Pengesat ne rrugetimin e besimit

 – Dita 1 ne javen e Lutje/agjerimit A ndjej një pikëllim të thellë dhe të madh për mëkatet e mia, turp dhe pështjellim që mëkati im është një pengesë midis meje dhe Perëndisë? Katër lloje kryesore pengesash që hasim në udhëtimin tonë të besimit: mëkatin, idhujt e rremë, lidhjet dhe dyshimet për veten. Meditimi për pengesat që hasim gjithmonë duhet të vendoset brenda kontekstit të dashurisë dhe mëshirës së pafund të Perëndisë. Ne jemi mëkatarë, por të dashur nga Perëndia. Te lutemi që të provojmë gëzimin e thellë që vjen kur Perëndia na fal. Tekste të sugjeruara: Gjoni 8:1-11 Luka 18:9-14 Mateu 6:19-21 Romakëve 7:13-23 Psalmi 51 Pika për të medituar: Meditoni për pengesat në udhëtimin tuaj të besimit. Mëkat: Çka ju shtyn të largoheni nga Perendia dhe të shkoni në rrugë të gabuar? Idhujt e rremë: Çfarë të shpërqendron në udhëtimin tënd dhe të bën të humbasësh përqendrimin te Perëndia? Të lidhurit pas dytesoreve: Cilat janë gjërat që kapeni fort dhe ju rëndojnë ne ecjen e besimit? Vetë-dyshimi: A po has një pengesë të frikshme tani? A mund t’ia ofrosh këtë Jezusit?

Krenaria: A eshte gjithmone e keqe?

Kush jane dy shprehjet qe i kam degjuar me shume?

“Jam krenar per ty” dhe “Jam krenar qe jam shqiptar”

Bibla nderkohe na flet qe te jemi ne alert lidhur me krenarine. Meqenese fjalet sherojne dhe vrasin, sqarojne dhe turbullojne, do perpiqem te sqaroj dallimin midis dy lloj krenarive. Po, jane dy lloj krenarish, nga njera te shmangesh dhe tjetren ta inkurajosh.

Po flas separi per te dyten qe ka me pak nevoje per sqarim.

Kur i thua femijeve, te afermve, miqve “jam krenar per ty/ju” dhe shprehen ne forme mirenjohjeje dhe inkurajimi eshte shume positive. Kur gruaja ime u diplomua me rezultate te shkelqyera ndersa kishte vec 4 vite ne Kanada dhe e filloi te mesoje anglishten prej zeros, une isha krenar per arritjet e saj. Te njejten gje sa here qe vajza ime sillte rezultate te mira ne shkolle apo ne arritjet e saj. Une kam qene krenar per arritjet e saj. Kjo lloj krenarie perkthehet edhe si nje lloj vleresimi per punen, perkushtimin e tjetrit. Puna eshte e mire dhe eshte nje detyre qe Perendia ja ka dhene njeriut qe nga fillimi, perpara se te mekatonte. Te punosh dhe te besh gjerat e duhura nen udhezimet e Perendise dhe per lavdine e Perendise eshte gje e mire dhe duhet jo vetem aprovuar por dhe vleresuar. Jo rralle prinderit mund ta kalojne pa dashje ate qe quhet krenari per arritjet duke kaluar ne mburrje. Jo ben qe jo rralle te degjosh deklarata krenare krahasuese, qe femijet shqiptare jane me te miret e shkolles aty ku jane ne diaspore. Jo rralle certifikata inkurajuese qe u jepen femijeve ketu ne Kanada nga shkolla, lexohen ne Shqiperi se arritje te jashtezakonshme shkencore dhe fryhet “krenaria” qe raca jone eshte race e zgjuar.

Krenaria e pare eshte ajo qe Bibla flet kundra. Fillon me konceptin kur gjithcka rrotullohet rreth nesh apo asaj qe e quajme tonen, qofte dhe identiteti.

Krenari e keqe eshte ndjenja e superioritetit lidhur me rendesine, meritat, dinjitetin, sjelljet -krahasuar me te tjere. Shpesh kjo vjen nga nje frike dhe pasiguri e pashprehur te identitetit qofte te hedhur poshte nga te tjere me dashje apo te pavleresuar sic deshirohet.

Kur individi ka ne qender jo Perendine por vetveten, atehere pret qe objekti i adhurimit te jete i perkryer – dhe kur perkryerja nuk eshte tek idhulli qe kemi krijuar atehere ne i japim vlera dhe shkelqim qe nuk e meriton, qofte duke e ngritur ate ne qiell ose duke u perpjekur te hedhesh me poshte te tjeret dhe arritjet e tyre.

Bibla ka shume vende ku permendet krenaria si gje e keqe:

Disa citime nga Fjalet e Urta 

“Sytë krenarë dhe një zemër kryelartë, që janë llamba e të pabesëve, janë mëkat” Emri i krenarit pa cipë është: "tallës"; ai çdo gjë e bën me një mburrje të tepruar. (21:4,24)
 “Ai që është zemërkrenar është i neveritshëm për Zotin; edhe sikur t'i shtrëngojë dorën një tjetri për besëlidhje, nuk ka për të mbetur pa u ndëshkuar. Përpara shkatërrimit vjen kryelartësia dhe përpara rrëzimit fryma krenare”. (16:5,18  )
“Nga krenaria rrjedhin vetëm grindjet, por dituria është me ata që u kushtojnë kujdes këshillave”. (13:10  )
“Frika e Zotit është të urresh të keqen; unë e urrej kryelartësinë, arrogancën, rrugën e keqe dhe gojën e çoroditur”. (8:13  )
“Kur vjen kryelartësia, vjen edhe turpi; por dituria është me njerëzit e thjeshtë”. (11:2 )
A ke parë një njeri që e pandeh veten të urtë? Ka më tepër shpresë për një budalla se sa për të. (26:12)
Le të të lëvdoj një tjetër dhe jo goja jote, një i huaj dhe jo buzët e tua.  (27:2)

Psalmi 10:2-13 pershkruan me detaje se c’mund te beje dikush qe eshte krenar:

“I pabesi me kryelartësinë e tij ndjek me dhunë të mjerin; ata do të kapen nga vetë kurthet që ata kanë kurdisur, sepse i pabesi mburret me dëshirat e shpirtit të tij, bekon grabitqarin dhe përbuz Zotin. I pabesi, me arrogancën e fytyrës së tij, nuk e kërkon Zotin; tërë mendimet e tij janë: "Perëndia nuk ekziston". Rrugët e tij lulëzojnë në çdo kohë; gjykimet e tua për të janë shumë të larta, larg kuptimit të tyre nga ana e tij; ai përqesh gjithë armiqtë e tij. Ai thotë në zemër të tij: "Mua askush nuk më tund dot kurrë; nuk do të më ndodhë kurrë ndonjë e keqe". Goja e tij është plot mallkime, hile dhe mashtrime; nën gjuhën e tij ka ligësi dhe paudhësi. Ai rri në pritë në fshatra, vret të pafajshmin në vende të fshehta; sytë e tij përgjojnë fatkeqin. Ai rri në pritë në vende të fshehta si luani në strofkën e tij; rri në pritë për të kapur të mjerin; ai e rrëmben të mjerin duke e tërhequr në rrjetën e tij. Ai rri i strukur dhe i mbledhur, dhe fatzinjtë mposhten para forcës së tij. Ai thotë në zemër të tij: "Perëndia harron, fsheh fytyrën e tij, nuk do ta shohë kurrë". Çohu, o Zot; o Perëndi, ngre dorën tënde; mos i harro të mjerët. Pse i pabesi përçmon Perëndinë? Ai thotë në zemër të tij: "Ti nuk do t'i kërkosh llogari".”

Apostulli Pal i paralajmeron te krishteret qe te ruhen nga krenaria qe vjen ne forma te ndryshme:

“Dhe të gjitha këto gjëra u ndodhën atyre si shëmbull, dhe janë shkruar për paralajmërimin tonë, për ne që jemi në mbarim të epokët. Prandaj ai që mendon se qëndron më këmbë, le të shohë se mos bjerë”.                       (1 Korintasve 10:11-12)
“Sepse në qoftë se dikush mendon se është diçka, pa qenë asgjë, ai gënjen veten e vet. Dhe secili të analizojë veprën e tij dhe atëherë do të ketë arsye të mburret vetëm për veten e tij dhe jo lidhur me tjetrin”. (Galatasve 6:3-4)

Apostulli Jakob, gjysme-vellai i Jezusit nga nena nuk mbahej me te madh qe kishte lidhje gjaku me Jezusin por flet kundra krenarise:

"Perëndia u kundërvihet mendjemëdhenjve dhe u jep hir të përulurve". Nënshtrojuni, pra, Perëndisë, kundërshtoni djallin dhe ai do të largohet nga ju! Afrohuni te Perëndia dhe ai do t'ju afrohet juve; pastroni duart tuaja, o mëkatarë; dhe pastroni zemrat o njerëz me dy mendje! Pikëllohuni, mbani zi dhe qani; të qeshurit tuaj le të kthehet në zi, dhe gëzimi në trishtim. Përuluni përpara Zotit, dhe ai do t'ju lartësojë! Mos flisni keq për njeri tjetrin, vëllezër; ai që flet kundër vëllait dhe e gjykon vëllanë e vet, flet kundër ligjit dhe gjykon ligjin; dhe, po të gjykosh ligjin, ti nuk je zbatues i ligjit, por gjykatës”. (Jakobi 4: 6b-11)

Shikoni ketu sesi Jakobi e vendos krenarine ne veprim ne jeten e perditshme: dikush qe mendon qe di me shume dhe eshte me i mire se te tjeret dhe flet keq per te tjeret, kalon deri ne nivelin qe eshte ne gjendje te gjykoje. Krenaria nuk eshte nje shkalle e vetme, por eshte nje sere shkallesh qe fillojne me te paren – mosperulja e brendshme ndaj Perendise dhe ligjit te Tij.

Tek letra e Filipianeve apostulli Pal u kujton besimtareve:

“Mos bëni asgjë për rivalitet as për mendjemadhësi, por me përulësi, secili ta çmojë tjetrin më shumë se vetveten. Mos mendojë secili për interesin e vet, por edhe atë të të tjerëve. Kini në ju po atë ndjenjë që ishte në Jezu Krishtin, i cili, edhe pse ishte në trajtë Perëndie, nuk e çmoi si një gjë ku të mbahej fort për të qenë barabar me Perëndinë, por e zbrazi veten e tij, duke marrë trajtë shërbëtori, e u bë i ngjashëm me njerëzit; dhe duke u gjetur nga pamja e jashtme posi njeri, e përuli vetveten duke u bërë i bindur deri në vdekje, deri në vdekje të kryqit. Prandaj edhe Perëndia e lartësoi madhërisht dhe i dha një emër që është përmbi çdo emër, që në emër të Jezusit të përkulet çdo gju i krijesave (ose gjërave) qiellore, tokësore dhe nëntokësore, dhe çdo gjuhë të rrëfejë se Jezu Krishti është Zot, për lavdi të Perëndisë Atë”. (Filipianeve 2:3-11)

Kapitulli i dashurise, 1 Korintasve 13 na meson qe dashuria nuk krekoset. Pra nese dikush krekoset perpara te tjereve nuk tregon se po e ben nga dashuria, por nga aresyet qe i permendem me siper.

Ne fund le te kujtojme se cfare profetizoi Isaiah se cfare do te ndodhe ne diten e gjykimit te Zotit. Krenaria serisht shikohet si elementi me i rrezikshem qe njerezit do te mbajne deri ne diten e gjykimit.

“Vështrimi krenar i njeriut do të ulet dhe krenaria e vdekatarëve do të përulet; vetëm Zoti do të lartësohet atë ditë. Sepse dita e Zotit të ushtrive do të vijë kundër çdo gjëje krenare dhe kryelartë dhe kundër çdo gjëje që ngrihet, për ta ulur, kundër gjithë kedrave të Libanit, të lartë dhe të ngritur, dhe kundër të gjitha lisave të Bashanit, kundër të gjitha maleve të larta dhe kodrave të larta; kundër çdo kulle shumë të lartë dhe kundër çdo muri të fortifikuar, kundër gjithë anijeve të Tarshishit dhe kundër të gjitha gjërave të këndshme. Kryelartësia e njeriut do të ulet dhe krenaria e njerëzve të shquar do të përulet; vetëm Zoti do të lartësohet atë ditë. Idhujt do të hiqen plotësisht. Njerëzit do të hyjnë në shpellat e shkëmbinjve dhe në guvat e tokës përpara tmerrit të Zotit dhe shkëlqimit të madhërisë së tij, kur do të ngrihet për ta bërë tokën të dridhet”. (Isaiah 2:11-19)

Ne nje artikull tjeter do te shkruaj sesi vjen krenaria, por me sa u permend me siper besoj eshte e mjaftueshme te na vendose ne pozicion analizimi per te pare dhe rene dakort qe krenaria eshte nje pozicionim i brendshem i nje individi qe e shpreh me sjellje, me fjale, me vepra. Tek Perendia nuk ka krenari te tille ziliqare prandaj dhe besimtaret e vertete duhet ta identifikojne krenarine e keqe ne jeten e tyre dhe te ecin me perulesi perpara Perendise dhe njerezve.

Nuk dimë çfarë të bëjmë, por sytë tona janë drejtuar te ti

Kjo eshte fjalia permbyllese e lutjes se mbretit te Judes kur ai dhe populli moren vesh qe tre ushtri ishin bashkuar per t’i sulmuar. ( 2 Kronikave 20: 12)

Ky ishte nje mbret qe nuk kishte frike nga lufta, kishte ushtare, ishte i pergatitur, por nga ana tjeter ishte i ndergjegjshem per friken qe e kish zene per shkak te epersise qe kishin kundershtaret.

Ky mbret, Jehozafati, konsiderohet si nje nga mbreterit e mire, qe bene ate qe ishte e duhur ne syte e Zotit. Ky ishte mbret qe kishte besim te Zoti dhe po e tregon kur po lutet.

Nganjehere ne papjekurine tone, ne mund te mendojme qe perderisa une kam besim, asgje nuk me pengon. Kjo deklarate eshte e bukur kur behet te djelave nga podiumi apo ne studimet biblike, por realiteti eshte i tille qe betejat fitohen me dicka me shume se deklaratat.

Ajo qe dua te them ketu eshte qe pavaresisht se Mbreti ishte besimtar, kishte ushtri, dinte te luftonte, prape se prape ai i kerkoi Perendise per ndihme. Ai kerkoi sic paraardhesi i tij, Solomoni – per urtesi. Te marresh vendimet e duhura kerkon shume urtesi dhe kushdo qe ka marre vendime ne jeten e tij, do kuptoje pergjegjesine e vendimeve kur jetet e te tjereve jane ne duart e tua.

Mbreti u perul duke bere nje deklarate: “Nuk dime cfare te bejme” – pra “nuk kemi Zot asnje plan per te arritur fitoren”. Ky mbret ashtu sic duhet te jemi dhe ne, nuk e shikonte luften si dicka qe duhet bere, pa pergjegjesi nese humb apo fiton. Nganjehere ne mund t’ia veshim vullnetit te Zotit, ate qe varej nga ne: qofte pergatitja, pertacia, nenvleftesimi, apo mungesa te ndryshme. Ketu mbreti po kerkon fitore mbi armiqte, jo thjesht nje beteje me nder. Kjo duhet te na motivoje ne, duke ditur qe Perendia do qe te na jape fitore.

Nuk dime cfare te bejme – eshte nje dorezim. Dhe te dorezohesh perpara Zotit eshte gjeja e duhur kur nuk di se cfare te besh. Kjo eshte shenja e perulesise.

Krenaret perkundrazi edhe kur nuk e dine se cfare duhet te bejne, prane bejne dicka, sepse nuk mund ta pranojne qe nuk dine se cfare te bejne.

Syte i kemi drejtuar nga ty. – Kjo eshte me shume sesa deshperim, nuk eshte vec, “nuk dime se cfare te bejme”. Tregon qe ata besonin qe Perendia kishte rrugezgjidhje per ta. Dhe historia tregon qe Perendia kishte rrugezgjidhje dhe u dha nje fitore ne nje menyre te paimagjinueshme. Ju ftoj ta lexoni gjithe kapitullin.

Nese sot apo ne nje nga ditet ne vijim do te ndjeheni sikur nuk dini cfare te beni, thuaja Zotit. Ai ka rrugezgjidhje. Sille situaten perpara Tij dhe prano qe nuk ke ide fitimtare. Dhe lejo qe Perendia te pergjigjet ne menyra te ndryshme. AI mund te flase direkt ty, permes dikujt tjeter, apo duke lexuar qofte nje pjese biblike apo nje material tjeter. Enderrat dhe vizionet jane specialiteti hyjnor-mundet Perendia te drejton permes tyre. Femijet e Perendise nuk jane supozuar te enden pa urtesi dhe duke marre vendime kuturu. Ai do e drejtoje popullin e Tij.

Kujdes çfarë dëgjoni!

Postimi i meposhtem eshte nga Pastor Tomor Ajeti dhe gjendet ne blogun e tij-Per Miqte e Mi. Ju ftoj te lexoni postimet e tjera te tij.

Secili prej nesh këto ditë për shkak të karantinës duket se jemi të detyruar në një mënyrë ose tjetër të mendojmë se si do ta përdorim gjithë atë kohë që e kemi në dispozicion. Kjo përfshin shumë njerëz të cilët janë brenda shtëpive të tyre dhe ndoshta nuk e ushtrojnë dot profesionin nga shtëpia. Në po të njëjtin grup janë edhe ata të papunë dhe të rinj që  tani kanë më shumë kohë në dispozicion për të harxhuar.Por çfarë ndodh me njeriun i cili është i mbyllur brenda për një kohë të gjatë. Ai/ajo do të shikojë për mënyra për të dalë jashtë ambientit ku ndodhet. Dhe nëse jeton në një pallat, ku mundësia për pak ajër mund të jetë ballkoni, atëherë ngelet që çdo gjë mediatike mund të na tundoj si një derë për të dalë jashtë.Kjo është dalja me e shpejtë nga realiteti dhe celularët, tabletat, televizori dhe kompjuteri duken si mundësitë më të shpejta për këtë gjë. Por në vend që të marrim ajër të pastër ose të pushojmë sytë nga bukuria e krijimit, bota virtuale nuk mund të na i zëvendësojë këto por na jep një ngushëllim të momentit dhe ‘na humbet mendjen’ me video të ndryshme, muzike, filma etj.Në fillim mund të duket shumë e pafajshme kjo gjë dhe nuk e kuptojmë që shumë shpejt mund të kalojmë në varësi dhe pastaj nuk arrijmë ta kuptojmë se si na ikën koha aq shpejt dhe nuk bëjmë asgjë produktive gjatë ditës.
Një ndër gjërat që ne si të krishterë ( por edhe çdo njeri tjetër pavarësisht besimit) duhet të jemi të kujdesshëm ka të bëj me atë që jemi duke dëgjuar gjatë ditës. Shikoni thënien e Jezusit: Kini kujdes se çfarë dëgjoni (Marku 4:24). Pse është aq e rëndësishme për ne se çfarë dëgjojmë? Ja disa arsye:
E para, besimi vjen nga dëgjimi. (Rom.10:17.) Nëse besimi vjen nga dëgjimi, dhe ajo që po dëgjon sjell besim tek ty atëherë patjetër vazhdo, dhe dëgjo dhe ridëgjo atë mësim ose predikim. Sot në Internet ka me miliona predikime të mira që mund të na ndërtojnë dhe forcojnë besimin tonë. Por jo të gjitha predikimet online janë për ne dhe jo të gjitha ndërtojnë besimin. Ti duhet të jesh shumë shumë i kujdesshëm se çfarë dëgjon në Internet. Jo çdo person që predikon ka qëllimet e duhura. Disa janë pas famës, disa pas parasë, disa janë pas gjërave jobiblike dhe disa janë thjeshtë mashtrues. Disa predikojnë Krishtin për smirë dhe për grindje, por disa të tjerë me vullnet të mirë. Disa predikojnë Krishtin me qëllime jo të pastra, disa predikojnë Krishtin nga dashuria. Pra ka motive të ndryshme në predikim dhe ti duhet të kesh shumë kujdes.Si pastor më është dashur në raste të caktuara të paralajmëroj njerëzit e kishës që të mos shikojnë predikime të caktuara sepse besimi i tyre mund të dëmtohej. Disa prej tyre më kanë dëgjuar por ka edhe nga ata që nuk dëgjojnë.  Pastorët janë barinjtë e kishave dhe nëse je në një kishë është gjithmonë e mirë të komunikosh me pastorët e tu në lidhje me predikimet që i dëgjon jashtë kishës tënde lokale. 
E dyta, mashtrimi vjen nga dëgjimi poashtu. Siç e përmenda më lart ka besimtarë që duke shikuar në Internet predikime të ndryshme janë larguar edhe nga besimi. Jam shumë i bindur që ka shumë mashtrues që predikojnë mësime të rreme dhe pretendojnë sikur vetëm ata kanë doktrinën e vërtetë dhe nga ana tjetër shajnë dhe ulin poshtë të tjerët, përdorin gjuhën e shpifjes dhe urrejtjes e të mos them që janë plot me urrejtje edhe vet. Jezusi nuk na ka thirrur të shpërndajmë urrejtje për njerëzit dhe aq më tepër të flasim keq për dikë që i shërben Perëndisë. Bibla nuk ka nevojë për mbrojtje njerëzore, kemi mijëra vite që Bibla ekziston dhe nuk e rrëzon kush Fjalën e Perëndisë. Është një varg në Bibël tek Romakëve 14:4 Kush je ti që gjykon shërbyesin e tjetrit? A qëndron mbi këmbë ose rrëzohet, është punë e zotit të tij… Disa kanë marr përsipër punën e Gjykatësit para kohe. Për fat të keq nuk e kanë lexuar Biblën që thotë që kjo karrige tashmë është e zënë nga vetë Perëndia. Janë dy karrige në botën frymërore që nuk duhet t’i zëmë asnjë herë. E para është Karrigeja e Gjykatësit Hyjnor, dhe kjo i përket Jezus Krishtit, sepse Ai do të gjykojë gjithë njerëzimin një ditë. Dhe e dyta është Karrigeja e Akuzuesit – e cila është zënë përjetësisht nga i ligu. As këtë karrige nuk duhet ta ngacmojmë. Po ja që shumë njerëz e ndjejnë si obligim moral të jenë herë në njërën e herë në tjetrën. Kujdes nga këto persona! Janë shumë të rrezikshëm për besimin tonë dhe për ecjen tonë përpara në Perëndinë.
E treta, frika vjen nga dëgjimi. Lajmet se çfarë do të ndodh me botën dhe në veçanti se çfarë mund të ndodh me njerëzimin i ka shtyrë njerëzit t’i boshatisin supermarketet brenda ditës dhe të shtyhen me njëri tjetrin edhe për një pako letrash toaleti! Pse ndodh kjo? Sepse duke dëgjuar lajme plot frikë nga media e pakontrolluar ankthi dhe paniku hyjnë në zemrat e njerëzve të thjshtë dhe njeriu nuk përdor më arsyen sepse frika mbizotëron dhe mposht edhe arsyen e tyre.Të gjithëve mund të na ketë ndodhur që pasi kemi parë një film horror kemi hasur në vështirësi për të fjetur nga mendimet se mund të ketë ndonjë fantazmë poshtë shtratit ose pas derës. Pse ndodh kjo? Sepse kemi dëgjuar dhe parë diçka që ka futur frikën në ne. Një nga gjërat më të shëndetshme për të bërë në këtë kohë është që të shikojmë lajme sa më rrallë. Dhe mundësisht lexoni lajmet mos i shikoni ato, sepse lajmet sot janë më shumë sesa një informim- ato kanë një tendencë që të mbajnë me orë të tëra pranë ekranit dhe njëkohësisht të të bombardojnë me reklama kot! Disa njerëz nuk e kuptojnë që janë të varur nga lajmet sepse i shikojnë 5 herë në ditë në disa kanale dhe nuk ngopen dot. Dhe kjo gjë është një budallallëk.Prandaj nëse doni lajme – lexojini ato në celular ose kompjuter, dhe mundësisht vetëm titujt. Ajo që vërtetë është e rëndësishme për ta ditur do të jetë me shkrim diku patjetër. Lajmet e tjera mund t’i lini për pensionistët sepse ata kanë kohë për t’i parë. Dhe  nëse keni gjyshërit në shtëpi lajmet e ditës mund të përsëriten sërish nga ta.
Këto janë vetëm disa nga gjërat që ndodhin në ne kur dëgjojmë diçka. Prandaj Jezusi na paralajmëroi që të kemi kujdes së çfarë dëgjojmë dhe si dëgjojmë. Njeriu nuk dëgjon vetëm me vesh fizik. Janë edhe dy mënyra dëgjimi që janë edhe më të fuqishme sesa veshët fizik. Është veshi i arsyes dhe veshi i intuitës.
 Arsyeja i përket pjesës shpirtërore të njeriut dhe intuita i përket pjesës frymërore të njeriut. Arsyeja zhvillohet ndërsa rrisim kapacitetin tonë intelektual përmes edukimit / librave që stimulojnë mendjen tonë tek ajo që është e mirë, njerëzore dhe praktike ndërsa intuita zhvillohet përmes disiplinave frymërore të përcaktuara në Bibël. Ajo që mpreh intuitën tonë si të krishterë është Bibla – Fjala e Perëndisë. Ajo ka kapacitetin ta ndihmojë edhe arsyen dhe intuitën  dhe biles Bibla ka aftësinë e vetmë të bëj ndarjen e shpirtit nga fryma, pra të bëj edhe dallimin nëse një gjë është shpirtërore ose frymërore.
Të dyja këto aftësi, arsyeja dhe intuita janë të kufizuara dhe ndikuara nga ambienti ku ne jemi rritur, nga familja që na ka edukuar dhe shoqëria ku ne jetojmë. Pra as arsyeja as intuita nuk janë burime të sigurta në vendimet që marrim. Ajo që mund ta çojë edhe arsyen dhe intuitën tonë në nivelet fisnike, në nivelet ku është edhe vet arsyetimi hyjnor është Fryma e Perëndisë. Fryma e Shenjtë ka aftësinë të na jap vesh të tillë më të mprehtë dhe në situata të caktuara do të arsyetojmë dhe do të dallojmë ashtu siç arsyeton dhe dallon vetëm Perëndia. Jezusi ka premtuar që Fryma e Shenjtë, kur Ai të vijë do të na drejtojë në çdo të vërtetë. (Gjoni 16:13) Prandaj për ta arritur këtë nivel ndërgjegjeje neve duket të fokusohemi që të dëgjojmë më shumë Frymën e Perëndisë sesa çdo gjë ose person tjetër, sepse vetëm në këtë mënyrë do të ruajmë qartësinë e arsyes dhe intuitës sonë përgjatë jetës sonë me Perëndinë dhe të tjerët.
Bashkësia me Frymën e Shenjtë është ajo që të krishterët e hershëm e patën kujdes. Ata ishin të kujdesshëm që të mos e shuanin Frymën dhe të mos e trishtonin Atë. Po ne? A jemi të kujdesshëm për të mos e bërë të njejtën gjë?
Ajo çfarë dëgjojmë ndikon në frymën dhe shpirtin tonë, jo vetëm në fizikun tonë. Prandaj kini kujdes se çfarë dëgjoni çdo ditë dhe në çdo kohë. Ashtu si jemi të kujdesshëm kur hamë ushqim sepse nuk duam që trupi ynë të helmohet nga ushqime të skaduara ose të papastra (prandaj pastrojmë produktet, gatuajmë ushqimet etj) sepse duam të jemi të shëndetshëm. Jam i mendimit që po të njejtin kujdes, biles edhe më shumë duhet të tregojmë për çfarë lejojmë të futet ne zemrat dhe mendjet tona. Kemi vetëm një jetë për ta jetuar, pse ta mbushim veten me plehrat e të tjerëve. Preferoj të përdor kazanin e plehrave për këto gjëra dhe jo jetën time!