Kur besimi eshte ne muret e kishes!

Kjo pikturë shpreh atë që ka ndodhur vazhdimisht kur osmanllinjtë pushtuan territore të krishterë dhe kishat që nuk i shkatërruan i kthyen në xhami ose objekte të tjera. Muralet me mesazhet dhe simbolet e krishtera u fshinë. Në atë kohë kur njerëzit ishin të palexuar dhe vareshin nga ajo që i thonin priftërinjtë, shkatërrimi i objekteve të tilla ishte shumë i dëmshëm sepse shpesh ishte pika e kontaktit të tyre me Perëndinë. Prishja e ndërtesave të kishave apo referencave të tjera biblike, sëbashku me presionin në drejtimin financiar dhe social, i bënë gjithmonë e më shumë shqiptarë të perandorisë osmane të largoheshin nga rrënjët e tyre fetare.

Po sot, çfarë presioni mund të bëjë shqiptarët t’i kenë të zhveshur muret e jetës së tyre nga elementet hyjnore?

Po ata që i janë kthyer adhurimit të Zotit në godinat e shenjta, ç’do të bëjnë kur vajtja në këto godina nuk do jetë e mundur apo e lehtë?

Çfarë po bëjnë sot besimtarët që COVID nuk i lejon të shkojnë tek ndërtesa e shenjtë?

Ndërsa vëzhgoj kalimtarë dhe shoferë që kalojnë afër shtëpisë sime që gjendet pranë një objekti të tillë fetar dhe jo rrallë arrij të kap në të qindat e sekondës, që bëjnë kryqin ndërsa kalojnë shpejtazi afër. Është një kujtesë e mirë e simbolit më të rëndësishmë të krishtërimit. Po a mjafton që ta mbajë një person të gjallë shpirtërisht, bërja e një kryqi afër ndërtesës së kishës? Apo lutja përpara një ikone në shtëpi?

Më kujtohet në Shqipëri sa herë shihja shoferë që përpara makinës mbanin librin e shenjtë të fesë së tyre, duke harruar që nuk ishte kartoni i librit ai që ju jepte atyre mbarësi, por fjalët brenda librit.

Justifikimi kryesore që kam dëgjuar këto 25 vjet si i krishterë mbi apatinë e individëve ndaj mësimeve të krishtera ishte që “Enveri i shkatërroi kishat e xhamiat dhe ne u rritëm pa Zot”. 

Imagjino të shkosh në një vend ku nuk ka patur shkollë dhe justifikimi të mos ndërtohet shkolla e re, të jetë që për 40 vjet ky vend nuk ka patur shkollë dhe ne jemi rritur pa mësues.

Pas 91′ misionarë dhe misione të cdo kahu erdhën në Shqipëri: arabë, italianë, grekë dhe protestantë nga dhjetra kombe (anglezë, gjermanë, amerikanë, kanadezë, hollandezë, italianë, brazilianë, etj etj). Unë i përkas grupit të katërt dhe jam fryt i atyre misionarëve që punuan me mish e shpirt me njerëz që erdhën nga xhungla mendjeshplarë ish-komuniste.

Por mentaliteti anti-teist shikonte tek shumë misionarë vetëm një gjë: ndërhyrjen e vendeve nga vinin në punët e brendshme të Shqipërisë. Koncepti i spiunëve nuk kishte dalë ende nga mendja jonë. Kur unë u bëra predikues, numri i atyre që mbështetën vendimin tim ishte gati ZERO. (Krejt ndryshe kur këtë gjë merrnin vesh njerëzit në Kanada – kishin zakonisht respekt për njerëzit e kishës. Jo më kot jemi 2 shekuj diferencë në mentalitet). Me kalimin e viteve nuk ishin të paktë ata që e lidhnin punën time për kishën veç me një arësye: të japin rrogë të mirë. Mendja anti-teiste nuk shikonte dot përtej hundës së vet materialiste.

Si përfundim, dua të ftoj cdo lexues të konsiderojë të njohë Perëndinë përtej afreskeve të mureve të kishave dhe të lejojë që piktura më e bukur të gdhendet në shpirtin e vet. Atë nuk ka asnjë qeveri dhe asnjë barbarizëm që mund të fshijë.

Kujdes çfarë dëgjoni!

Postimi i meposhtem eshte nga Pastor Tomor Ajeti dhe gjendet ne blogun e tij-Per Miqte e Mi. Ju ftoj te lexoni postimet e tjera te tij.

Secili prej nesh këto ditë për shkak të karantinës duket se jemi të detyruar në një mënyrë ose tjetër të mendojmë se si do ta përdorim gjithë atë kohë që e kemi në dispozicion. Kjo përfshin shumë njerëz të cilët janë brenda shtëpive të tyre dhe ndoshta nuk e ushtrojnë dot profesionin nga shtëpia. Në po të njëjtin grup janë edhe ata të papunë dhe të rinj që  tani kanë më shumë kohë në dispozicion për të harxhuar.Por çfarë ndodh me njeriun i cili është i mbyllur brenda për një kohë të gjatë. Ai/ajo do të shikojë për mënyra për të dalë jashtë ambientit ku ndodhet. Dhe nëse jeton në një pallat, ku mundësia për pak ajër mund të jetë ballkoni, atëherë ngelet që çdo gjë mediatike mund të na tundoj si një derë për të dalë jashtë.Kjo është dalja me e shpejtë nga realiteti dhe celularët, tabletat, televizori dhe kompjuteri duken si mundësitë më të shpejta për këtë gjë. Por në vend që të marrim ajër të pastër ose të pushojmë sytë nga bukuria e krijimit, bota virtuale nuk mund të na i zëvendësojë këto por na jep një ngushëllim të momentit dhe ‘na humbet mendjen’ me video të ndryshme, muzike, filma etj.Në fillim mund të duket shumë e pafajshme kjo gjë dhe nuk e kuptojmë që shumë shpejt mund të kalojmë në varësi dhe pastaj nuk arrijmë ta kuptojmë se si na ikën koha aq shpejt dhe nuk bëjmë asgjë produktive gjatë ditës.
Një ndër gjërat që ne si të krishterë ( por edhe çdo njeri tjetër pavarësisht besimit) duhet të jemi të kujdesshëm ka të bëj me atë që jemi duke dëgjuar gjatë ditës. Shikoni thënien e Jezusit: Kini kujdes se çfarë dëgjoni (Marku 4:24). Pse është aq e rëndësishme për ne se çfarë dëgjojmë? Ja disa arsye:
E para, besimi vjen nga dëgjimi. (Rom.10:17.) Nëse besimi vjen nga dëgjimi, dhe ajo që po dëgjon sjell besim tek ty atëherë patjetër vazhdo, dhe dëgjo dhe ridëgjo atë mësim ose predikim. Sot në Internet ka me miliona predikime të mira që mund të na ndërtojnë dhe forcojnë besimin tonë. Por jo të gjitha predikimet online janë për ne dhe jo të gjitha ndërtojnë besimin. Ti duhet të jesh shumë shumë i kujdesshëm se çfarë dëgjon në Internet. Jo çdo person që predikon ka qëllimet e duhura. Disa janë pas famës, disa pas parasë, disa janë pas gjërave jobiblike dhe disa janë thjeshtë mashtrues. Disa predikojnë Krishtin për smirë dhe për grindje, por disa të tjerë me vullnet të mirë. Disa predikojnë Krishtin me qëllime jo të pastra, disa predikojnë Krishtin nga dashuria. Pra ka motive të ndryshme në predikim dhe ti duhet të kesh shumë kujdes.Si pastor më është dashur në raste të caktuara të paralajmëroj njerëzit e kishës që të mos shikojnë predikime të caktuara sepse besimi i tyre mund të dëmtohej. Disa prej tyre më kanë dëgjuar por ka edhe nga ata që nuk dëgjojnë.  Pastorët janë barinjtë e kishave dhe nëse je në një kishë është gjithmonë e mirë të komunikosh me pastorët e tu në lidhje me predikimet që i dëgjon jashtë kishës tënde lokale. 
E dyta, mashtrimi vjen nga dëgjimi poashtu. Siç e përmenda më lart ka besimtarë që duke shikuar në Internet predikime të ndryshme janë larguar edhe nga besimi. Jam shumë i bindur që ka shumë mashtrues që predikojnë mësime të rreme dhe pretendojnë sikur vetëm ata kanë doktrinën e vërtetë dhe nga ana tjetër shajnë dhe ulin poshtë të tjerët, përdorin gjuhën e shpifjes dhe urrejtjes e të mos them që janë plot me urrejtje edhe vet. Jezusi nuk na ka thirrur të shpërndajmë urrejtje për njerëzit dhe aq më tepër të flasim keq për dikë që i shërben Perëndisë. Bibla nuk ka nevojë për mbrojtje njerëzore, kemi mijëra vite që Bibla ekziston dhe nuk e rrëzon kush Fjalën e Perëndisë. Është një varg në Bibël tek Romakëve 14:4 Kush je ti që gjykon shërbyesin e tjetrit? A qëndron mbi këmbë ose rrëzohet, është punë e zotit të tij… Disa kanë marr përsipër punën e Gjykatësit para kohe. Për fat të keq nuk e kanë lexuar Biblën që thotë që kjo karrige tashmë është e zënë nga vetë Perëndia. Janë dy karrige në botën frymërore që nuk duhet t’i zëmë asnjë herë. E para është Karrigeja e Gjykatësit Hyjnor, dhe kjo i përket Jezus Krishtit, sepse Ai do të gjykojë gjithë njerëzimin një ditë. Dhe e dyta është Karrigeja e Akuzuesit – e cila është zënë përjetësisht nga i ligu. As këtë karrige nuk duhet ta ngacmojmë. Po ja që shumë njerëz e ndjejnë si obligim moral të jenë herë në njërën e herë në tjetrën. Kujdes nga këto persona! Janë shumë të rrezikshëm për besimin tonë dhe për ecjen tonë përpara në Perëndinë.
E treta, frika vjen nga dëgjimi. Lajmet se çfarë do të ndodh me botën dhe në veçanti se çfarë mund të ndodh me njerëzimin i ka shtyrë njerëzit t’i boshatisin supermarketet brenda ditës dhe të shtyhen me njëri tjetrin edhe për një pako letrash toaleti! Pse ndodh kjo? Sepse duke dëgjuar lajme plot frikë nga media e pakontrolluar ankthi dhe paniku hyjnë në zemrat e njerëzve të thjshtë dhe njeriu nuk përdor më arsyen sepse frika mbizotëron dhe mposht edhe arsyen e tyre.Të gjithëve mund të na ketë ndodhur që pasi kemi parë një film horror kemi hasur në vështirësi për të fjetur nga mendimet se mund të ketë ndonjë fantazmë poshtë shtratit ose pas derës. Pse ndodh kjo? Sepse kemi dëgjuar dhe parë diçka që ka futur frikën në ne. Një nga gjërat më të shëndetshme për të bërë në këtë kohë është që të shikojmë lajme sa më rrallë. Dhe mundësisht lexoni lajmet mos i shikoni ato, sepse lajmet sot janë më shumë sesa një informim- ato kanë një tendencë që të mbajnë me orë të tëra pranë ekranit dhe njëkohësisht të të bombardojnë me reklama kot! Disa njerëz nuk e kuptojnë që janë të varur nga lajmet sepse i shikojnë 5 herë në ditë në disa kanale dhe nuk ngopen dot. Dhe kjo gjë është një budallallëk.Prandaj nëse doni lajme – lexojini ato në celular ose kompjuter, dhe mundësisht vetëm titujt. Ajo që vërtetë është e rëndësishme për ta ditur do të jetë me shkrim diku patjetër. Lajmet e tjera mund t’i lini për pensionistët sepse ata kanë kohë për t’i parë. Dhe  nëse keni gjyshërit në shtëpi lajmet e ditës mund të përsëriten sërish nga ta.
Këto janë vetëm disa nga gjërat që ndodhin në ne kur dëgjojmë diçka. Prandaj Jezusi na paralajmëroi që të kemi kujdes së çfarë dëgjojmë dhe si dëgjojmë. Njeriu nuk dëgjon vetëm me vesh fizik. Janë edhe dy mënyra dëgjimi që janë edhe më të fuqishme sesa veshët fizik. Është veshi i arsyes dhe veshi i intuitës.
 Arsyeja i përket pjesës shpirtërore të njeriut dhe intuita i përket pjesës frymërore të njeriut. Arsyeja zhvillohet ndërsa rrisim kapacitetin tonë intelektual përmes edukimit / librave që stimulojnë mendjen tonë tek ajo që është e mirë, njerëzore dhe praktike ndërsa intuita zhvillohet përmes disiplinave frymërore të përcaktuara në Bibël. Ajo që mpreh intuitën tonë si të krishterë është Bibla – Fjala e Perëndisë. Ajo ka kapacitetin ta ndihmojë edhe arsyen dhe intuitën  dhe biles Bibla ka aftësinë e vetmë të bëj ndarjen e shpirtit nga fryma, pra të bëj edhe dallimin nëse një gjë është shpirtërore ose frymërore.
Të dyja këto aftësi, arsyeja dhe intuita janë të kufizuara dhe ndikuara nga ambienti ku ne jemi rritur, nga familja që na ka edukuar dhe shoqëria ku ne jetojmë. Pra as arsyeja as intuita nuk janë burime të sigurta në vendimet që marrim. Ajo që mund ta çojë edhe arsyen dhe intuitën tonë në nivelet fisnike, në nivelet ku është edhe vet arsyetimi hyjnor është Fryma e Perëndisë. Fryma e Shenjtë ka aftësinë të na jap vesh të tillë më të mprehtë dhe në situata të caktuara do të arsyetojmë dhe do të dallojmë ashtu siç arsyeton dhe dallon vetëm Perëndia. Jezusi ka premtuar që Fryma e Shenjtë, kur Ai të vijë do të na drejtojë në çdo të vërtetë. (Gjoni 16:13) Prandaj për ta arritur këtë nivel ndërgjegjeje neve duket të fokusohemi që të dëgjojmë më shumë Frymën e Perëndisë sesa çdo gjë ose person tjetër, sepse vetëm në këtë mënyrë do të ruajmë qartësinë e arsyes dhe intuitës sonë përgjatë jetës sonë me Perëndinë dhe të tjerët.
Bashkësia me Frymën e Shenjtë është ajo që të krishterët e hershëm e patën kujdes. Ata ishin të kujdesshëm që të mos e shuanin Frymën dhe të mos e trishtonin Atë. Po ne? A jemi të kujdesshëm për të mos e bërë të njejtën gjë?
Ajo çfarë dëgjojmë ndikon në frymën dhe shpirtin tonë, jo vetëm në fizikun tonë. Prandaj kini kujdes se çfarë dëgjoni çdo ditë dhe në çdo kohë. Ashtu si jemi të kujdesshëm kur hamë ushqim sepse nuk duam që trupi ynë të helmohet nga ushqime të skaduara ose të papastra (prandaj pastrojmë produktet, gatuajmë ushqimet etj) sepse duam të jemi të shëndetshëm. Jam i mendimit që po të njejtin kujdes, biles edhe më shumë duhet të tregojmë për çfarë lejojmë të futet ne zemrat dhe mendjet tona. Kemi vetëm një jetë për ta jetuar, pse ta mbushim veten me plehrat e të tjerëve. Preferoj të përdor kazanin e plehrave për këto gjëra dhe jo jetën time!

Eksperiencë që ndryshoi marrëdhënien me Perëndinë

Sot ndersa shfletova postimet qe ishin bere nga miqte e mi ne facebook, me terhoqi vemendjen ky postim i Artines, te cilin i kerkova leje ta vendos ketu. Eshte nje reflektim i nje jete te ndryshuar, i nje jete qe ka perjetuar ndryshimin nga nje jete fetare per t’i pelqyer Perendise ne nje jete familjare si bij e Tij.

” Të afërmit dhe miqtë e mi, që jeni duke festuar sot, uroj çdo të mirë nga Perëndia për ju dhe të shtrenjtët tuaj ❤🎁 Shumë vite më parë dhe unë kam agjëruar e festuar Bajramin. E kam të gjallë në kujtesë, kur ngrihesha herët e qetësisht përgatisja mëngjesin, pasi pjesa tjetër e familjes ishte në gjumë. E njoh shumë mirë sakrificën dhe përkushtimin e për këtë arsye kam respekt për këdo që agjëron.

Diçka thelbësore ndryshoi 21 vite më parë, kur Jezusi më vizitoi në gjumë/ëndërr dhe nga qielli më thirri në emër, Artina. Dhe pastaj vijoi, “Ty të kam zgjedhur, ti je e imja”. Kjo eksperiencë ndryshoi mardhënien time me Perëndine një herë e përgjithmonë. Kuptova që Perëndia mund të flasë e unë mund ta dëgjoj; nga shërbëtore, u ndjeva 👸bijë; nga mëkatare u ndjeva e pastër, në vend të sakrificës për të marrë falje, fillova të sakrifikoj për dashurinë që më ishte dhënë. Dhe mbi të gjitha kuptova që Jezusi është Kurbani me fuqi hyjnore, dhe nëse pendohem e besoj që Ai ka vdekur për mëkatet e mia, unë marr jetën e përjetshme.

Të afërmit dhe miqtë e mi, shumë të shtrenjtë, lutem 🙏 që Zoti të të flasë sot në atë mënyrë që ti mundesh ta dëgjosh. Dëshiroj të përjetosh dashurinë e Perëndisë e të besosh në zemrën tënde që nuk ka asnjë rrugë për tek Perëndia përceçse nëpërmjet kryqit të Krishtit.“

Miq te mi! Perendia flet sot. Nese ti po e kerkon Perendine dhe jo thjesht te besh me te miren tende per te fituar pike hyjnore, Perendia eshte me afer se ti e imagjinon. Nese te kane thene qe rruga e Krishtit eshte e gabuar, eksperiencat e njerezve si Artina nuk genjejne. Eshte veshtire te pranosh qe duhet te ndryshosh shtegun, por jam i sigurt qe ne te kaluaren ke patur mundesi te reflektosh dhe te ndryshosh shtigjet. Ndoshta si une ke menduar qe kurre nuk do te largoheshe nga Shqiperia, por ja qe ke ndertuar jete ne nje vend tjeter qe nuk flet gjuhen e nenes tende. Ndoshta ke thyer rekorde qe familja jote nuk ka menduar qe do te arrije, por ja qe ti nuk ece sipas parashikimit te atyre qe nuk e dine gjithe te ardhmen tende.

Nese te kane thene qe feja eshte e trasheguar, te kane thene gjysme te vertete. Nese te kane thene qe besimi eshte i trasheguar, te kane genjyer. Nese Jezusi eshte me shume se nje profet dhe mesues, eshte vertet i ringjalluri dhe gjykatesi, eshte falesi i mekateve dhe ai qe degjon lutjet e sinqerta, ndoshta eshte koha t’i pergjigjesh ngacmimit te zemres, sic Artina ju bind asaj qe pa dhe degjoi. Festa me e madhe eshte ajo qe behet ne pranine e Perendise nga nje zemer e pastruar dhe e falur. Mos e ler per neser!

KUSH I RREZOI MURET?

Jam rritur ne nje shtepi rrethuar me mure dhe ndersa rritesha kam punuar ne ndertimin e mureve rrethues. Kishim nje kopesht me peme pas shtepise dhe te rinjte e femijet e lagjes kalonin murin dhe vidhnin produktet, por jo rralle prishnin pemet. Keshtu qe do te na duhej te mbronim jo vetem pronen, por dhe te mbroheshim nga dhunimi. Muret u bene me te larta, u vendosen xhama dhe tela me gjemba. Vetem guximtaret mundeshin te kalonin. Muri te jep siguri kur siguria mungon rreth e qark. Sot shumica prej nesh jetojne ne vende ku nuk rrezikohemi nga sulme banditesh dhe plackitesish, prandaj nuk shikon mure qe ndajne qytete apo banoret nga komshinjte. Eshte perfolur shume muri qe presidenti amerikan donte te ndertonte me Meksiken. Pra sot ne flasim shume mbi prishjen e mureve ndares duke punuar drejt nje shoqerie me gjitheperfshirese. Aq me prekese eshte ndarja sociale per shkak te frikes se virusit.

Ne ngjarjet biblike ne lexojme jeten te jetuar ne nje kohe dhe kontekst tjeter. Ne njeren prej historive tregohet sesi populli i riorganizuar i Izraelit po shkonte drejt tokes qe Perendia ia kishte premtuar Abrahamit, themeluesit te kombit Izraelit. Qyteti i fortifikuar i Jerikos ishte ne rruge dhe do i duhej qe te binte ne duart e tyre. Historia tregohet ne librin e Jozueut (Joshuas) me detaje. Ajo qe ka bere historiane, arkeologe dhe studiues biblike te kruajne koken eshte pjesa kur muret kane rene pasi trumpetaret i kane rene borive dhe kur njerezit kane bertitur me nje ze. Sot une nuk do analizoj mundesine e realizimit te dickaje te tille sepse jane specialiste qe kane vertetuar mundesine e rrezimit te mureve nga presioni zanor i nje grupi te madh njerezish.

Sot me duhet te fokusohem ne rolin e Perendise ne kete ngjarje te jashtezakonshme qe mund ta injorosh si perralle. Perendia kishte nje plan dhe pjese e ketij plani ishte qe emri i Tij te behej i njohur dhe i nderuar ne ate vend dhe ne te njejten kohe populli qe besonte ne emrin e Tij te kishte sukses ne ate qe Perendia kishte parashikuar. Ne shumicen e rasteve premtimet e Zotit realizohen kur ne bejme pjesen tone. Perendia do ta thyente krenarine e banoreve te Jerikos qe besonin ne fortesine e mureve te tyre. Ata mburreshin me muret e tyre dhe fshiheshin pas tyre sic ne sot fshihemi pas gjerave qe na premtojne siguri. Kjo siguri pavaresisht se nuk eshte absolute dhe e perhershme, na jep nje fare sigurie dhe qetesie qe gjerat do te jene gjithmone mire. Por nese dikush me i forte se muret tona te sigurise shfaqet atehere rrenimi yne do te jete i madh. Prandaj njerez si Davidi e kane quajtur Zotin keshtjellen e tyre dhe strehen e sigurt dhe jo gjerat qe dora e njeriut ben dhe nderton.

E kujt ishte idea per shkaterrimin e mureve te Jerikos? – E Perendise. Izraelitet do te donin te zgjidhnin nje kundershtar me te dobet, sic ne bejme sa here qe nxitemi te luftojme kundra nje padrejtesie. Bejme llogarite dhe vendosim te luftojme dicka qe nuk na kushton shume dhe na jep mundesi te terhiqemi nese e ndjejme veten keq.

A e rrezoi vete Perendia apo kerkoi njerezit te benin dicka? – Njerezit duhet te benin gjithcka sic Perendia urdheroi. Pra kjo perfshinte ditet, personat qe do e benin, sa here do ta benin dhe si do ta benin. Sado qe kjo na duket interesante kur e lexojme, do te na duhet te jemi te sinqerte ndersa analizojme qe ajo qe Perendia u kerkoi te benin Izraelitet ishte e jashtezakonshme. Nuk kishte ndodhur ndonjehere. Bindja eshte kyc ne realizimin e premtimeve te Perendise dhe krenaria jone eshte gjithmone problemi. Ne mendojme qe dime sesi problemet zgjidhen prandaj ose nuk e pyesim Zotin, ose nuk e leme ta mbaroje fjaline, sepse mendojme qe e dime se cfare do te na thote. Me keq eshte kur mendojme qe nuk kemi nevoje per udhezime nga Zoti per te arritur suksese ne emer te Tij. Na pelqen qe t’i bejme planet tona dhe t’i kerkojme Atij te na bekoje planet tona.

Izraelitet (sic dhe ne sot) u sfiduan qe te jene te bindur ndaj Zotit dhe udhezimeve qe u ishin dhene permes drejtuesit te tyre te ri -Joshuas.

Sot ne jemi perballe muresh qe duhet te rrezohen dhe kujtesa e kesaj historie eshte qe te jemi te bendur ndaj asaj qe Perendia na thote per te bere. Davidi thote tek Psalmi 51:10 O Perëndi, krijo tek unë një zemër të pastër. Le te lutemi dhe ne po keshtu qe te mund te pastrohemi nga krenaria qe eshte ndotesi me i madh i jetes sone dhe qe shkaterron themelet e nje jete te ndertuar ne Zotin.

KUSH ESHTE PLANGPRISHESI?

Perpara se te jesh femije plangprishes, te duhet te jesh pjese e familjes.Te duhet te kesh shijuar miresine e te qenurit ne nje familje.

Jo rralle degjoj shpjegimin e tregimit qe Jezusi dha sikur u referohej te gjithe njerezve qe nuk ecnin me Zotin. Ne fakt u drejtohet atyre qe mund t’i quajme ndjekes se udhes apo besimtare, qe per nje fare kohe vendosen te jetojne te pavarur nga familja e besimit. A jane te lidhura besimi ne Zot dhe pjesemarrja ne familjen e besimit? Une besoj qe PO.

Kur dikush pagezohet ne Zotin ai pagezohet ne familjen e Zotit. Nuk ka mundesi zgjedhje ne kete drejtim. Njesoj sikur nje femije lind nga dashuria e dy prinderve dhe merr vesh qe ka dhe femije te tjere nga prinderit e tij/saj. Ne nuk e zgjedhim dot familjen, por ne zgjedhim te largohemi nga familja sebashku me rregullat dhe pergjegjesite e saj.

Djali plangprishes nuk deshironte te jetonte nen rregullat e babait te vet, duke marre parasysh qe kishte dhe nje vella me te madh-qe nganjehere mund te behet me i rrepte se dhe vete babai. Ai donte te jetonte i pavaruar nga normat, parimet dhe rregullat. Ai nuk donte te mendonte per neser por te shijonte vec te sotshmen. Prandaj ai kerkoi pjese nga pasuria e babait perpara kohe qe te shijonte te sotshmen-pa punuar, pa pergjegjesi- te shkoje sa te shkoje.

A nuk ndodh sot here pas here kjo? Njerez qe i pelqen koncepti i marredhenies me Perendine dhe thone publikisht qe besojne. Por pastaj per aresye te ndryshme duan te marrin vec bekimet e kesaj marredhenie dhe te largohen per te bere ate qe u duket atyre e aresyeshme? Ata largohen nga njerezit qe jane kujdesur per ta shpirterisht, dhe nga familja qe priste kontributin e tyre dhe vendosin qe ta bejne jeten e krishtere vetem.

Nje i krishtere qe largohet nga familja e besimit, praktikisht largohet dhe nga Zoti, sepse Zoti Jezus e ka thene qarte se ai erdhi per te patur nje marredhenie me nusen e tij tokesore-dhe kjo nuse nuk eshte asnje besimtar individualisht, por eshte eshte Kisha. Nje i krishtere plangprishes, largohet kryesisht nga familja e besimit kur ai mendon qe eshte mire dhe s’ka nevoje per te tjere, jo ne moment te veshtire kur ai ka nevoje per te tjere.

Por e verteta eshte qe kohet e veshtira do te vijne per te gjithe, dhe i krishteri plangprishes do mendoje kohet e bukura qe kishte kaluar me familjen e paperkryer te besimit dhe do e krahasoje me jeten e vet individualiste. Te gjithe e mendojne kete! Ndryshimi eshte qe disa e ulin krenarin e tyre dhe pendohen, ndersa te tjere e hane krenarine me buken e perditshme dhe urojne qe ta kalojne veshtiresine vetem. 

Sot mik dhe mikeshe, nese je larg Zotit, afrohu me familjen e Tij. Do e kuptosh ndryshimin.

Lutje e fesket nga Psalmi 23

Zoti është bariu im, asgjë nuk do të më mungojë. Ai më çon në kullota me bar të njomë, më drejton pranë ujërave që të çlodhin. Ai ma përtërin shpirtin, më çon nëpër shtigjet e drejtësisë, nga dashuria që ka për emrin e tij. Edhe sikur të ecja në luginën e hijes së vdekjes, nuk do të kisha frikë nga asnjë e keqe, sepse ti je me mua; shkopi yt dhe thupra jote janë ato që më japin zemër. Ti shtron para meje tryezën në prani të armiqve të mi; ti vajos kokën time me vaj; kupa ime po derdhet. Me siguri pasuri dhe mirësi do të më shoqërojnë në gjithë ditët e jetës ime; dhe unë do të banoj në shtëpinë e Zotit ditë të gjata. (Psalmi 23)

I dashur Perendi, Te falenderoj që Ju jeni Bariu ynë i mirë dhe ne mund t’ju besojmë me jetën tonë. Te jam shumë mirënjohës për udhëheqjen, për udhëzimin dhe kujdesin tuaj në të gjitha ditët tona. Faleminderit që na rifreskon shpirtin, na jep paqe dhe na sjell shpresë në dite me diell dhe dite me vranesina. Mbrojtja dhe forca Juaj na rrethojnë si një mburojë dhe ne kurrë nuk duhet të kemi frikë. Faleminderit për mirësinë dhe dashurinë që na ndjek, edhe kur nuk jemi në dijeni. Vetëm tek Ju është prehja dhe paqja e vërtetë. Ne ju lavdërojmë për premtimin që do të banojmë me ju përgjithmonë. Amen

Si te mbrohemi nga frika?

Cfare duhet te bejme ne nje situate te tille ku Covid19 po vret njerez dhe sigurine e milionave te tjereve?

Bibla na flet per situata te tjera shume te veshtira ku njerezimi ka kaluar dhe Zoti u ka folur njerezve ne ate kohe me fjale qe na flasin edhe ne sot.

Isaia 41:10 Mos ki frikë, sepse unë jam me ty, mos e humb, sepse unë jam Perëndia yt. Unë të forcoj dhe njëkohësisht të ndihmoj dhe të mbaj me dorën e djathtë të drejtësisë sime.

Besimi dhe frika vijne nga fjalet, nga ajo qe ne degjojme. Sot te gjitha lajmet flasin vazhdimisht sa individe jane infektuar, sa kane vdekur, sa eshte inflacioni, sa vende pune po mbyllen.

Sa lajme na mjaftojne qe duhet te degjojme? Ndersa ne s’duhet te rrime si struci me koken ne rere, duhet te ruhemi qe te mos e mbajme koken vetem ne drejtimin me lajme jo inkurajuese.

Na duhet te disiplinojme veten te mos degjojme lajme gjate gjithe kohes dhe te mos rrime shume ne median sociale, qe te shmangim riperseritjen e asaj qe degjojme nga ekrani ne ato qe mendojme dhe flasim.

Na duhet kohe te reflektojme dhe mundesisht te degjojme ndonje fjale prej Perendise per kete situate. Perendia pavaresisht se mund te nderhyje ne kete situate (eshte dicka qe nuk eshte ne doren tone), cfare ne kemi nevoje eshte qe te nderhyje ne jeten tona. Mbreteria e Perendise vepron aty ku Perendia nderohet. Perendia mund te na ndryshoje ne, dhe ne mund te ndryshojme situatat. Ndersa stafet mjekesore, brenda aftesive dhe njohurive te tyre perpiqen te bejne maksimumin ne drejtimin pozitiv, ne te njejten menyre dhe ne qe besojme ne Krishtin na duhet te bejme maksimumin ne baze te asaj qe jemi thirrur te bejme.

Por fuqia dhe fokusi yne do te varen shume nga motivacioni i brendshem:1) nxitur nga frika per te ardhmen apo 2) nga besimi qe ne Perendine e ardhmja jone eshte ne duar te sigurta.

Ndoshta frika eshte duke prekur gjera te rendesishme ne jeten tone dhe ne duhet te pyesim veten se cfare eshte perparesi ne ate qe bejme dhe kemi. Nese jeta jone eshte ngarkuar me gjera te panevojshme per udhetimin, atehere me dashjen tone ose nga halli mund te ndodhe qe keto te humbasin rruges.

Kjo eshte nje kohe prove, nuk eshte prova e madhe qe do te vije mbi njerzimin, por edhe kjo prove eshte e dhimbshme, sepse afer shpirtit tone jane ngjitur shume elemente qe nuk duhet te jene aq afer.

Zoti Jezus ki meshire per ne mekataret dhe fali fajet tona dhe te bashkekombasve tane. Na cliro nga frika dhe na meso sesi te besojme Ty ne keto kohe te veshtira. Amen!

Te ruajme bashkesine

Le të lexojmë se c’na thotë Hebrenjve 10: 24-39

Dhe le të kujdesemi për njeri tjetrin, për t’u nxitur për dashuri dhe vepra të mira, pa hequr dorë nga të mbledhurit bashkë tonin, sikurse kanë zakon disa, por të nxisim njeri tjetrin, aq më tepër se e shihni ditën që po afrohet.(v.24-25)

Bashkesia jone me Perendine nuk duhet te kthehet ne nje bashkesi egoiste. Ne duhet te kemi bashkesi me te krishtere te tjere ne nje bashkesi lokale. Sic na thote ky shkrim disa besimtare te lekundshem e kishin vecuar veten nga bashkesia me kishen. Na duhet t’i japim rendesi theksimit qe na jepet ne kete varg: ajo cfare japim ne bashkesi dhe jo ajo qe marrim. Besnikeria ne pjesemarrje ne takime te kishes inkurajon te tjeret dhe i nxit ata per te dhene dashuri dhe per te bere punera te mira.

Nje nga motivimet kryesore per besnikeri eshte ardhja e shpejte e Jezus Krishtit. Ne fakt vendi tjeter ku permendet fjala “mbledhurit bashke (v.25) eshte tek Letra e dyte drejtuar Thesalonikasve 2:1 ku tema eshte bashkimi me Krishtin ne ardhjen e Tij.

Tre virtytet kryesore te krishtera paraqiten ne kete pjese te Hebrenjve qe lexuam me lart: besimi (v.22), shpresa (v.23) dhe dashuria (v.24). Keto virtyte jane fryti i bashkesise sone me Perendine ne shenjteroren e Tij.

Reflektim:

  1. Cfare jane perfitimet kryesore qe ti merr nga pjesemarrja ne nje grup ku adhurohet Perendia?
  2. Cfare jep ti si pjese e atij grupi?