Koncepti për Perëndinë në Islam dhe Krishterim

1 comment

Fatkeqësisht, denoncimi që i bën Kurani doktrinës së Trinisë duket se bazohet në një keqkuptim të rëndë të kësaj doktrine. Së pari, të japim pak kontekstin historik të kësaj. Deklaratat e hershme të besimit të krishterë e përqasën gjuhën e të folurit për Marinë si nëna e Zotit, sepse ajo lindi Jezus Krishtin. Për ata që nuk e njohin mirë teologjinë e etërve të hershëm të kishës, një shprehje e tillë, “Nëna e Zotit”, doemos do të shkaktojë keqkuptime. Por ajo që etërit e kishës donin të thoshin me këtë shprehje ishte se personi të Cilin Maria e lindi në trajtë njerëzore është një person hyjnor. Por Maria nuk solli në jetë natyrën hyjnore të Krishtit. Megjithatë, ajo mund të quhet “Nëna e Zotit”, pasi Krishti, të Cilin ajo e solli në jetë në trajtën e Tij njerëzore, ishte person hyjnor.

Ligjerata eshte dhene nga Dr.William Lane Craig nje nga intelektualet e shquar te kesaj fushe.

Si na drejton Perendia?

Perendia vepron dhe realizon planin e Tij permes nesh nepermjet menyrave te ndryshme. Le te shohim se cfare na thote Shkrimi i Shenjte lidhur me kete.

  1. Permes situatave. Te gjithe e kemi pare veten ne situata te tilla ku pas reflektimeve te mevonshme kemi kuptuar qe nuk ka qene rastesi. Disa prej situatave kane qene te dhimbshme dhe jo rralle e konfuzojme veten dhe te tjeret me planin e Perendise qe te kalojme permes vuajtjesh. Apostulli Pal dhe bashkeudhetari i tij Sila u gjenden ne burg pa ndonje aresye te forte. (Veprat e Apostujve 16) Me vone shohim qe ndersa ata lavderojne Zotin ne burg, burgu tronditet nga nje termet dhe dyert hapen. Nderkohe Zoti kishte hapur dhe zemren e gardianit te burgut per te pranuar ungjillin. Ai dhe familja e tij besojne dhe pagezohen. Te nesermen apostujt largohen duke reflektuar sesi Perendia lejon te shkojme ne situata te tilla duke patur ne mendje njerezit qe do te takojme aty.
  2. Permes urdherimeve. Nje shtet i rregullt behet i tille per shkak te ligjeve te drejta dhe zbatimit te tyre. Ne nje vend qe kerkon te beje vullnetin e Perendise, urdherimet vijne si vijezimet e dukshme ne nje hapesire ku secili ben ate qe i vjen per shkurt dhe per mbare. Kur Perendia thirri popullin e Izraelit te ishte nje popull qe do ekzistonte per lavdine e Perendise dhe nje drite per kombet e tjera, kjo do te vinte permes ndryshimit te veprimeve te tyre dhe mbi te gjitha te menyres se menduarit. 10 urdherimet kryesore dhe te tjera pas ketyre ishin per ta kufizuar por dhe per ta drejtuar popullin e Zotit. Ata qe i binden urdherimeve kane mundesi te perjetojme me shume bekimet dhe miresine e Perendise sesa ata qe nuk i binden. Sigurisht qe miresia e Zotit ben qe te bjere shiu i meshires se Tij mbi te mire dhe te keqinj, por sigurisht per zbatuesit e urdherimeve te Tij shperblimi eshte ndryshe si ne kete jete dhe ne ate te perjetshme.
  3. Permes Frymes se Shenjte qe punon me nje mentalitet te reformuar. Nje mendje e ndricuar merr vendime ndryshe sesa nje mendje e mbushur me krenari, deshira te pashenjteruara, zili apo egoizem. Rom 12 na inkurajon qe ndersa lejojme fjalet e Perendise te banojne ne mendjen tone dhe ne fillojme mendojme si Perendia, ne do te kemi mundesi jo vetem te dallojme te miren nga e keqja por dhe te kuptojme vullnetin e Perkryer te Perendise. Shumica e vendimeve qe marrim nuk mund te sqarohen permes nje aplikimi direkt te urdherimeve ne Bibel. Pra, ne kete rast jemi ne qe marrim vendimet.
  4. Deklarata direkte. Bibla ka raste ku Perendia apo nje engjell i tij urdherojne njerezit te shkojne diku apo te bejne dicka. Pavaresisht se kjo nuk ndodh perdite dhe s’duhet te jete menyra kryesore qe ne marrim orientime, kjo ndodh. Ne kete rast pergjegjesia eshte me e madhe per ate qe merr urdherimin sesa ne rastet kur personi ka nje ide apo nxitje te brendshme per te bere nje gje. Kujtoni ungjilltarin Filip ndersa Zoti e urdheroi te shkoje drejt rruges midis Jeruzalemit dhe Gazes. (Veprat 8). Me vone ndersa Filipi ishte ne ate rruge, Zoti serisht i thote: “Shko dhe arrij ate karrocen perpara teje”. Moisiu mori urdhera nga Perendia disa here, qe nga momenti i pare ne shkurren e zjarrte e deri ne momentin kur do te ndahej nga populli i Izraelit dhe sesi te caktonte zevendesuesin e tij.

Rreziku eshte ne dy drejtime: 1) kur gjithcka qe na pershtatet, vendimet ia atribuojme Perendise. Ne kete rast personi nuk ka problem te beje gjithcka pa e vrare shume ndergjegja. Ky person eshte krenar dhe me vetesiguri te tepruar. 2) kur behet ajo qe eshte me e lehte, qofte sepse dikush tjeter po na thote ta bejme ose na duket rruga me e mire. Shpesh Perendia nuk i therret njerezit e tij ne rruge pa probleme, por ne situata ku vendimmarrja jone (sipas kendveshtrimit te Perendise) do te sjelle ndryshime pozitive.

Ne pergjithesi Perendia bashkevepron me ne, qofte kjo kur na vendos ne situata te paparashikuara apo kur na urdheron te bejme, te themi apo te shkojme diku. Se fundmi ne jemi pergjegjes per ate qe na ndodh neve dhe te tjereve. Dostojevski diku ka thene (po e pergjithesoj) qe ne jemi fajtore per ate qe kemi bere ne dhe ate qe kemi lejuar te tjeret te bejne.

Mendo per kete gje sot!

Endrit Mullisi