh shtegun, por jam i sigurt qe ne te kaluaren ke patur mundesi te reflektosh dhe te ndryshosh shtigjet. Ndoshta si une ke menduar qe kurre nuk do te largoheshe nga Shqiperia, por ja qe ke ndertuar jete ne nje vend tjeter qe nuk flet gjuhen e nenes tende. Ndoshta ke thyer rekorde qe familja jote nuk ka menduar qe do te arrije, por ja qe ti nuk ece sipas parashikimit te atyre qe nuk e dine gjithe te ardhmen tende.

Nese te kane thene qe feja eshte e trasheguar, te kane thene gjysme te vertete. Nese te kane thene qe besimi eshte i trasheguar, te kane genjyer. Nese Jezusi eshte me shume se nje profet dhe mesues, eshte vertet i ringjalluri dhe gjykatesi, eshte falesi i mekateve dhe ai qe degjon lutjet e sinqerta, ndoshta eshte koha t’i pergjigjesh ngacmimit te zemres, sic Artina ju bind asaj qe pa dhe degjoi. Festa me e madhe eshte ajo qe behet ne pranine e Perendise nga nje zemer e pastruar dhe e falur. Mos e ler per neser!

PER CFARE JENI DUKE U LUTUR SEFUNDMI?

Ndersa lexova nje postim qe m’u duk i cuditshem po bej nje reflektim qe do te jete me vlere per secilin. Postimi i permbledhur thote “Jam shume e gezuar qe jam zgjedhur te lexoj dhe te komentoj mbi librin e filan pastori, lutuni qe ta lexoj librin dhe qe libri te kete efekt ne mbare boten”. Qesha me vete duke ditur projektin ne fjale. Pastori qe eshte nje shoku im ka shkruar nje liber dhe ka ftuar te njohurit e tij te lexojne librin dhe te japin komentet (sic shohim vazhdimisht ne paratheniet e shume prej librave). Ajo qe dua une te fokusohem eshte nje problem kryesisht i brezave te rinj qe kerkojne lutje per gjera qe i kane ne dore t’i bejne. Kjo vajze kerkon lutje qe te lexoje librin qe vullnetarisht aplikoi ta lexoje. Dikush tjeter kerkon lutje gjate sezonit te provimeve te marre provimin, ndersa e di qe nuk ka mesuar gjate gjithe vitit. Nje tjeter kerkon lutje per mbrojtje nga virusi, por jo duke marre masa mbrojtese nga ana tjeter. Nje tjeter kerkon lutje te gjeje nje pune, pa trokitur ne asnje dere dhe pa u pergatitur per nje pune te re. Nje tjeter kerkon lutje qe te lexoje Biblen. Ende nuk kam degjuar kerkesa lutjeje te tipit: “Lutuni qe une te ha mengjes, se jam mesuar te zgjohem vone dhe te pi nje kafe”,apo “Lutuni qe te hap facebookun se u be nje jave qe nuk e kam bere”, apo “Lutuni qe te shoh ndeshjet e kampionatit te futbollit se nuk po gjej kohe se me duhet te punoj” apo “Lutuni qe te gjej kohe te blej xhinse te reja sepse nuk me bejne keto qe kam veshur”.

Me kuptoni? Kur Perendia na thote te lutemi nuk ka ndermed qe te lutemi per gjerat qe pertojme t’i bejme, por kur nuk dime ose nuk kemi fuqi te mjaftueshme. Lutja eshte kerkese per ndihme nga lart dhe jo justifikim per pertesen tone. Lutja na afron tek Perendia qe te kuptojme deshiren e Tij dhe aresyen per te bere gjerat sic duhet – qofshin keto praktike apo frymore. Ndersa Pali na thote lutuni ne cdo kohe, nuk eshte se ai po na fton ne nje jete ku ne s’bejme asgje vete por lutemi dhe Zoti e te tjeret i bejne gjerat qe ne jemi supozuar t’i bejme. Ne duhet t’i lexojme mesazhet biblike jo me mendje mishore dhe te interpretuara sipas rehatllekut te vendit ku kemi vendosur te qendrojme, por me mendjen te rinovuar nga Fjala dhe Fryma e Shenjte.

Nese gjejme kohe per te bere dicka, atehere do te thote qe e quajme te rendesishme per ta bere. Le te reflektojme sot dhe te shohim se cfare kemi perparesore ne jeten tone dhe nese do te na duhet te rivendosim disa prej prioriteteve ne nje renditje tjeter. Prioritetet tona do ndryshohen nga lutjet dhe lutjet do fillojne te ndryshojne prioritetet kur behen me nje zemer te sinqerte.

A mund të qëndrojë si besimtar dikush që shërben nën një qeveri të korruptuar?

Shumë vite më parë në një nga takimet e VUSH-it (Vëllazëria Ungjillore Shqiptare) pata një diskutim me disa pastorë rreth temës së përfshirjes së besimtarëve ungjillorë në politikë. Dukej që grupi ku unë isha, ishte kundra përfshirjes në politikë dhe si për rrjedhojë në nivele të larta të qeverisjes. Unë i pyeta:

  • “A nuk lutemi ne për ata që janë në pushtet?”
  • “Po”-m’u përgjigjën.
  • “A nuk lutemi që ata të shpëtohen dhe të vijnë në njohurinë e Jezus Krishtit?”.
  • “Patjetër”.
  • “Atëherë çfarë presim ne që të ndodhë me ata politikanë dhe qeveritarë që bëhen besimtarë, a duhet të largohen nga pozicionet e tyre?”

Kjo bisedë më kujtohet herë pas here, sepse dalin figura të caktuara të cilët janë të përfshirë si në politikë dhe në jetën e kishës. Më kujtohet dikush vite më parë që mora vesh ishte besimtar i krishterë Adventist. I thashë atyre që njihja në atë qytet të votonin për të. Kur ai fitoi pozicionin bashkiak, por u bë gjithashtu zëdhënës i partiës së tij, u zhgënjeva sepse nuk pashë asgjë ndryshe tek ai person që nuk e kishin të dhunshmit e tjerë partiakë. Më pas mora vesh për pastorë apo drejtues kishash që u përfshinë në nivele të ndryshme të partive dhe qeverisjes. Shumicën e tyre nuk i njoh personalisht, pra nuk kam pirë kafe dhe t’i njoh nga afër. Ajo që di për ta është çfarë më thonë të tjerët.

Ndërsa politika shqiptare është përçudnuar në të gjitha nivelet, nuk mund të rrish dot pa menduar: “A janë kripë për ambjentin ku janë ata besimtarë të krishterë, apo i janë përshtatur ambjentit dhe s’kanë më shije?”

Të shohësh një të krishterë pranë një bashkë-zyrtari të korruptuar dhe mashtrues, nuk është garanci që edhe besimtari është bërë po ashtu. Por s’mund të thuash që s’ka bërë gjë, qoftë me indiferencën e vet.

Të shohësh një të krishterë të ngjitet në karrierë politike apo shtetërore, nuk është shenjë që patjetër ky person është i korruptuar siç të tjerë. Ka disa heronj biblikë që kanë shërbyer nën lidera monstruozë, ku dy më të njohurit janë Jozefi dhe Danieli. Të dy në nivele kryeministrore, nën urdhërat e Faraonit dhe të tmerrshmit Nebukadnetzar.

Gjykatësi i shpirtrave i ka sjellë në librat historiko-teologjikë këto personazhe për të na kujtuar diçka. A mos mbretëresha Ester ishte po ashtu një fituese e modelit të hershëm të “Bachelor”, pra e padenjë të konsiderohet si dikush me respekt? Po Obadiah që ishte administrator në shtëpinë mbretërore të Ashabit dhe Jezebelit, a mund të konsiderohej si besimtar në atë kohë të zymtë për Izraelin, duke qenë në kontrast të fortë me mesazhet e profetit Elijah?

Teoria që nëse një besimtar nuk i konfronton ata që janë në qeverisje, patjetër duhet të jetë palë me ta, duhet të peshohet me shumë kujdes. Trimëria nuk duket sesa ballas dikush del kundra të keqes, por të dalësh ballas në kohën e duhur me mesazhin e duhur. Vetë Jezusi nuk doli përballë turmës që donte ta vriste, por shumë herë ju shmang. A ishte kjo shenjë që ai kishte frikë nga turma? Absolutisht JO. Ai bënte atë që Ati i thoshte, dhe ne të gjithë e dimë që në kohën e caktuar ai ju dorëzua pa përpjekje atyre që erdhën për ta arrestuar dhe gjykuar me vdekje.

Kur na jepet neve e drejta për të gjykuar të tjerët? Sipas shkrimeve biblike është një balancë e kujdesshme që të paditurit dhe të zhgënjyerit me jetën e tyre, nuk e mbajnë asnjëherë. Mendimi im është që duhet të jemi të kujdesshëm të gjykojmë dhe të japim vendime për secilin sidomos për ata që janë në pushtet. Kjo kërkon durim dhe vëzhgim të kujdesshëm, duke shmangur aludimet e pabazuara dhe thashethemet. Kam vënë re që gjykimet e këtij lloji shpesh bëhen nga njerëz që nuk bëjnë diçka me domethënie. Nuk mund të rri pa menduar që kush punon, nuk ka kohë të merret me jetën e të tjerëve.

Nëse kërkojmë që çdo pushtetar që është i krishterë të japë dorëheqjen nëse punon nën një administratë të përfolur, atëherë sa larg dhe sa thellë do ta ndajmë atë që mendojmë që është e shenjtë me atë që nuk është? Nëse një i krishterë është drejtor shkolle, spitali, qendër shëndetësore, policie, zyre të gjëndjes civile e kështu me rradhë-a duhet të japë dorëheqje sepse është punonjës nën një qeveri të korruptuar? Po një mësues, një mjek, një biznesmen, a duhet të heqin dorë nga profesioni i tyre sepse punojnë nën një sistem të korruptuar?

E njëjta thikë duhet të presë njësoj për të gjithë.

Nëse ty do të jepej mundësia të ishe në një pozicion të lartë vendimmarrës, a nuk do të mendoje që mund të kontribuoje sadopak pozitivisht – përveç përfitimit material që vjen me pozicionin (pra një rrogë më të lartë)?

Le të jemi të ngadalshëm në gjykim, por jo budallenj. Çdo rast duhet marrë me fakte dhe dëshmitarë, dhe jo me aludime. Pra, në raste kur dikush është në qeveri dhe gjithashtu e quan veten pjesë e kishës, ruaje gojën të mos bëhesh pjesë e thashethemeve për të përgjithësuar gjëra që nuk i di. Lër Perëndinë të jetë gjykatësi i tyre për gjërat që nuk i di dhe jep opinionin tënd biblik për detaje që janë të ditura dhe publike. Shikoji ato në dritën e shkrimeve dhe krahasoji me veprimet e tua apo të bashkëqytetarëve të tjerë që nuk janë në syrin publik. Shiko nëse ke një tra në syrin tënd, përpara se ta heqësh nga sytë e të tjerëve.

Le të mos harrojmë që mentaliteti shqiptar  prodhon besimtarë që janë ndryshe nga vende të tjera. Sot ndërsa unë jetoj në Kanada, nuk krahasohen as problemet dhe as sfidat që u duhet të përballojnë kishat dhe besimtarët këtu me ato të Shqipërisë. Por mund të them që edhe këtu, paragjykimet dhe thashethemet për të krishterë në pozitë bëhen në një këndvështrim tjetër.

Nëse ti nuk dëshiron të përfshihesh në politikë sepse nuk e përballon dot presionin e madh që është aty, mirë bën të mos përzihesh sepse nuk është vendi yt. Por disa prej besimtarëve Perëndia do i thërrasë të shërbejnë në politikë dhe në vendimmarrje dhe asnjëherë nuk është e lehtë. Pra, më shumë se gjithçka ato vëllezër dhe motra kanë nevojë për lutjet tona dhe kurdo që është e mundur me dashuri edhe korrigjime. Le të mësojmë nga këshilla e mençur e Gamalielit që u tha këshillit judaik ndërsa kërkonin të vrisnin apostuj. “Nëse kjo është vepër e Perëndisë, atëherë do të gjendemi duke luftuar kundra Perëndisë. Nëse nuk është prej Perëndisë do të venitet”. Pra, nëse këto vëllezër dhe motra janë aty ku janë të drejtuar nga Perëndia dhe me dëshirë për të bërë gjëra për Perëndinë, Perëndia do i mbajë, pavarësisht mëkateve dhe dobësive të tyre. Nëse nuk janë prej Perëndisë, i Mëshirshmi dhe i Drejti, di sesi të merret me ta në mënyrën e duhur. Le të mos bëhemi fajtorë përpara Perëndisë, duke marrë nëpër gojë njerëz që ndoshta Perëndia po i përdor.

Nuk me pelqen vellai!

A ju ka ndodhur te degjoni histori ku marredheniet midis familjareve nuk shkojne mire? Une jam rritur ne ambjente te tilla ku mospelqimet, zenkat dhe mosfaljet ishin te zakonshme. Jo te pakta kane qene rastet kur degjojme ne TV raste kur vellezer kane vrare njeri-tjetrin, ne dukje per nje cope gardh. Vella-vrasja eshte nje ngjarje aq e vjeter sa dhe njerezimi vete. Historia biblike per familjen e pare njerezore, eshte e mbushur me tragjedi, ku vrasja e pare pa dyshim eshte e paharrueshme. Djali i pare i Adamit dhe Eves, vret vellain me te vogel. Ndersa lexojme me kujdes shkrimet duket qe vrasja nuk ishte nje produkt i nje zenke ne nxehje e siper, por i nje urrejtje vellazerore qe kishte filluar si mospelqim dhe ishte trashur.

A ishte e mundshme te shmangej vrasja? PO. Perendia i thote Kainit, te kete kujdes se deshira per te bere te keqen po i rrinte tek dera e zemres. Duket qe Kaini nuk ka qene i kujdesshem. Ndersa ne mund te gjykojme gabimin e Kainit, a mund te mendojme qe ne nje moment te caktuar ne mund te gjendemi ne nje fushe-beteje te ngjashme, kur mund te jemi ose Kaini ose Abeli.

U bene shume vjet duke sherbyer ne kishe dhe kjo me ka dhene mundesi te degjoj rrefime, histori dhe biseda ku me kujton shpesh kete histori te lashte qe na rikujton sot te bejme kujdes. Nuk jane te pakta rastet kur nje besimtar tregon qe nuk i pelqen nje besimtar tjeter per shkak te dickaje qe ka pare, degjuar apo nje konflikti. Shumica shkojne deri aty sa qe hedhin pyetjen:

” A eshte besimtar filani?”

Te njejtet njerez bazuar ne rrefimet e tyre me japim pershtypjen qe jeten e vet nuk e kane kushedi se me te shenjte apo jane me shume “besimtare” se personi tjeter. Por ata nuk e shohin ose sic Jezusi thote fare mire: “kane qe tra ne sy te vet, saqe cdo qime ne syte e tjetrit i duket tra”.

A duhet te mbyllim syte kur shohim dike qe rrefen Jezusin, duke thene apo bere gjera qe ne i dime qe jane gabim? JO.

A duhet te fillojme e krahasohemi qe ata jane me pak besimtare sesa ne? JO

A duhet ta perflasim nje besimtar tjeter duke treguar problemt e tij/saj? JO

Jo rralle ajo qe mund te bezdise dike nuk eshte mekatshmeria e personit tjeter, por lendimi qe mund t’i kete dhene tjetrit. Pra, me nje fjale: “mua nuk me bezdis mekatshmeria jote, derisa ajo nuk pret jeten time”

Nese do te me duhet te zgjidhja si vellazeri biblike vetem ata qe nuk kane asnje problem, ndoshta me mire do te rrija vetem. Nga ana tjeter eshte e mundshme qe mekatet e dikujt tjeter jane te padukshme per drejtuesit e kishes, por menyra sesi ato sillen ne drite duhet te ndjeke parimin biblik te Mateut 18: 15 -17

“Por në qoftë se vëllai yt ka mëkatuar kundër teje, shko dhe qortoje vetëm për vetëm; në qoftë se të dëgjon, ti e fitove vëllanë tënd; por në qoftë se nuk të dëgjon, merr me vete edhe një ose dy vetë, që çdo fjalë të vërtetohet nga goja e dy ose tre dëshmitarëve.Në se pastaj refuzon t’i dëgjojë, thuaja kishës; dhe në qoftë se refuzon edhe ta dëgjojë kishën, le të jetë për ty si pagan ose tagrambledhës“

Thashethemet jane shkaterruese. Ato mund te kete elemente te verteta, por perderise ofrohen ne nje menyre prapashpine, kane elemente negative qe behen pjese e lajmit. Toni i mesazhit behet pjese e mesazhit dhe thashethemexhiu mund te behet fajtor edhe nese mendon qe po ben nje pune te mire duke ekspozuar mekatet e dikujt tjeter.

Si mund te shmanget kjo? Se pari, gjithsekush qe ka deshiren per te treguar dicka per dike tjeter le te kaloje nje kohe ne lutje per personin tjeter. Duke e sjellur personin ne lutje i kerkohet Perendise ta ndihmoje “mekatarin” te vije ne vete. E ndihmon po ashtu te lenduarin te jete me i qarte ne lendimin e vet dhe te fale personin tjeter per cfaredo mekati qe ka bere ndaj tij. Se dyti, pasi e ben hapin e pare, nese ka marrdhenie qofte siperfaqesore me personin tjeter duhet t’i tregoje qe veprimi qe eshte bere eshte i mekatshme dhe e kishte lenduar. Kjo eshte me e lehte per t’u bere kur personi e ka kaluar kete gje ne lutje me pare.

Se treti nese mekati eshte i perseritshem apo personi qe e ka bere nuk pranon qe ka bere faj, le t’i kerkohesh qe ceshtja te shkoje tek nje person a me shume – te mirebesuar nga te dy palet per ta sjellur ceshtjen.

Nese keto dy hapa behen mire, shumicen e rasteve nuk ka fare nevoje te sillet perpara asamblese se besimtareve. Por kur keto hapa nuk behen atehere ndodhin thashethemet qe jane vella-vrasese dhe vrasin me shume se cdo gje tjeter ne marredheniet midis besimtareve dhe ulin kredibilitetin e tyre perpara jo-besimtareve. Kjo e dyta mund te ndodhe kur besimtare qe nuk i zbatojne ato qe shkrova me siper, nuk e kane fare problem ta diskretitojne personin ne fjale perpara jobesimtareve qe i ka per shoqeri. Pra, demi mund te behet shumepalesh, ndersa mund te shmangej nese ndjekim udhezimet biblike.

Nese nuk te pelqen vellau dhe motra jote, kerkoji ndihme Zotit ta pranosh ashtu sic Zoti te ka pranuar dhe ty.

Deri kur?

Eshte veshtire te dallosh virtytet e mira dhe perparesite kur njeriu eshte shume i zene me alament pergjegjesish.
Pse duhet qe te ndodhin fatkeqesi apo te vijne lajme qe parashikojne sfida ne menyre qe perparesite te riformatohen?
Me kane thene njerez qe gjate kohes se koronavirusit njerez po behen me shume besimtare.
Me pare do e pranoja me deshire dhe gezim deklarata te tilla, por tani jam shume skeptik duke marre parasysh kontekstin.
Kur njerezit thone besimtare, nenkuptojne besimtare ne Zotin e vetem, Krijuesin e gjithckaje. Ka te tjere, qe nenkuptojne besimtare te krishtere.
Njerezit nuk behen besimtare brenda dites apo javes. Ndoshta guxojne te pohojne me goje ate qe kane besuar por nuk i kane dhene rendesine e duhur. Kur syte “hapen” dhe kupton qe perparesite duhet ri-vendosur sipas rradhes.
Rralle kam takuar nje shqiptar qe thone qe nuk ka Zot. Pak jane ata qe thone: “nuk dua te besoj qe ka Zot”. Te tjeret besojne, ca nga modeli i dale boje “zoti para une prapa” apo ” te gjithe me zotin jemi”, e te tjere me shume pak njohuri teologjike.
Zoti i therret njerezit te afrohen tek Krijuesi dhe te ecin sipas rruges se tij. Jo me dhune dhe force, por duke ofruar argumenta te mjaftueshme qe kushdo qe sinqerisht kerkon te verteten hyjnore – e gjen.
Miq, akoma jeni te zene te mendoni per gjera hyjnore?
Dhe sa dollare apo euro do ju duhet akoma, qe te ndaloni dhe te mendoni per veten tuaj – se ndoshta deri tani po mendoni se cfare te tjeret duan prej teje?
A mos duhet te ndertohet nje kishe ne cdo hyrje rruge qe te mos ecesh me shume se 2 minuta ne kembe ne menyre qe te kesh deshire te shkosh aty ku flitet Fjala hyjnore?
Nje dite justifikimet do te mbarojne dhe ajo qe mbetet eshte vetvetja lakuriq. Asnje gjethe fiku apo lutje te mesuar nga dikush tjeter nuk do te mbuloje dot njollat e jetes egoiste mekatare.
Zeri i Kurbanit te persosur te Perendise ende jehon ndersa degjojme: “Fali, se nuk e dine se cfare po bejne!” Kur jehona e ketij zeri te mbaroje dhe te mbyllen te gjitha seansat degjimore ku fajtoret te mund te kerkojne falje dhe heqjen e denimit hyjnor, atehere nuk mbetet gje tjeter pervec se te degjohen bubullima timpanshpuese: “Largohuni prej meje se nuk ju njoh, ju te gjithe qe keni bere paudhesi”.
Miq, uroj qe ne kete kohe, perparesite e jetes suaj te qartesohen dhe te largoheni nga ecja neper gardh, perpara se t’ju shqyhen kembet. Askush nuk mund t’i sherbej dhe Zotit dhe deshires per t’u bere dikushi pa Perendine. Lutem per ju!