Destinacioni i Udhetimit Tone

Dita e Peste Sot do shohim sesi të hysh në gëzimin dhe ngushëllimin e Jezusit ndërsa ai shijon lavdinë e Ringjalljes. Si reaguan dishepujt e Jezusit ndaj vdekjes së tij: dhimbje dhe thyerje zemre, frikë dhe ankth, dyshim dhe pasiguri dhe zhgënjim. Jezusi i Ringjallur merr rolin e “ngushëlluesit” dhe u sjell gëzim dhe ngushëllim të gjithë dishepujve të tij. Sa e madhe eshte Dashuria Hyjnore? Ne lutemi për hirin e njohjes intime të të gjitha të mirave që Perëndia ndan me dashuri me ne, që të mbushura me mirënjohje, të mund ta duam dhe t’i shërbejmë Zotit. Ky meditim përfundimtar ne fund te kesaj jave lutje dhe agjerimi, na frymëzon që të nisemi sërish në udhëtimin tonë të besimit, me forca te reja dhe fokus me te qarte.   Tekstet e sugjeruara: Gjoni 20:1-29 Gjoni 21:1-19 Lluka 24:13-35 Gjoni 15:1-17 Mateu 28:16-20 Pikat për reflektim: Hyni në gëzimin dhe ngushëllimin e Ringjalljes. Mendoni për dashurinë e Perëndisë dhe mbushuni me mirënjohje, në mënyrë që ta doni dhe t’i shërbeni Zotit. Cilat janë përvojat e jetës së re pasi besuat ne Krishtin, që ju bien në sy në jetën tuaj? Kur ka qenë Jezusi një ngushëllues për ju? Kur ju ka sjellë gëzim dhe ngushëllim? Çfarë dhuratash i ka dhënë Perëndia botës? Çfarë dhuratash ju ka dhënë Zoti? Si mund t’ia ktheni Perëndisë, jo vetëm me fjalë, por me vepra pasi kuptoni cfare ka bere per ju? Lutje: Merr, Zot, dhe merr gjithë lirinë time, kujtesën time, kuptimin tim dhe gjithë vullnetin tim – gjithçka që kam dhe e quaj timen. Më ke dhënë të gjitha. Ty, Zot, po ta kthej. Gjithçka është e jotja; bëj me të çfarë të duash. Më jep vetëm dashurinë dhe hirin tënd. Kjo më mjafton.

Pse ecim në këtë rrugë të veçantë dhe jo në një tjetër?

Dita e Dyte – Pse ecim në këtë rrugë të veçantë në udhën tonë të besimit dhe jo në një tjetër? Le te meditojme mbi Mishërimin, se si Zoti e shikon botën me dashuri dhe hyn në të. Në mënyrë të ngjashme, Perëndia shikon rremujen e jetës sonë dhe hyn në të. Në jetën tonë gjejmë vazhdimisht dëshmi të Perëndisë që vepron në ne. Medito mbi Thirrjen e Mbretit, mbi thirrjen bindëse të zërit të Jezuit në jetën tonë. Te gjitheve na paraqen dy standarte, qe krijojne thirrjet konkurruese në jetën tonë për «pasuri, nderim dhe krenari» ose për «varfëri, çnderim dhe përulësi». Tekste të sugjeruara: Gjoni 1:35-45 Luka 5:1-11 Mateu 9:9-13 Mateu 4:1-11 Pika për meditim: Medito për aktivitetin e Perëndisë në jetën tënde dhe për zërat e ndryshëm që të thërrasin. Medito për Mishërimin: Si hyn Perëndia në mes te jetës sate? Ku i gjen dëshmitë e Perëndisë në veprim: në heshtjen e lutjes  apo në jetën tënde të përditshme? Thirrja e Mbretit: Përfytyro një udhëheqës të botës dhe pastaj imagjino Jezuin. Cfaredo beje po te therriste nje drejtues i njohur financiar, politik apo strategjik? Ku e dëgjon zërin e Jezuit në jetën tënde? Ne c’drejtim po të thërret Jezusi? Dy pyetje:
  • Kur tundohesh të ndjekësh pasurinë, nderimin dhe krenarinë në një mënyrë jo të shëndetshme?
  • Si po të fton Jezusi të thellohesh në varfëri, çnderim dhe përulësi?

Pengesat ne rrugetimin e besimit

 – Dita 1 ne javen e Lutje/agjerimit A ndjej një pikëllim të thellë dhe të madh për mëkatet e mia, turp dhe pështjellim që mëkati im është një pengesë midis meje dhe Perëndisë? Katër lloje kryesore pengesash që hasim në udhëtimin tonë të besimit: mëkatin, idhujt e rremë, lidhjet dhe dyshimet për veten. Meditimi për pengesat që hasim gjithmonë duhet të vendoset brenda kontekstit të dashurisë dhe mëshirës së pafund të Perëndisë. Ne jemi mëkatarë, por të dashur nga Perëndia. Te lutemi që të provojmë gëzimin e thellë që vjen kur Perëndia na fal. Tekste të sugjeruara: Gjoni 8:1-11 Luka 18:9-14 Mateu 6:19-21 Romakëve 7:13-23 Psalmi 51 Pika për të medituar: Meditoni për pengesat në udhëtimin tuaj të besimit. Mëkat: Çka ju shtyn të largoheni nga Perendia dhe të shkoni në rrugë të gabuar? Idhujt e rremë: Çfarë të shpërqendron në udhëtimin tënd dhe të bën të humbasësh përqendrimin te Perëndia? Të lidhurit pas dytesoreve: Cilat janë gjërat që kapeni fort dhe ju rëndojnë ne ecjen e besimit? Vetë-dyshimi: A po has një pengesë të frikshme tani? A mund t’ia ofrosh këtë Jezusit?

Modeli i agjerimit te Danielit

Javen qe vjen besimtaret jane ftuar te luten dhe agjerojne per nje jave. Qellimi eshte per te fokusuar veten ndersa 2022 fillon. Kjo jave eshte nje ndalese ku besimtari reflekton mbi ate qe shkoi, pendohet per cdo gje qe e kupton nuk eshte bere ne vullnetin e Perendise dhe perpiqet te kuptoje se cfare Perendia kerkon qe besimtari individualisht dhe ne grup duhet te beje. Agjerimi eshte sugjeruar nga Perendia, jo si nje mjet per te ndryshuar Perendine, por per ten a ndryshuar ne. Agjerimi nuk eshte nje menyre per t’i kerkuar Perendise favore te vecanta dhe absolutisht nuk duhet te behet per t’u mburrur mbi pershpirtshmerine tone. Agjerimi na sjell ne nje perjetim ku ne dorezojme ato deshira dhe plane qe jane te frymezuara nga mishi dhe jo nga fryma dhe ne te njejten kohe duke hapur zemren per ate qe Zoti do te na flase per vete dhe per te tjere. Agjerimi sipas Danielit eshte perdorur shume nga besimtaret dhe kishat sin je metode per te filluar vitin, pergjate Kreshmes apo ne situata te ngjashme. Kjo menyre agjerimi fton me shume besimtare te fillojne te disiplinojne veten, pa u frikesuar nga ajo qe kane degjuar per agjerimet e tjera ku ne shumicen e rasteve besimtari ka pire vec uje. Nje nga lehtesirat qe ofron kjo menyre agjerimi eshte mundesia per te vazhduar detyrimet ditore ne shtepi apo pune, ndersa je ne kete sezon agjerimi. Agjerime te tjera shpesh kerkojne jo vetem me teper kohe por te ftojne te besh me pak aktivitete fizike qe e lodhin me shume dike qe nuk eshte duke ngrene. Agjerimi sipas Danielit eshte nje agjerim i pjesshem, prad isa ushqime vazhdojne te perdoren, ndersa te tjera jo. Shpesh ky lloj agjerimi behet per 21 dite, duke ndjekur ate qe bere Danieli, por ky agjerim funksionon mire si discipline dhe per agjerime me afate me te shkurtera kohore. Ky lloj agjerimi permendet ne bible kryesisht ne dy pjese te librit te Danielit: “  “Të lutem, vëri në provë shërbëtorët e tu për dhjetë ditë, dhe të na jepen perime për të ngrënë dhe ujë për të pirë..”( Danieli 1:12) “Në atë kohë, unë, Danieli, mbajta zi për tri javë të plota.  Nuk hëngra ushqime të zgjedhura, nuk futa në gojën time as mish as verë dhe nuk u vajosa aspak, deri sa kaluan tri javë të plota. (Danieli 10: 2-3) Pra, mbi te gjitha, agjerimi eshte nje discipline shpirterore ku ndjekesit e Jezusit mund t’i afrohen me shume Perendise dhe ta fokusojne vemendjen e tyre drejt Perendise dhe rrugeve te Tij. Ne kulturen e sotshme qe na ofron modelin e te qenurit gjithmone te zene dhe te shperqendruar, te hysh ne kete experience agjerimi eshte sikur te shtypesh butonin “ndalo dhe prit” dhe te hysh ne pushimin qe Krishti ofron. Ne keto momente eshte me e lehte te degjosh ate zerin e qete te Frymes se Shenjte ndersa te zbulon te vertetat e Perendise, dhe drejtim si per individin dhe per kishen. Me kete metode agjerimi, ju mund te shijoni ushqim por ne nje menyre me te thjeshte, duke i thene vetes qe do kujdesesh edhe per shpirtin dhe jo vec per nevojat e trupit. Nje metode e tille ndihmon ne balancimin e kontrollit te deshirave trupore qe perfshin dhe te ushqyerit.       Cfare ushqimesh perfshihen ne diete pergjate agjerimit te Danielit?
  • Te gjithe llojet e frutave dhe perimeve, dritherave dhe farave.
  • Vajrat si ulliri, canola,fara rrushi, kikiriku dhe sesam.
  • Pije: uje dhe caj pa kafeine.
  • Te tjera: Tofu, produkte te sojes, uthulla, kripa, piperi dhe seasonings
  Cfare ushqimesh duhen shmangur?
  • Te gjithe llojet e mishrave, te produkteve te qumeshtit, dhe vezet.
  • Te gjithe embelsuesit..
  • Buka e bere me maja dhe produkte tjera te bera me miell.
  • Ushqime te procesuara dhe qe kane preservues artificiale.
  • Ushqimet e fergura si chips, french fries
  • Ushqimet me yndure te shtuar si margarine, dhe dhjamra te ndryshem
  • Pije qe perfshijne: kafen, caj me kafeine, pije me gaz, pije energjike dhe me alkool.
  Perdorimi i medias, TV dhe telefonave:
  • Zvogelo ne maksimum shikimin e TV, pervec asaj qe eshte thelbesore ose kur je i detyruar te vendosesh programe per femijet. Nga praktika eshte me e lehte ta heqesh fare sidomos kur ke probleme me disiplinimin ne kete drejtim.
  • Mos shiko filma apo te luash lojra ne kompjuter.
  • Perfshirja online (kompjuter apo cellular) te jete vec per aresye pune apo shkolle.
Zoti ju ndihmofte ndersa beni kete perkushtim!  

Ec ne drite

1 Gjoni 1:7 “po të ecim në dritë, sikurse ai është në dritë, kemi bashkësi njeri me tjetrin, dhe gjaku i Jezu Krishtit, Birit të tij, na pastron nga çdo mëkat.” Kjo eshte nje te vertetat e mesuara dhe praktikuar gjysme ne komunitete te ndryshme te krishtera. Meqenese ecja jone ne drite eshte e padukshme per komunitetin por e reflektuar ne komunitet, mund te themi me siguri qe lakmusi i te ecurit ne drite eshte bashkesia biblike me bashkebesimtaret e tjere. Kjo nuk do te thote qe keta persona nuk mekatojne, por keta persona nuk e fshehin mekatin e tyre, duke mos u hequr sikur gjithcka eshte ne rregull. Cfare ndodh jo rralle eshte qe kur mekati nuk merret seriozisht ne driten e Zotit, personi perpiqet te fshihet nga te tjeret. Dhe me te drejte, sepse te tjeret nese jane nen drejtimin e frymes se shenjte mund te dallojne qe nje bashkebesimtar po ecen ne mekat.
Por cfare po na inkurajon ketu apostulli Gjon-ai qe e quante veten si te dashur prej Jezusit -eshte qe te mos hiqemi ato qe nuk jemi.
1-Ec ne drite. Shmangju pra erresires te cdo lloj forme. Kush ecen ne erresire ne nje moment apo tjeter do te filloje te beje veprat e erresires. Pra, te dy faktoret jane te rendesishem: Kush ecen ne erresire fillon te beje vepra te erresires, dhe kur ben vepra te erresires, do shtyhet te shkoje drejt erresires.
2-Ec ne driten e ndershmerise me vetveten. Mos bej pakt me asnje lloj mekati sepse ai do te mbaje deren hapur per te tjere qe te vijne me pas. Mos e genje veten si thote Apostulli Gjon ne kete leter, sepse njeriu njihet nga veprat jo nga deklaratat apo nga deshirat.
Ndersa i ekspozohemi drites, gjaku i Krishtit na pastron nga CDO mekat. Pra, ne testohemi nese vertet besojme qe Krishti na fal mekatet e perseritura, ato qe i quajme te turpshme apo te neveritshme dhe ato qe te perjashtojne nga bashkesia me njerezit e tjere. Gjoni po na thote qe nese ecim ne drite, pa hile, pa rrena por ne te vertete, Krishti na fal nga cdo mekat. Pike.
Shenja e bashkesise me te besimtaret e vertete eshte vula e dukshme e dikujt qe ka vendosur te ece ne drite.
Si po ecen ti sot?

A te eshte bere e merzitshme kisha?

Ndersa shkruaj kete postim kujtoj dhjetra biseda qe kam bere me njerez te ndryshem dhe qindra te tjera qe i kam degjuar te tjeret te shprehen. Ndoshta fjala “e merzitshme” nuk eshte perdorur gjithmone ne cdo bisede te tille por thelbi eshte i njejte.

Zakonisht ka dalur si teme kur dikush qe deklaron qe eshte besimtar dhe ndjekes i Jezus Krishtit, nuk eshte as ne dashuri dhe as ne marredhenie me kishen e Tij. Nuk eshte e rastit qe per shumicen, kisha nenkupton takimin e kishes te dielave keshtu qe per hir te faktit kisha si familje dhe kisha ne aktivitetin liturgjik nderthuren.

Here me vjen keq per ta dhe jam perpjekur t’i ndihmoj separi duke u perpjekur te degjoj aresyet e verteta pas “merzitjes”. Here te tjera ballafaqohem me nje lloj narzicizmi religjioz qe nuk eshte i pakte ne ditet tona dhe aq me teper neper rrethet e krishtera, ku i eshte dhene shume fokus te drejtave personale dhe deshirave personale te panderthurura me te mirat dhe bekimet e te tjereve.

Me duhet te pohoj qe jetoj ne nje brez qe eshte krejt ndryshe nga breza te tjere. Nje brez ku individualizmi eshte ne nivelet me te larta. Ne nje brez ku fale teknologjise mund te degjoj ne cdo kohe kenge dhe predikime nga anembane globit. Per dike qe ndoshta perton te dale nga shtepia per nje takim kishe, degjimi i nje predikimi nga celulari eshte jo vetem i thjeshte por gati i pakushtueshem. Ne mund te degjojme falas mesazhe te mirepregatitura nga pastore qe harxhojne ore te tera dhe qe mbeshteten financiarisht nga kisha qe nuk kane lidhje me ne. Degjojme falas kenge adhurimi nga muzikante te nivele te larta te regjistruara ne studio profesionale. Jo pa aresye behet me pak terheqese te shkosh ne nje takim kishe ku predikuesi nuk eshte aq i pergatitur sesa ai ne Youtube dhe muzikantet jo aq te talentuar sa ato ne YouTube.

A vertet eshte bere kisha e merzitshme apo ndoshta kerkohet te shmanget niveli i pergjegjesise dhe llogaridhenia?

A mos ndoshta gabimisht eshte prezantuar kisha vetem si nje vend ku shkohet ne raste kur ke nevoje per ndryshim (je vetem-ke nevoje per miq, je semure-ke nevoje per sherim, ndihesh i dobet-ke nevoje per inkurajim, ndihesh mekatar-ke nevoje per pranim, je ne udhekryq-ke nevoje per keshille, je ngushte financiarisht-ke nevoje per ndihme.) ose per te kaluar nje kohe te mire ne nje ambjent ndryshe nga ai i diteve te javes. Kjo e fundit mund te ngrere pritje qe nuk permbushen gjithmone. Shpesh besimtare shkojne te degjojne te “rejat e fundit” nga kendveshtrimi i pastorit/mesues. Keto te reja duhen paketuar ne nje menyre qe i pershtatet brezit te sotshem: 1) jo shume te gjate, 2) jo te thate, por me ilustrime, 3) qe t’i flase cdo individi ne te njejten kohe, 4) te jete inkurajues dhe jo bezdisesh. Shpesh besimtare shkojne vec per te marre dozen javore shpirterore, pra “degjo nje mesazh dhe ca kenge te bukura”- dhe jo rralle i bashkohen kishave me shume anetare ku nuk eshte e nevojshme te besh shoqeri, ku mund te zgjedhesh ku te ulesh dhe afer kujt te mos ulesh.

Ne nje kishe lokale pritet qe cdo besimtar te jete kontribues me aftesite, dhuntite, financat dhe buzeqeshjen inkurajuese. Mungesa e pjesetareve te kishes jo vec ne takimin e te dieles por ne jeten e kishes, e ben me te veshtire per gjymtyret e tjera te plotesojne detyrat e gjymtyreve joaktive, nderkohe qe duhet te bejne detyrat e tyre.

Nga ana tjeter mungesa e rradhitjes ne kishe zvogelon mundesine e te paturit dike qe ti e ndihmon te rritet dhe dike qe te ndihmon te rritesh. Kjo kerkon vazhdimisht nje ndershmeri ne komunikim qe shkon pertej komunikimit siperfaqesor: “Si je?” ‘Jam mire.” Individualizmi shoqeror ka ndikuar ne individualizmin shpirteror ku jo rralle marredhenia personale me Jezusin, me Fjalen e gjalle dhe Frymen e Shenjte, mund te merret si zevendesues i komunitetit dhe komunikimit ne komunitetin e besimit. Ajo qe eshte me e bezdisshme eshte llogari-dhenia, ose me nje fjale me biblike: “rrefimi i mekateve”.

Bibla thote rrefejini mekatet njeri-tjetrit qe te sheroheni dhe nuk jane te rralla rastet kur ne ia rrefejme mekatet vec Perendise. Dhe kjo ndoshta per aresyen e vetme se rrefimi i mekateve te krijon idene e asaj qe mund te behemi vulnerabel perpara te tjereve dhe na mban te lidhur ne marredhenie qe duam te mbajme jo shume te forta.

A vertet kisha behet e merzitshme?

Ka raste qe takimet e kishes mund te mos jene shume ngazellyese, une e pranoj kete gje. Por varet se cfare pret! Nese pret nje takim si nje shfaqje ku gjithcka duhet te jete super-class, atehere eshte e mundshme qe te zhgenjehesh. Dhe nuk eshte aspak gabim te kesh pritje kur mbledhesh me besimtare te tjere. Por ndoshta i gjithe ndryshimi eshte tek LLOJI i PRITJES dhe tek lloji i produktit te pritshem perfundimtar.

Nese ne besojme qe sa here qe besimtaret mblidhen bashke ne emer te Krishtit, i Bekuari eshte ne mes te tyre, atehere pritjet duhet te gjejne kenaqesi qe jemi ne prezencen e me Te Lartit. Nese themi qe kisha eshte e merzitshme, ndoshta rrezikojme te themi qe mesazhi qe Fryma ka per ne sot apo kete sezon nuk eshte ajo qe une dua dhe qe me ben te ndjehem mire. A jemi ne te thirrur qe te ndjehemi mire? A jemi thirrur ne qe te ecim me ane te ndjenjave? A nuk jemi thirrur ne qe te ecim me besim dhe jo me ndjenja? Pra ndjenjat tona nuk duhet te jene ato qe drejtojne menyren sesi mendojme, analizojme, peshojme dhe vleresojme. Ka raste qe bisedat me disa njerez mund te duken rutine nese nuk pritet asgje prej tyre, por nese ne marrim pjese ne keto biseda me deshire, kuriozitet dhe perfshirje aktive, gjithmone do te surprizohemi mbi ate qe degjojme dhe mesojme.

Takimet e kishes kane per qellim te transformojne mekatarin ne shenjtor dhe ky proces here eshte i pakendshem dhe here i pasqaruar. Takimet e kishes u sherbejne atyre qe kane vendosur te ndjekin Krishtin, te mesojne disiplina dhe te dalin jashte zones se rehatise qe ndoshta pa e kuptuar e kane vendosur vetveten. Takimet e kishes krijojne hapesira qe bashkebesimtaret t’i sherbejne njeri-tjetrin ne ate qe kane nevoje edhe nese eshte e padukshme apo e pashprehur publikisht.

Transformimi nuk ndodh ne momente por ne udhetime. Ta ndjekesh Jezusin perfshin qe te ecesh me ata qe po e ndjekin Ate. Nese fokusohemi tek gabimet e ndjekesve te tjere edhe mund te dekurajohemi dhe merzitemi, por nese fokusohemi tek Jezusi dhe tek ajo qe ai po ben tek bashkeudhetaret atehere kisha nuk arrin te behet asnjehere e merzitshme.

 

Dashuri pa kufi

Shpresoj kjo histori e jashtezakonshme e treguar prej Jezusit dhe e regjistruar tek Ungjilli sipes Lukes kapitulli 15, do ju ftoje te mendoje mbi thellesine, gjatesine dhe gjeresine e dashurise se Perendise per secilin prej nesh, te penduar apo jo, te sinqerte apo jo, te bindur apo jo. Vetem kur e perjeton kete dashuri, ke guxim ta thuash publikisht qe nuk krahasohet me tjeter dashuri. Kjo dashuri te fton, te pret, te perqafon por nuk te detyron dhe nuk te shtyn me zor drejt saj.

“Një njeri kishte dy bij. Më i riu i tyre i tha babait: “Atë, më jep pjesën e pasurisë që më takon”. Dhe i ati ua ndau mes tyre pasurinë. Mbas pak ditësh biri më i ri mblodhi çdo gjë, shkoi në një vend të largët dhe atje e prishi gjithë pasurinë, duke bërë një jetë të shthurur. Por, si i shpenzoi të gjitha, në atë vend ra një zi e madhe buke, dhe ai filloi të jetë në hall. Atëherë shkoi e iu ngjit pas një banori të atij vendi, i cili e çoi në arat e tij që të ruajë derrat. Dhe ai dëshironte të mbushte barkun me lendet që hanin derrat, por askush nuk ia jepte. Atëherë erdhi në vete dhe tha: “Sa punëtorëve mëditës të atit tim u tepron buka, kurse unë po vdes nga uria! Do të çohem dhe do të shkoj tek im atë dhe do t’i them: Atë, mëkatova kundër qiellit dhe para teje; nuk jam më i denjë të quhem yt bir; trajtomë si një nga mëditësit e tu”. U çua, pra, dhe shkoi tek i ati. Por kur ishte ende larg, i ati e pa dhe dhembshuri; u lëshua vrap, ra mbi qafën e tij dhe e puthi. Dhe i biri i tha: “O atë, mëkatova kundër qiellit dhe para teje dhe nuk jam më i denjë të quhem biri yt”. Por i ati u tha shërbëtorëve të vet: “Sillni këtu rrobën më të bukur dhe visheni, i vini një unazë në gisht dhe sandale në këmbë. Nxirrni jashtë viçin e majmur dhe thereni; të hamë dhe të gëzohemi, sepse ky biri im kishte vdekur dhe u kthye në jetë, kishte humbur dhe u gjet përsëri”. Dhe filluan të bënin një festë të madhe. Djali i tij i madh ishte në ara; dhe kur u kthye dhe iu afrua shtëpisë, dëgjoi këngë e valle. Atëherë thirri një shërbëtor dhe e pyeti ç’ishte e gjitha kjo. Dhe ai i tha: “U kthye yt vëlla dhe yt atë theri viçin e majmur, sepse iu kthye djali shëndoshë e mirë”. Kur i dëgjoj këto, ai u zemërua dhe nuk deshi të hynte; atëherë i ati doli dhe iu lut të hynte. Por ai iu përgjigj të atit dhe tha: “Ja, u bënë kaq vite që unë të shërbej dhe kurrë s’kam shkelur asnjë nga urdhërat e tu, e megjithëatë kurrë s’më dhe një kec për të bërë një festë me miqtë e mi. Por, kur u kthye ky djali yt, që prishi pasurinë tënde me prostituta, ti there për të viçin e majmur”. Atëherë i ati i tha: “O bir, ti je gjithmonë me mua, dhe çdo gjë që kam është jotja.

Por duhet të festojmë dhe të gëzohemi, sepse ky vëllai yt kishte vdekur dhe u kthye në jetë, kishte humbur dhe u gjet përsëri”

Ku ndryshon “me fal” me “pendohem”?

Ju ka ndodhur ta mendoni kete pyetje?

Nese po, ne cfare konteksti e keni menduar? Une kam pare tre kontekste te kesaj analize ne jeten time: 1) kur dikush gabon ndaj meje, 2) kur une gaboj ndaj dikush tjeter, 3) kur une gaboj ndaj Perendise.

Nuk di per ju, por shpesh une kerkoj me shume falje tek te tjeret, por kerkon pendim nga te tjeret. Pse? Sepse une shoh nje ndryshim midis “me fal” dhe “pendohem”.

“Me fal” perdoret kur personi ben dicka gabim ndaj dikujt tjeter.

“Pendohem” eshte kur personi e kupton qe ka bere gabim dhe e ndan mendjen te mos e beje me – pra te ktheje rruge.

Mendoni kete analogji: Ti ke marre dike ne makine per ta cuar ne nje destinacion. Ne bisede e siper ti harron dhe kujtohesh qe e ke kaluar destinacionin. Cfare do te besh? Nese ti kerkon vec falje, do e lesh personin aty dhe do vazhdosh rrugen tende. Nese do te pendohesh, atehere do i kerkosh falje dhe do kthehesh per t’a cuar personin ne destinacionin e duhut.

Apo nese je me dike dhe e demton nga pakujdesia. te kerkosh falje eshte t’i tregosh sesa keq te vjen per pakujdesine dhe demin e bere. Ndersa te pendohesh do te thote qe e ndihmon personin e lenduar dhe e regjistron ne mendjen tende qe here tjeter nuk ka per te ndodhur me, sepse do te jesh i kujdesshem.

Nganjehere me vajzen time kemi patur diskutime pas nje gabimi te saj. Kur e kuptoj qe ka qene gabim ajo ka kerkuar falje. Por pasi gabimi eshte perseritur here pas here dhe gjithmone ajo kerkon falje, nje dite e pyes: “per cfare po kerkon falje, sepse u kape ne gabim, sepse une u lendova, apo sepse ajo qe po ben eshte gabim?”

“Me fal” shpesh behet kur kuptojme qe tjetri eshte lenduar prej gabimit tone, por “pendimi” eshte kur e kuptojme qe veprimi yne eshte gabim dhe vendosim te mos e bejme me.

Po te krahasojme nje tregim qe Jezusi pershkruan ne Bibel mbi nje fetar dhe nje taksidar, Ai ve ne dukje qe taksidari u largua i falur, sepse ishte i penduar, ndersa fetari jo, sepse nuk arrinte ta shikojne gabimin e vet.

Heren tjeter kur ti gabon nga Zotit apo njerezve, kontrollo veten dhe shiko nese po kerkon falje apo po pendohesh!