Eksperiencë që ndryshoi marrëdhënien me Perëndinë

Sot ndersa shfletova postimet qe ishin bere nga miqte e mi ne facebook, me terhoqi vemendjen ky postim i Artines, te cilin i kerkova leje ta vendos ketu. Eshte nje reflektim i nje jete te ndryshuar, i nje jete qe ka perjetuar ndryshimin nga nje jete fetare per t’i pelqyer Perendise ne nje jete familjare si bij e Tij.

” Të afërmit dhe miqtë e mi, që jeni duke festuar sot, uroj çdo të mirë nga Perëndia për ju dhe të shtrenjtët tuaj ❤🎁 Shumë vite më parë dhe unë kam agjëruar e festuar Bajramin. E kam të gjallë në kujtesë, kur ngrihesha herët e qetësisht përgatisja mëngjesin, pasi pjesa tjetër e familjes ishte në gjumë. E njoh shumë mirë sakrificën dhe përkushtimin e për këtë arsye kam respekt për këdo që agjëron.

Diçka thelbësore ndryshoi 21 vite më parë, kur Jezusi më vizitoi në gjumë/ëndërr dhe nga qielli më thirri në emër, Artina. Dhe pastaj vijoi, “Ty të kam zgjedhur, ti je e imja”. Kjo eksperiencë ndryshoi mardhënien time me Perëndine një herë e përgjithmonë. Kuptova që Perëndia mund të flasë e unë mund ta dëgjoj; nga shërbëtore, u ndjeva 👸bijë; nga mëkatare u ndjeva e pastër, në vend të sakrificës për të marrë falje, fillova të sakrifikoj për dashurinë që më ishte dhënë. Dhe mbi të gjitha kuptova që Jezusi është Kurbani me fuqi hyjnore, dhe nëse pendohem e besoj që Ai ka vdekur për mëkatet e mia, unë marr jetën e përjetshme.

Të afërmit dhe miqtë e mi, shumë të shtrenjtë, lutem 🙏 që Zoti të të flasë sot në atë mënyrë që ti mundesh ta dëgjosh. Dëshiroj të përjetosh dashurinë e Perëndisë e të besosh në zemrën tënde që nuk ka asnjë rrugë për tek Perëndia përceçse nëpërmjet kryqit të Krishtit.“

Miq te mi! Perendia flet sot. Nese ti po e kerkon Perendine dhe jo thjesht te besh me te miren tende per te fituar pike hyjnore, Perendia eshte me afer se ti e imagjinon. Nese te kane thene qe rruga e Krishtit eshte e gabuar, eksperiencat e njerezve si Artina nuk genjejne. Eshte veshtire te pranosh qe duhet te ndryshosh shtegun, por jam i sigurt qe ne te kaluaren ke patur mundesi te reflektosh dhe te ndryshosh shtigjet. Ndoshta si une ke menduar qe kurre nuk do te largoheshe nga Shqiperia, por ja qe ke ndertuar jete ne nje vend tjeter qe nuk flet gjuhen e nenes tende. Ndoshta ke thyer rekorde qe familja jote nuk ka menduar qe do te arrije, por ja qe ti nuk ece sipas parashikimit te atyre qe nuk e dine gjithe te ardhmen tende.

Nese te kane thene qe feja eshte e trasheguar, te kane thene gjysme te vertete. Nese te kane thene qe besimi eshte i trasheguar, te kane genjyer. Nese Jezusi eshte me shume se nje profet dhe mesues, eshte vertet i ringjalluri dhe gjykatesi, eshte falesi i mekateve dhe ai qe degjon lutjet e sinqerta, ndoshta eshte koha t’i pergjigjesh ngacmimit te zemres, sic Artina ju bind asaj qe pa dhe degjoi. Festa me e madhe eshte ajo qe behet ne pranine e Perendise nga nje zemer e pastruar dhe e falur. Mos e ler per neser!

PER CFARE JENI DUKE U LUTUR SEFUNDMI?

Ndersa lexova nje postim qe m’u duk i cuditshem po bej nje reflektim qe do te jete me vlere per secilin. Postimi i permbledhur thote “Jam shume e gezuar qe jam zgjedhur te lexoj dhe te komentoj mbi librin e filan pastori, lutuni qe ta lexoj librin dhe qe libri te kete efekt ne mbare boten”. Qesha me vete duke ditur projektin ne fjale. Pastori qe eshte nje shoku im ka shkruar nje liber dhe ka ftuar te njohurit e tij te lexojne librin dhe te japin komentet (sic shohim vazhdimisht ne paratheniet e shume prej librave). Ajo qe dua une te fokusohem eshte nje problem kryesisht i brezave te rinj qe kerkojne lutje per gjera qe i kane ne dore t’i bejne. Kjo vajze kerkon lutje qe te lexoje librin qe vullnetarisht aplikoi ta lexoje. Dikush tjeter kerkon lutje gjate sezonit te provimeve te marre provimin, ndersa e di qe nuk ka mesuar gjate gjithe vitit. Nje tjeter kerkon lutje per mbrojtje nga virusi, por jo duke marre masa mbrojtese nga ana tjeter. Nje tjeter kerkon lutje te gjeje nje pune, pa trokitur ne asnje dere dhe pa u pergatitur per nje pune te re. Nje tjeter kerkon lutje qe te lexoje Biblen. Ende nuk kam degjuar kerkesa lutjeje te tipit: “Lutuni qe une te ha mengjes, se jam mesuar te zgjohem vone dhe te pi nje kafe”,apo “Lutuni qe te hap facebookun se u be nje jave qe nuk e kam bere”, apo “Lutuni qe te shoh ndeshjet e kampionatit te futbollit se nuk po gjej kohe se me duhet te punoj” apo “Lutuni qe te gjej kohe te blej xhinse te reja sepse nuk me bejne keto qe kam veshur”.

Me kuptoni? Kur Perendia na thote te lutemi nuk ka ndermed qe te lutemi per gjerat qe pertojme t’i bejme, por kur nuk dime ose nuk kemi fuqi te mjaftueshme. Lutja eshte kerkese per ndihme nga lart dhe jo justifikim per pertesen tone. Lutja na afron tek Perendia qe te kuptojme deshiren e Tij dhe aresyen per te bere gjerat sic duhet – qofshin keto praktike apo frymore. Ndersa Pali na thote lutuni ne cdo kohe, nuk eshte se ai po na fton ne nje jete ku ne s’bejme asgje vete por lutemi dhe Zoti e te tjeret i bejne gjerat qe ne jemi supozuar t’i bejme. Ne duhet t’i lexojme mesazhet biblike jo me mendje mishore dhe te interpretuara sipas rehatllekut te vendit ku kemi vendosur te qendrojme, por me mendjen te rinovuar nga Fjala dhe Fryma e Shenjte.

Nese gjejme kohe per te bere dicka, atehere do te thote qe e quajme te rendesishme per ta bere. Le te reflektojme sot dhe te shohim se cfare kemi perparesore ne jeten tone dhe nese do te na duhet te rivendosim disa prej prioriteteve ne nje renditje tjeter. Prioritetet tona do ndryshohen nga lutjet dhe lutjet do fillojne te ndryshojne prioritetet kur behen me nje zemer te sinqerte.

KUSH I RREZOI MURET?

Jam rritur ne nje shtepi rrethuar me mure dhe ndersa rritesha kam punuar ne ndertimin e mureve rrethues. Kishim nje kopesht me peme pas shtepise dhe te rinjte e femijet e lagjes kalonin murin dhe vidhnin produktet, por jo rralle prishnin pemet. Keshtu qe do te na duhej te mbronim jo vetem pronen, por dhe te mbroheshim nga dhunimi. Muret u bene me te larta, u vendosen xhama dhe tela me gjemba. Vetem guximtaret mundeshin te kalonin. Muri te jep siguri kur siguria mungon rreth e qark. Sot shumica prej nesh jetojne ne vende ku nuk rrezikohemi nga sulme banditesh dhe plackitesish, prandaj nuk shikon mure qe ndajne qytete apo banoret nga komshinjte. Eshte perfolur shume muri qe presidenti amerikan donte te ndertonte me Meksiken. Pra sot ne flasim shume mbi prishjen e mureve ndares duke punuar drejt nje shoqerie me gjitheperfshirese. Aq me prekese eshte ndarja sociale per shkak te frikes se virusit.

Ne ngjarjet biblike ne lexojme jeten te jetuar ne nje kohe dhe kontekst tjeter. Ne njeren prej historive tregohet sesi populli i riorganizuar i Izraelit po shkonte drejt tokes qe Perendia ia kishte premtuar Abrahamit, themeluesit te kombit Izraelit. Qyteti i fortifikuar i Jerikos ishte ne rruge dhe do i duhej qe te binte ne duart e tyre. Historia tregohet ne librin e Jozueut (Joshuas) me detaje. Ajo qe ka bere historiane, arkeologe dhe studiues biblike te kruajne koken eshte pjesa kur muret kane rene pasi trumpetaret i kane rene borive dhe kur njerezit kane bertitur me nje ze. Sot une nuk do analizoj mundesine e realizimit te dickaje te tille sepse jane specialiste qe kane vertetuar mundesine e rrezimit te mureve nga presioni zanor i nje grupi te madh njerezish.

Sot me duhet te fokusohem ne rolin e Perendise ne kete ngjarje te jashtezakonshme qe mund ta injorosh si perralle. Perendia kishte nje plan dhe pjese e ketij plani ishte qe emri i Tij te behej i njohur dhe i nderuar ne ate vend dhe ne te njejten kohe populli qe besonte ne emrin e Tij te kishte sukses ne ate qe Perendia kishte parashikuar. Ne shumicen e rasteve premtimet e Zotit realizohen kur ne bejme pjesen tone. Perendia do ta thyente krenarine e banoreve te Jerikos qe besonin ne fortesine e mureve te tyre. Ata mburreshin me muret e tyre dhe fshiheshin pas tyre sic ne sot fshihemi pas gjerave qe na premtojne siguri. Kjo siguri pavaresisht se nuk eshte absolute dhe e perhershme, na jep nje fare sigurie dhe qetesie qe gjerat do te jene gjithmone mire. Por nese dikush me i forte se muret tona te sigurise shfaqet atehere rrenimi yne do te jete i madh. Prandaj njerez si Davidi e kane quajtur Zotin keshtjellen e tyre dhe strehen e sigurt dhe jo gjerat qe dora e njeriut ben dhe nderton.

E kujt ishte idea per shkaterrimin e mureve te Jerikos? – E Perendise. Izraelitet do te donin te zgjidhnin nje kundershtar me te dobet, sic ne bejme sa here qe nxitemi te luftojme kundra nje padrejtesie. Bejme llogarite dhe vendosim te luftojme dicka qe nuk na kushton shume dhe na jep mundesi te terhiqemi nese e ndjejme veten keq.

A e rrezoi vete Perendia apo kerkoi njerezit te benin dicka? – Njerezit duhet te benin gjithcka sic Perendia urdheroi. Pra kjo perfshinte ditet, personat qe do e benin, sa here do ta benin dhe si do ta benin. Sado qe kjo na duket interesante kur e lexojme, do te na duhet te jemi te sinqerte ndersa analizojme qe ajo qe Perendia u kerkoi te benin Izraelitet ishte e jashtezakonshme. Nuk kishte ndodhur ndonjehere. Bindja eshte kyc ne realizimin e premtimeve te Perendise dhe krenaria jone eshte gjithmone problemi. Ne mendojme qe dime sesi problemet zgjidhen prandaj ose nuk e pyesim Zotin, ose nuk e leme ta mbaroje fjaline, sepse mendojme qe e dime se cfare do te na thote. Me keq eshte kur mendojme qe nuk kemi nevoje per udhezime nga Zoti per te arritur suksese ne emer te Tij. Na pelqen qe t’i bejme planet tona dhe t’i kerkojme Atij te na bekoje planet tona.

Izraelitet (sic dhe ne sot) u sfiduan qe te jene te bindur ndaj Zotit dhe udhezimeve qe u ishin dhene permes drejtuesit te tyre te ri -Joshuas.

Sot ne jemi perballe muresh qe duhet te rrezohen dhe kujtesa e kesaj historie eshte qe te jemi te bendur ndaj asaj qe Perendia na thote per te bere. Davidi thote tek Psalmi 51:10 O Perëndi, krijo tek unë një zemër të pastër. Le te lutemi dhe ne po keshtu qe te mund te pastrohemi nga krenaria qe eshte ndotesi me i madh i jetes sone dhe qe shkaterron themelet e nje jete te ndertuar ne Zotin.

KUSH ESHTE PLANGPRISHESI?

Perpara se te jesh femije plangprishes, te duhet te jesh pjese e familjes.Te duhet te kesh shijuar miresine e te qenurit ne nje familje.

Jo rralle degjoj shpjegimin e tregimit qe Jezusi dha sikur u referohej te gjithe njerezve qe nuk ecnin me Zotin. Ne fakt u drejtohet atyre qe mund t’i quajme ndjekes se udhes apo besimtare, qe per nje fare kohe vendosen te jetojne te pavarur nga familja e besimit. A jane te lidhura besimi ne Zot dhe pjesemarrja ne familjen e besimit? Une besoj qe PO.

Kur dikush pagezohet ne Zotin ai pagezohet ne familjen e Zotit. Nuk ka mundesi zgjedhje ne kete drejtim. Njesoj sikur nje femije lind nga dashuria e dy prinderve dhe merr vesh qe ka dhe femije te tjere nga prinderit e tij/saj. Ne nuk e zgjedhim dot familjen, por ne zgjedhim te largohemi nga familja sebashku me rregullat dhe pergjegjesite e saj.

Djali plangprishes nuk deshironte te jetonte nen rregullat e babait te vet, duke marre parasysh qe kishte dhe nje vella me te madh-qe nganjehere mund te behet me i rrepte se dhe vete babai. Ai donte te jetonte i pavaruar nga normat, parimet dhe rregullat. Ai nuk donte te mendonte per neser por te shijonte vec te sotshmen. Prandaj ai kerkoi pjese nga pasuria e babait perpara kohe qe te shijonte te sotshmen-pa punuar, pa pergjegjesi- te shkoje sa te shkoje.

A nuk ndodh sot here pas here kjo? Njerez qe i pelqen koncepti i marredhenies me Perendine dhe thone publikisht qe besojne. Por pastaj per aresye te ndryshme duan te marrin vec bekimet e kesaj marredhenie dhe te largohen per te bere ate qe u duket atyre e aresyeshme? Ata largohen nga njerezit qe jane kujdesur per ta shpirterisht, dhe nga familja qe priste kontributin e tyre dhe vendosin qe ta bejne jeten e krishtere vetem.

Nje i krishtere qe largohet nga familja e besimit, praktikisht largohet dhe nga Zoti, sepse Zoti Jezus e ka thene qarte se ai erdhi per te patur nje marredhenie me nusen e tij tokesore-dhe kjo nuse nuk eshte asnje besimtar individualisht, por eshte eshte Kisha. Nje i krishtere plangprishes, largohet kryesisht nga familja e besimit kur ai mendon qe eshte mire dhe s’ka nevoje per te tjere, jo ne moment te veshtire kur ai ka nevoje per te tjere.

Por e verteta eshte qe kohet e veshtira do te vijne per te gjithe, dhe i krishteri plangprishes do mendoje kohet e bukura qe kishte kaluar me familjen e paperkryer te besimit dhe do e krahasoje me jeten e vet individualiste. Te gjithe e mendojne kete! Ndryshimi eshte qe disa e ulin krenarin e tyre dhe pendohen, ndersa te tjere e hane krenarine me buken e perditshme dhe urojne qe ta kalojne veshtiresine vetem. 

Sot mik dhe mikeshe, nese je larg Zotit, afrohu me familjen e Tij. Do e kuptosh ndryshimin.

A mund të qëndrojë si besimtar dikush që shërben nën një qeveri të korruptuar?

Shumë vite më parë në një nga takimet e VUSH-it (Vëllazëria Ungjillore Shqiptare) pata një diskutim me disa pastorë rreth temës së përfshirjes së besimtarëve ungjillorë në politikë. Dukej që grupi ku unë isha, ishte kundra përfshirjes në politikë dhe si për rrjedhojë në nivele të larta të qeverisjes. Unë i pyeta:

  • “A nuk lutemi ne për ata që janë në pushtet?”
  • “Po”-m’u përgjigjën.
  • “A nuk lutemi që ata të shpëtohen dhe të vijnë në njohurinë e Jezus Krishtit?”.
  • “Patjetër”.
  • “Atëherë çfarë presim ne që të ndodhë me ata politikanë dhe qeveritarë që bëhen besimtarë, a duhet të largohen nga pozicionet e tyre?”

Kjo bisedë më kujtohet herë pas here, sepse dalin figura të caktuara të cilët janë të përfshirë si në politikë dhe në jetën e kishës. Më kujtohet dikush vite më parë që mora vesh ishte besimtar i krishterë Adventist. I thashë atyre që njihja në atë qytet të votonin për të. Kur ai fitoi pozicionin bashkiak, por u bë gjithashtu zëdhënës i partiës së tij, u zhgënjeva sepse nuk pashë asgjë ndryshe tek ai person që nuk e kishin të dhunshmit e tjerë partiakë. Më pas mora vesh për pastorë apo drejtues kishash që u përfshinë në nivele të ndryshme të partive dhe qeverisjes. Shumicën e tyre nuk i njoh personalisht, pra nuk kam pirë kafe dhe t’i njoh nga afër. Ajo që di për ta është çfarë më thonë të tjerët.

Ndërsa politika shqiptare është përçudnuar në të gjitha nivelet, nuk mund të rrish dot pa menduar: “A janë kripë për ambjentin ku janë ata besimtarë të krishterë, apo i janë përshtatur ambjentit dhe s’kanë më shije?”

Të shohësh një të krishterë pranë një bashkë-zyrtari të korruptuar dhe mashtrues, nuk është garanci që edhe besimtari është bërë po ashtu. Por s’mund të thuash që s’ka bërë gjë, qoftë me indiferencën e vet.

Të shohësh një të krishterë të ngjitet në karrierë politike apo shtetërore, nuk është shenjë që patjetër ky person është i korruptuar siç të tjerë. Ka disa heronj biblikë që kanë shërbyer nën lidera monstruozë, ku dy më të njohurit janë Jozefi dhe Danieli. Të dy në nivele kryeministrore, nën urdhërat e Faraonit dhe të tmerrshmit Nebukadnetzar.

Gjykatësi i shpirtrave i ka sjellë në librat historiko-teologjikë këto personazhe për të na kujtuar diçka. A mos mbretëresha Ester ishte po ashtu një fituese e modelit të hershëm të “Bachelor”, pra e padenjë të konsiderohet si dikush me respekt? Po Obadiah që ishte administrator në shtëpinë mbretërore të Ashabit dhe Jezebelit, a mund të konsiderohej si besimtar në atë kohë të zymtë për Izraelin, duke qenë në kontrast të fortë me mesazhet e profetit Elijah?

Teoria që nëse një besimtar nuk i konfronton ata që janë në qeverisje, patjetër duhet të jetë palë me ta, duhet të peshohet me shumë kujdes. Trimëria nuk duket sesa ballas dikush del kundra të keqes, por të dalësh ballas në kohën e duhur me mesazhin e duhur. Vetë Jezusi nuk doli përballë turmës që donte ta vriste, por shumë herë ju shmang. A ishte kjo shenjë që ai kishte frikë nga turma? Absolutisht JO. Ai bënte atë që Ati i thoshte, dhe ne të gjithë e dimë që në kohën e caktuar ai ju dorëzua pa përpjekje atyre që erdhën për ta arrestuar dhe gjykuar me vdekje.

Kur na jepet neve e drejta për të gjykuar të tjerët? Sipas shkrimeve biblike është një balancë e kujdesshme që të paditurit dhe të zhgënjyerit me jetën e tyre, nuk e mbajnë asnjëherë. Mendimi im është që duhet të jemi të kujdesshëm të gjykojmë dhe të japim vendime për secilin sidomos për ata që janë në pushtet. Kjo kërkon durim dhe vëzhgim të kujdesshëm, duke shmangur aludimet e pabazuara dhe thashethemet. Kam vënë re që gjykimet e këtij lloji shpesh bëhen nga njerëz që nuk bëjnë diçka me domethënie. Nuk mund të rri pa menduar që kush punon, nuk ka kohë të merret me jetën e të tjerëve.

Nëse kërkojmë që çdo pushtetar që është i krishterë të japë dorëheqjen nëse punon nën një administratë të përfolur, atëherë sa larg dhe sa thellë do ta ndajmë atë që mendojmë që është e shenjtë me atë që nuk është? Nëse një i krishterë është drejtor shkolle, spitali, qendër shëndetësore, policie, zyre të gjëndjes civile e kështu me rradhë-a duhet të japë dorëheqje sepse është punonjës nën një qeveri të korruptuar? Po një mësues, një mjek, një biznesmen, a duhet të heqin dorë nga profesioni i tyre sepse punojnë nën një sistem të korruptuar?

E njëjta thikë duhet të presë njësoj për të gjithë.

Nëse ty do të jepej mundësia të ishe në një pozicion të lartë vendimmarrës, a nuk do të mendoje që mund të kontribuoje sadopak pozitivisht – përveç përfitimit material që vjen me pozicionin (pra një rrogë më të lartë)?

Le të jemi të ngadalshëm në gjykim, por jo budallenj. Çdo rast duhet marrë me fakte dhe dëshmitarë, dhe jo me aludime. Pra, në raste kur dikush është në qeveri dhe gjithashtu e quan veten pjesë e kishës, ruaje gojën të mos bëhesh pjesë e thashethemeve për të përgjithësuar gjëra që nuk i di. Lër Perëndinë të jetë gjykatësi i tyre për gjërat që nuk i di dhe jep opinionin tënd biblik për detaje që janë të ditura dhe publike. Shikoji ato në dritën e shkrimeve dhe krahasoji me veprimet e tua apo të bashkëqytetarëve të tjerë që nuk janë në syrin publik. Shiko nëse ke një tra në syrin tënd, përpara se ta heqësh nga sytë e të tjerëve.

Le të mos harrojmë që mentaliteti shqiptar  prodhon besimtarë që janë ndryshe nga vende të tjera. Sot ndërsa unë jetoj në Kanada, nuk krahasohen as problemet dhe as sfidat që u duhet të përballojnë kishat dhe besimtarët këtu me ato të Shqipërisë. Por mund të them që edhe këtu, paragjykimet dhe thashethemet për të krishterë në pozitë bëhen në një këndvështrim tjetër.

Nëse ti nuk dëshiron të përfshihesh në politikë sepse nuk e përballon dot presionin e madh që është aty, mirë bën të mos përzihesh sepse nuk është vendi yt. Por disa prej besimtarëve Perëndia do i thërrasë të shërbejnë në politikë dhe në vendimmarrje dhe asnjëherë nuk është e lehtë. Pra, më shumë se gjithçka ato vëllezër dhe motra kanë nevojë për lutjet tona dhe kurdo që është e mundur me dashuri edhe korrigjime. Le të mësojmë nga këshilla e mençur e Gamalielit që u tha këshillit judaik ndërsa kërkonin të vrisnin apostuj. “Nëse kjo është vepër e Perëndisë, atëherë do të gjendemi duke luftuar kundra Perëndisë. Nëse nuk është prej Perëndisë do të venitet”. Pra, nëse këto vëllezër dhe motra janë aty ku janë të drejtuar nga Perëndia dhe me dëshirë për të bërë gjëra për Perëndinë, Perëndia do i mbajë, pavarësisht mëkateve dhe dobësive të tyre. Nëse nuk janë prej Perëndisë, i Mëshirshmi dhe i Drejti, di sesi të merret me ta në mënyrën e duhur. Le të mos bëhemi fajtorë përpara Perëndisë, duke marrë nëpër gojë njerëz që ndoshta Perëndia po i përdor.

Nuk me pelqen vellai!

A ju ka ndodhur te degjoni histori ku marredheniet midis familjareve nuk shkojne mire? Une jam rritur ne ambjente te tilla ku mospelqimet, zenkat dhe mosfaljet ishin te zakonshme. Jo te pakta kane qene rastet kur degjojme ne TV raste kur vellezer kane vrare njeri-tjetrin, ne dukje per nje cope gardh. Vella-vrasja eshte nje ngjarje aq e vjeter sa dhe njerezimi vete. Historia biblike per familjen e pare njerezore, eshte e mbushur me tragjedi, ku vrasja e pare pa dyshim eshte e paharrueshme. Djali i pare i Adamit dhe Eves, vret vellain me te vogel. Ndersa lexojme me kujdes shkrimet duket qe vrasja nuk ishte nje produkt i nje zenke ne nxehje e siper, por i nje urrejtje vellazerore qe kishte filluar si mospelqim dhe ishte trashur.

A ishte e mundshme te shmangej vrasja? PO. Perendia i thote Kainit, te kete kujdes se deshira per te bere te keqen po i rrinte tek dera e zemres. Duket qe Kaini nuk ka qene i kujdesshem. Ndersa ne mund te gjykojme gabimin e Kainit, a mund te mendojme qe ne nje moment te caktuar ne mund te gjendemi ne nje fushe-beteje te ngjashme, kur mund te jemi ose Kaini ose Abeli.

U bene shume vjet duke sherbyer ne kishe dhe kjo me ka dhene mundesi te degjoj rrefime, histori dhe biseda ku me kujton shpesh kete histori te lashte qe na rikujton sot te bejme kujdes. Nuk jane te pakta rastet kur nje besimtar tregon qe nuk i pelqen nje besimtar tjeter per shkak te dickaje qe ka pare, degjuar apo nje konflikti. Shumica shkojne deri aty sa qe hedhin pyetjen:

” A eshte besimtar filani?”

Te njejtet njerez bazuar ne rrefimet e tyre me japim pershtypjen qe jeten e vet nuk e kane kushedi se me te shenjte apo jane me shume “besimtare” se personi tjeter. Por ata nuk e shohin ose sic Jezusi thote fare mire: “kane qe tra ne sy te vet, saqe cdo qime ne syte e tjetrit i duket tra”.

A duhet te mbyllim syte kur shohim dike qe rrefen Jezusin, duke thene apo bere gjera qe ne i dime qe jane gabim? JO.

A duhet te fillojme e krahasohemi qe ata jane me pak besimtare sesa ne? JO

A duhet ta perflasim nje besimtar tjeter duke treguar problemt e tij/saj? JO

Jo rralle ajo qe mund te bezdise dike nuk eshte mekatshmeria e personit tjeter, por lendimi qe mund t’i kete dhene tjetrit. Pra, me nje fjale: “mua nuk me bezdis mekatshmeria jote, derisa ajo nuk pret jeten time”

Nese do te me duhet te zgjidhja si vellazeri biblike vetem ata qe nuk kane asnje problem, ndoshta me mire do te rrija vetem. Nga ana tjeter eshte e mundshme qe mekatet e dikujt tjeter jane te padukshme per drejtuesit e kishes, por menyra sesi ato sillen ne drite duhet te ndjeke parimin biblik te Mateut 18: 15 -17

“Por në qoftë se vëllai yt ka mëkatuar kundër teje, shko dhe qortoje vetëm për vetëm; në qoftë se të dëgjon, ti e fitove vëllanë tënd; por në qoftë se nuk të dëgjon, merr me vete edhe një ose dy vetë, që çdo fjalë të vërtetohet nga goja e dy ose tre dëshmitarëve.Në se pastaj refuzon t’i dëgjojë, thuaja kishës; dhe në qoftë se refuzon edhe ta dëgjojë kishën, le të jetë për ty si pagan ose tagrambledhës“

Thashethemet jane shkaterruese. Ato mund te kete elemente te verteta, por perderise ofrohen ne nje menyre prapashpine, kane elemente negative qe behen pjese e lajmit. Toni i mesazhit behet pjese e mesazhit dhe thashethemexhiu mund te behet fajtor edhe nese mendon qe po ben nje pune te mire duke ekspozuar mekatet e dikujt tjeter.

Si mund te shmanget kjo? Se pari, gjithsekush qe ka deshiren per te treguar dicka per dike tjeter le te kaloje nje kohe ne lutje per personin tjeter. Duke e sjellur personin ne lutje i kerkohet Perendise ta ndihmoje “mekatarin” te vije ne vete. E ndihmon po ashtu te lenduarin te jete me i qarte ne lendimin e vet dhe te fale personin tjeter per cfaredo mekati qe ka bere ndaj tij. Se dyti, pasi e ben hapin e pare, nese ka marrdhenie qofte siperfaqesore me personin tjeter duhet t’i tregoje qe veprimi qe eshte bere eshte i mekatshme dhe e kishte lenduar. Kjo eshte me e lehte per t’u bere kur personi e ka kaluar kete gje ne lutje me pare.

Se treti nese mekati eshte i perseritshem apo personi qe e ka bere nuk pranon qe ka bere faj, le t’i kerkohesh qe ceshtja te shkoje tek nje person a me shume – te mirebesuar nga te dy palet per ta sjellur ceshtjen.

Nese keto dy hapa behen mire, shumicen e rasteve nuk ka fare nevoje te sillet perpara asamblese se besimtareve. Por kur keto hapa nuk behen atehere ndodhin thashethemet qe jane vella-vrasese dhe vrasin me shume se cdo gje tjeter ne marredheniet midis besimtareve dhe ulin kredibilitetin e tyre perpara jo-besimtareve. Kjo e dyta mund te ndodhe kur besimtare qe nuk i zbatojne ato qe shkrova me siper, nuk e kane fare problem ta diskretitojne personin ne fjale perpara jobesimtareve qe i ka per shoqeri. Pra, demi mund te behet shumepalesh, ndersa mund te shmangej nese ndjekim udhezimet biblike.

Nese nuk te pelqen vellau dhe motra jote, kerkoji ndihme Zotit ta pranosh ashtu sic Zoti te ka pranuar dhe ty.

Deri kur?

Eshte veshtire te dallosh virtytet e mira dhe perparesite kur njeriu eshte shume i zene me alament pergjegjesish.
Pse duhet qe te ndodhin fatkeqesi apo te vijne lajme qe parashikojne sfida ne menyre qe perparesite te riformatohen?
Me kane thene njerez qe gjate kohes se koronavirusit njerez po behen me shume besimtare.
Me pare do e pranoja me deshire dhe gezim deklarata te tilla, por tani jam shume skeptik duke marre parasysh kontekstin.
Kur njerezit thone besimtare, nenkuptojne besimtare ne Zotin e vetem, Krijuesin e gjithckaje. Ka te tjere, qe nenkuptojne besimtare te krishtere.
Njerezit nuk behen besimtare brenda dites apo javes. Ndoshta guxojne te pohojne me goje ate qe kane besuar por nuk i kane dhene rendesine e duhur. Kur syte “hapen” dhe kupton qe perparesite duhet ri-vendosur sipas rradhes.
Rralle kam takuar nje shqiptar qe thone qe nuk ka Zot. Pak jane ata qe thone: “nuk dua te besoj qe ka Zot”. Te tjeret besojne, ca nga modeli i dale boje “zoti para une prapa” apo ” te gjithe me zotin jemi”, e te tjere me shume pak njohuri teologjike.
Zoti i therret njerezit te afrohen tek Krijuesi dhe te ecin sipas rruges se tij. Jo me dhune dhe force, por duke ofruar argumenta te mjaftueshme qe kushdo qe sinqerisht kerkon te verteten hyjnore – e gjen.
Miq, akoma jeni te zene te mendoni per gjera hyjnore?
Dhe sa dollare apo euro do ju duhet akoma, qe te ndaloni dhe te mendoni per veten tuaj – se ndoshta deri tani po mendoni se cfare te tjeret duan prej teje?
A mos duhet te ndertohet nje kishe ne cdo hyrje rruge qe te mos ecesh me shume se 2 minuta ne kembe ne menyre qe te kesh deshire te shkosh aty ku flitet Fjala hyjnore?
Nje dite justifikimet do te mbarojne dhe ajo qe mbetet eshte vetvetja lakuriq. Asnje gjethe fiku apo lutje te mesuar nga dikush tjeter nuk do te mbuloje dot njollat e jetes egoiste mekatare.
Zeri i Kurbanit te persosur te Perendise ende jehon ndersa degjojme: “Fali, se nuk e dine se cfare po bejne!” Kur jehona e ketij zeri te mbaroje dhe te mbyllen te gjitha seansat degjimore ku fajtoret te mund te kerkojne falje dhe heqjen e denimit hyjnor, atehere nuk mbetet gje tjeter pervec se te degjohen bubullima timpanshpuese: “Largohuni prej meje se nuk ju njoh, ju te gjithe qe keni bere paudhesi”.
Miq, uroj qe ne kete kohe, perparesite e jetes suaj te qartesohen dhe te largoheni nga ecja neper gardh, perpara se t’ju shqyhen kembet. Askush nuk mund t’i sherbej dhe Zotit dhe deshires per t’u bere dikushi pa Perendine. Lutem per ju!