MËKATI I DËSHTIMIT TË DASHURISE PËR TË TJERËT

Pasoja më e rëndë e lënies pas dore të takimeve të kishës!

Ne jetojmë në një kulturë të rehatisë, personalizimit dhe të individualizmit. Ne kemi një milion mënyra të përshtatjes së jetëve që të na shkojë për shtat me çdo preferencë tonë.

Kur gjërat janë të vështira, nuk na shkon nëpër mend që të lëmë pas dore përgjegjësitë dhe riorientimit të jetëve tona larg çfarë do gjëje që nuk na shkon për shtat. Madje mund të shtrihet edhe diçka aq e mirë dhe aq kryesore si përkushtimi ynë ndaj kishës vendore.

Ne të gjithë që jemi përfshirë në kishë lokale kemi parë njerëz që lëkunden dhe largohen nga përkushtimi i tyre. Shumë nga ne na është dashur t’i bëjmë thirrje dikujt që të kthehen te pjesëmarrja, të kthehen te shërbesat e adhurimit. Kur ne e bëjmë këtë, ne shpesh shkojmë Hebrenjëve 10:24-25 për të paralajmëruar mbi rreziqet e “lënies pas dore të takimeve, siç e kanë zakon disa…”

Ne insistojmë që ata që lënë pas dore takimet e kishës do të hasin tundime shpirtërore, rënie shpirtërore dhe madje vdekje shpirtërore. Dhe ndërkohë që e gjitha kjo është e vërtetë, ky nuk është theksi i pasazhit. Në fakt, kur e përdorim pasazhin në këtë mënyrë, ne nuk po shfaqim urgjencën hyjnore mbrapa tekstit, por individualizmin tonë të thellë që ka hedhur rrënjë në ne.

Mëkati i parë i lënies së takimeve të kishës është mëkati i dështimit të duam tjerët.

Shikoni çfarë thotë Hebrenjëve 10:24-25: “Dhe le të kujdesemi për njeri tjetrin, për t’u nxitur për dashuri dhe vepra të mira, pa hequr dorë nga të mbledhurit bashkë tonin, sikurse kanë zakon disa, por të nxisim njeri tjetrin, aq më tepër se e shihni ditën që po afrohet.” Ky pasazh me të vërtetë na paralajmëron mbi mëkatin serioz të mospjesëmarrjes në takimet e kishës, por fokusi nuk është çfarë ne mund të presim përmes syve tanë perëndimorë, syve individualistë.

Ky pasazh nuk na paralajmëron ne mbi që kur lëmë takimet e kishës që ne vëmë veten në rrezik. Për më tepër na paralajmëron ne që kur lëmë takimin e kishës ne i vëmë të tjerët në rrezik. Mëkati i parë i lënies së takimeve të kishës është se dështojmë të duam të tjerët.

Mbledhja e njerëzve të Perëndisë është nuk ka të bëjë me bekimin, por të jesh bekim. Së pari nuk ka të bëjë me marrje, por me dhënien. Ndërsa përgatitemi për adhurim të Dielën, konsiderata jonë e parë duhet të jetë: “për t’u nxitur për dashuri dhe vepra të mira.” Ne vijmë te e diela me qëllim, mezi presim t’ju bëjmë të mirë të tjerëve, të jemi një bekim për ata.

Në këto kohë ne ndjejmë zellin tonë të dobësohet, kur ne ndjejmë tundimin të lëmë takimin e të dielës ose tërhiqemi fare, ne duhet të konsiderojmë detyrën që na ka dhënë Perëndia për të “të nxisim njeri tjetrin, aq më tepër se e shihni ditën që po afrohet.” Ky tekst nuk është për ne, por për ata. Ky tekst nuk është për të krishterë individë, por komunitete të Krishtera.

Dhe sigurisht përkushtimi ynë ndaj kishës lokale është më i rëndësishëm sesa përkushtimi ndaj shërbesave të Ditës së Diel. Është përkushtimi ynë ndaj të tjerëve për gjatë gjithë jetës. Është një përkushtim për të adhuruar me ta njëherë apo dy herë në javë, pastaj për të pasur bashkësi me ta, për t’iu shërbyer atyre dhe për t’u lutur për ata të gjithë përgjatë javës.

Ky tekst është për ne për të na lidhur bashkë në një besëlidhje në të cilin ne premtojmë t’iu bëjmë mirë atyre, t’i bëjmë ata objektin e veçantë të vëmendjes dhe inkurajimit tonë. Është një premtim që do të identifikohemi dhe përdorim dhuntitë shpirtërore për të mirën e tyre në mënyrë që t’ju shërbejmë, forcojmë dhe bekojmë ata.

Çdo i krishterë ka një vend në kishën lokale. Çdo i krishterë është i nevojshëm brenda një kishe lokale. Çdo i krishterë ka përgjegjësi brenda një kishe lokale.

Çdo i krishterë duhet të përkushtohet ndaj anëtarëve të kishës lokale për t’i dashur, inkurajuar dhe për t’i nxituar ata në zell deri ditën e kthimit të Krishtit.

Tim Challes (perkthyer nga Genci Cesula)

9 MESIME NGA EUNUKU DHE FILIPI

VEPRAT E APOSTUJVE 8:26-35 

Dhe një engjëll i Zotit i foli Filipit, duke i thënë: “Çohu dhe shko drejt jugut, në rrugën që nga Jeruzalemi zbret në Gaza; ajo është e shkretë.” Ai u ngrit dhe u nis; dhe ja, një njeri Etiopas, eunuk, një zyrtar i lartë i Kandaces, mbretëreshës së Etiopisë, përgjegjës i të gjitha thesareve të saj, i cili kishte ardhur në Jeruzalem për të adhuruar. Tani ai po kthehej dhe, i ulur në karrocën e vet, lexonte profetin Isaia. Dhe Fryma i tha Filipit: “Afrohu dhe arrije atë karrocë!.” Filipi iu turr afër dhe, duke dëgjuar se po lexonte profetin Isaia, i tha: “A e kupton atë që lexon?” Ai tha: “E si do të mundja, po s’pata një që të më udhëzojë?.” Pastaj iu lut Filipit të hipë dhe të ulet pranë tij. Por pjesa e Shkrimit që ai po lexonte ishte kjo: “Atë e çuan si delja në thertore; dhe ashtu si qengji është memec përpara qethtarit, kështu ai nuk e hapi gojën e vet. Në përuljen e tij iu mohua çfarëdolloj drejtësie; po kush do të mund ta përshkruajë brezin e tij? Sepse jeta e tij u hoq nga toka.” Dhe eunuku iu kthye Filipit dhe tha: “Të lutem, për kë e thotë profeti këtë? Për veten e vet apo për ndonjë tjetër?” Atëherë e mori fjalën Filipi dhe, duke filluar nga ky Shkrim, i shpalli Jezusin. 

9 vargje qe kane 9 mesazhe brenda:

1- Engjejt kane komunikuar me njerezit dhe i kane dhene udhezime (kujtoni Jozefin, Marien, Apostullin Pjeter, Apostullin Gjon) Nese kane komunkuan ne te kaluaren mund te komunikojne dhe sot. Ceshtja eshte qe besimtaret duhet te mesojne te dallojne zerin e Zotit nga zeri i te ligut nese u flet nje qenie supernatyrore.

2-Filip Ungjilltari ishte ne mes te nje zgjimi frymeror ne Samari dhe ai ishte fillestari. Ne mes te kesaj ZOti kishte nje plan tjeter. Ai duhet te linte punen e filluar per te shkuar ne nje rruge te shkrete. Filipi u bind sepse puna ishte e Zotit dhe Zoti ishte ai qe drejtonte sherbyesit e tij se ku duhet te shkonin dhe ku duhet te sherbenin. Per Filipin nuk kishte rendesi lloji i sherbeses, por se ne emer te kujt po sherbente. Ai cdo gje e bente per Jezusin dhe Jezusi e dinte se kush duhet te degjonte mesazhin e Tij.

3- Nuk ka rastesi ne punen per Zotin. Ndersa ne mund te cuditemi me “koincidencen” ajo qe do te na duhet te mendojme eshte se cfare do te ndodhte nese Filipi kishte bindje te vonuar – shkonte tek ajo rruge te nesermen. Bindja eshte me e rendesishme sesa sakrificat dhe rrebelimi eshte me i rrezikshem se magjia.

4-Eunuku po kthehej nga pelegrinazhi ne Jeruzalem. Ai ishte nje i konvertuar ne judaizem dhe kerkonte Zotin me shpirt. Por ishte nje besimtar i klasit te dyte sepse nuk kishte lindur Izraelit dhe nuk vinte nga gjak Izraeliti. Perendia shikon se kush po e kerkon Ate me sinqeritet, pa marre parasysh se ne cilin grup fetar ben pjese. Ne menyren e vet Perendia u shfaqet atyre qe e kerkojne Ate me gjithe zemer dhe i drejton drejt Vetes. Eshte shume e rrale te drejtosh dike qe nuk eshte i orientuar drejt Zotit, ashtu sic gati e pamundur te drejtosh nje anije qe ka ndaluar ne port.

5-Eunuku ishte njeri i pasur. Ai ishte ministri financave per mbretereshen dhe ky nuk ishte pozicion 4 vjecar sic i shohim sot rendom keto ministra. Nese ai e bente punen mire, mbreteresha do e mbante derisa ishte gjalle. AI kishte pasuri materiale, por ishte ne kerkim te pasurise shpirterore. Ai nuk llogariste koston e rruges per te shkuar dhe adhuruar Perendine ne Jeruzalem. Ndoshta kishte shume izraelite qe e kishin shtepine ne Jeruzalem, por nuk kishin zell per Perendine. Sot ka besimtare qe kane nje liste justifikimesh pse nuk udhetojne dot larg per te shkuar ne takime biblike apo pse nuk shpenzojne financa per te adhuruar Perendine.

6-Eunuku kur po kthehej per ne shtepi nuk ishte me pak besimtar. Ai nuk po mendonte qe e mbaroi adetin, sakrificen dhe pelegrinazhin dhe mezi te priste te kthehej ne jeten qe ta jetonte sic kishte qejf.  Ai ende po lexonte fjalet e profeteve. Ai ishte i uritur per Zotin dhe vizita ne tempull nuk e shoi urine e Tij per Perendine, ai donte te kuptonte se cfare kuptimi kishin profecite e profeteve.

7-Eunuku ishte i perulur sepse sapo Filipi e pyeti nese e kuptonte ate qe po lexonte, ai pranoi qe megjithese po perpiqej ai nuk po e kuptonte dot. Jo rralle ne gjendemi ne situata te tilla, ku nuk arrijme te kuptojme sic duhet dhe kur dikush na ofron mundesi per ta shpjeguar, aty testohemi. A mund te pronojme nje interpretim nga kushdo? Eunuku nuk e pyeti Filipin mbi kredencialet fetare, por e ftoi qe t’i jepte shpjegimin e tij. Eunuku ishte zemerhapur dhe ne duhet e jemi te tille e te pranojme te degjojme dhe nga ata qe jane ndryshe nga ne.

8-Eunuku pranon qe jo cdo gje ne bibel kuptohet nga leximi personal, ka nevoje per mesues. Bibla thote qarte ne vende te ndryshme qe Zoti cakton mesues per popullin per te mesuar dhe interpretuar Fjalen e Shenjte. Sot ne kohen kur kemi shume mundesi per ta patur Fjalen e Zotin ne menyre personale – Bible ne Shtepi, bibel ne celular, predikime ne kompjuter-mund te behemi krenare dhe te heqim dore nga te mbledhurit sebashku me besimtare te tjere duke menduar qe nje marredhenie personale me Zotin eshte e vetmja qe ka rendesi dhe eshte e mjaftueshme. Perkundrazi Bibla flet gjithe kohen per bashkesine e besimtareve, aty ndodh jeta ne Zotin dhe aty rriten dhe zhvillohen dishepujt e Jezusit. Ai qe di me shume shume meson ate qe di me pak dhe kjo ndodh fare mire ne komunitetin e besimit.

9-Filipi i predikoi Krishtin. I gjithe testamenti i vjeter te con tek Krishti Jezus, I vajosur, Mesia, ai qe pritej te vinte. Kur ne predikojme Krishtin atehere te gjitha mesazhet e tjera behen dytesore dhe duhet te vihen ne rradhe pas Krishtit. Sot gabimisht degjojme mesazhe te perziera me ligjin e Moisiut, letrat e Palit dhe predikimit e Jezusit. Ne kohen tone ne predikojme Krishtin-ai qe lindi nga e virgjera, jetoi pa mekat, u denua padrejtesisht por u gjykua ne vendin tone, vdiq si fajtor por Perendia e ringjalli prej sevdekurish sepse nuk kishte faj personal ne emrin e Tij. Ai u ngrit serisht ne qiell ku kishte qene por tani, si perfaqesues i races njerezore te shpenguar. Kete predikojme ne, jo rregulla, jo ligje, por Krishtin.

Sa e bukur eshte Bibla, sa shume mesojme kur lexojne nen drejtimin e Frymes se Shenjte, por po ashtu ndersa degjojme te tjeret qe shpjegojne Biblen. Sot shkoni ne nje takim ku flitet Fjala e Perendise dhe meje kete nje zakon te perjavshem-jo nga detyrimi por nga kenaqesia.

Lutje

Ati im i dashur në qiell, ki mëshirë për mua dhe dëgjoji kërkesat e mia. Ti na ke dhënë një mbrojtës, Jezu Krishtin, birin Tënd.
Zot, në të vërtetë unë nuk e meritoj çmimin e madh që ai pagoi për faljen e mëkateve të mia. Kështu, tani vij përpara Teje përmes emrit të Tij, duke të kërkuar të më falësh mëkatet. Unë nuk dua të mëkatoj dhe lutem që në rastet kur unë mëkatoj të jem e ndërgjegjshme për mëkatin e kryer dhe me zemër te penduar të të drejtohem ty për mëshirë. Unë të lutem, o Perëndi, të më ndihmosh të mos mëkatoj me qëllim dhe me vetëdije kundër teje. Unë të jam kaq mirënjohëse, At, që ne kemi Krishtin dhe jetën e Tij si shembull për të ndjekur dhe këtu gjendet dobësia ime, sepse unë e di se nuk
eci ashtu si duhet, sipas hapave të Tij. Më ndihmo, o Perëndi, që të mësoj se si të veproj në mënyrë që të gaboj më pak dhe të bëhem gjithnjë e më shumë si Jezusi. At, e di se të përkas Ty, sepse Ti më ke mbrojtur gjatë gjithë jetës duke më larguar nga jeta e mëkatit dhe duke më afruar drejt jetës që Ti ke planifikuar për mua, edhe pse unë nuk e jetoj këtë jetë
plotësisht ashtu siç duhet. Unë nuk jam në gjendje të kuptoj thellësinë e dashurisë së Krishtit dhe të imitoj dashurinë që Ai ka për mua. Mua më vjen me të vërtetë keq për dhembjen dhe vuajtjen që ai provoi në kryq kur vdiq për të gjithë njerëzit, madje edhe për mua.
Shumë të këqija u ndodhin njerëzve në botë dhe madje këto të këqija u ndodhin edhe atyre që besojnë në Ty. Ndihmo, Zot, që të kthehet mirësia, nderi dhe morali, të paktën kjo të bëhet e mundur nga influenca e familjes Tënde, kishës, në botë.
At, na jep mencurinë e domosdoshme për të kuptuar mesazhin që na dhënë në faqet e Biblës dhe për ta praktikuar atë në jetën tonë. Më ndihmo, At, që, në një farë mënyre, të provoj brenda në zemrën time dashurinë që demonstroi Jezusi. Unë jam shumë e pafuqishme dhe kam nevojë të madhe për ndihmën Tënde.
At, lutem që gjithë njerëzit të kenë integritetin dhe vendosmërinë për të pranuar të vërtetën dhe gjithashtu lutem për ata që do ta dëgjojnë atë të mos mashtrohen nga filozofi të tjera paskëtaj.
At, Ti e di shqetësimin tim për gjithë krishterët. Ndihmoji, Perëndi i dashur, që ata të qëndrojnë në rrugën e drejtë dhe që të mos joshen nga zilia, krenaria apo nga çdo gjë tjetër që mund t’i pengojë që jetën e tyre të ta dedikojnë Ty.
At, lutem për gjithë ata që vuajnë nga sëmundjet, dhembjet, vështirësitë apo nga trishtimi. At, e di se në botë ka shumë njerëz që nuk të njohin. Bëj të mundur që përmes nesh, fëmijëve të tu, çdo njeriu mund të të njohë Ty dhe Birin Tënd, Krishtin. Bëj të mundur që çdo njeri të mësojë për dashurinë e madhe që ke për ne dhe që e tregove me anë të sakrificës së Birit tënd në kryq. Unë të lutem të bekosh sa më shumë ata njerëz që punojnë për mbretërinë tënde.
Ndihmoji që të mos gënjehen nga mësime të rreme, por të mësojnë vetëm të vërtetën Tënde; ji gjithmonë me ta, duke u dhënë shëndet dhe një mendje që udhëhiqet nga Fryma Jote, në gjithçka që thonë dhe bëjnë.
Unë besoj, At i dashur, që Ti je krijuesi ynë, krijuesi i botës dhe i gjithçkaje që ndodhet në të. Unë gjithashtu besoj se Ti kujdesesh për ne dhe na mbron çdo ditë nga të këqijat, sepse Ti na ke dhënë Birin tënd dhe Ai dha për ne jetën e Tij në kryq. Ai vdiq që ne të mund të bëhemi pjesë e familjes Tënde. Zot, unë dua të lutem për pjestarët e familjes sime që nuk janë kristianë. Do të dëshiroja që të gjeje ndonjë mënyrë dhe t’i bindje ata për të pranuar Krishtin, Birin Tënd, duke iu bindur vullnetit tënd. Zot, unë lutem që në familjen time të mos ketë zili, inate, krenari apo çdo gjë tjetër që mund
t’i mbajë ata larg Teje.
I dashur Perëndi, unë kërkoj që Ti të ndërhysh në jetën time dhe të më udhëheqësh të bëj çdo gjë që është e drejtë dhe e mirë për mua dhe për të tjerët. Unë e di, At, që Ti i dëgjon lutjet tona. Më ndihmo që të jetoj ashtu si dëshiron Ti.
Faleminderit, Perëndi, për gjithë bukuritë e natyrës, për punët e duarve të Tua, për madhështinë dhe lavdinë Tënde. Dhe më trego, At, planin dhe vullnetin tënd për jetën time. Në emër të Jezusit, Amen


Kjo eshte lutja e Ruby Fergus, një kristiane besnike qe vdiq në 8 tetor 1994.

Ndoshta, kur te ngopen…

Psalmisti thote sic e kemi te regjistruar ne Psalmin 119:72Ligji i gojës sate për mua është më i çmuar se mijëra monedha ari dhe argjendi.”

Ketu psalmisti flet me superlative mbi vleren e urdherimeve te Perendise. I krahason si me te vlefshme sesa mijera monedha ari dhe argjendi.

Kemi degjuar shprehje te tipit “te dua me shume se gjithe bota”, “Te dua aq shume sa nuk me duket askush me terheqes/e se ty” etj si keto krahasime dashurie.

Pyetja ime per ju eshte: “A i ka patur ky psalmist ne dore mijera monedha ari dhe argjendi, dhe pasi ka medituar thelle, ka thene kete deklarate?”

Nuk dihet se kush eshte autori i ketij psalmi. Po te ishte nje nga mbreterit David apo Solomon, mund te merrte nje kuptim interesant ky krahasim sepse ne fakt ata i kishin mijera monedha.

Me kujtohet ish-pastori im anglez ne Shqiperi ne nje bisede lidhur me etjen e madhe te shqiptareve per gjera materiale. Ne nje permbledhje te bisedes ai me tha kotesine e materiales nese Perendia nuk eshte i pari ne jeten e njeriut. Ai kishte patur edhe shtepi dhe makine ne Angli dhe i kishte lene keto per te ndjekur vullnetin e Perendise edhe duke ardhur ne nje vend te shkaterruar si Shqiperia (shenim. Ai erdhi bashke me gruan ne vitin 1992 ne kohen kur shume shqiptare po kerkonin te iknin nga vendi i shkaterruar nga sistemi diktatorial komunist)

Me kujtohet qe i thashe: “Shqiptaret nuk i kane perjetuar as patjen e nje makine apo te nje shtepie sic ajo qe ke lene ti. Ndoshta kur te ngopen me gjerat qe i kane enderruar t’i kene, mund te konsiderojne serisht vleren e te jetuarit sipas udhezimeve te Perendise”.

Nese Psalmisti dhe miku im anglez me thone qe zbatimi i urdherimeve te Perendise eshte me i cmuar se te kesh mijera monedha ari e argjendi, cfare duhet te bej une qe nuk i kam te dyja?

Cfare duhet te synoj te kem ne fillim: deshiren per te njohur dhe zbatuar Fjalen e Perendise apo te bej nje pasuri ne fillim dhe pastaj t’i sherbej Zotit ne nje nivel tjeter ekonomik?

Vite me pare, une zgjodha personalisht te njoh dhe te ve ne zbatim urdherimet e Zotit, kur isha shume here me i varfer sesa tani. Vendosa te kerkoj se pari mbreterine e Tij duke besuar qe te tjerat do te shtohen. Per aresye te ndryshme mund te them qe ekonomikisht jam me mire se dekada me pare kur fillova jeten pas universitetit.

Nuk do te ishte keq te kisha mijera monedha ari dhe argjendi, sepse tani kam ide jo egoiste sesi mund t’i perdor. Me pare do i perdorja vec per vetveten.

Nese lexojme neper kete psalm, qe eshte me i gjati i bibles, do shohim vazhdimisht kerkesen ne lutje te psalmistit drejt Perendise: “Me gjallero”, “Me meso rruget e tua”, “Me bej qe te eci ne rrugen e urdherimeve te tua”

Psalmisti e kupton qe deshirat brenda tij luftojne, sic apostull Pal shkruan shekuj me vone. Por ne vend qe te justifikohet duke thene: “te gjithe mekatare jemi“, apo “bejme me te miren qe kemi mundesi“, ai lutet qe Perendia t’ia ndryshoje zemren, qe deshirat e zemres te drejtohen drejt Perendise, qe hapat e tij te shkojne me deshire ne udhet e Perendise.

Keto lutje dalin te sinqerta kur njeriu kupton vleren e perjetshme te asaj qe ofron i Perjetshmi. Ndoshta sot eshte momenti kur mund te reflektojme mbi ate qe kerkojme dhe si mund te kalibrojme serisht fokusin tone qe te ecim ne rruget e Perendise.